มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 315

งูหลามพิษในบ่อน้ำอมตะมีพิษร้ายแรงอย่างมาก แม้จะเป็นพิษของงูหลามพิษระดับ4 ผู้แข็งแกร่งระดับราชายุทธ์ถูกกัดหนึ่งคำ ก็ต้องใช้เวลาหลายเดือน กว่าจะถอนพิษออกจนหมด

ถ้าหากเป็นปรมาจารย์ยุทธ์ฝึกจิต หายใจเข้าออกไม่เกินสิบกว่าครั้ง พิษก็จะแผ่ซ่านไปทั้งตัวแล้วตาย พลังจิตแท้ไม่สามารถระงับพิษเอาไว้ได้

"ไม่ต้องเกรงใจ ถึงอย่างไรพวกเราก็เป็นทีมเดียวกัน" หลัวซิวยิ้มแล้วพูด

"พวกหัวหน้าทีมล่ะ?" สิ้งหรันหรันเพิ่งสังเกตเห็นว่า คล้ายมีแค่พวกเขาสามคนที่หนีออกมาได้ หัวหน้าและคนอื่นๆ ล้วนไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร

"ตอนนั้นสถานการณ์คับขัน อีกทั้งยังมีงูหลามพิษระดับ5ตามไล่ล่า ฉันทำได้เพียงช่วยเธอออกมาได้คนเดียวเท่านั้น สำหรับคนอื่นๆในทีม ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง" หลัวซิวส่ายหน้าแล้วพูด

เมื่อได้ฟังแบบนี้ สีหน้าของสิ้งหรันหรันฉายความกังวล รีบหยิบกล่องส่งเสียงออกมาจากแหวนเก็บของ ส่งข้อความไปสองสามข้อความ

เห็นได้ชัดว่า สิ้งหรันรันและพวกจวงหย้าเฟย เป็นเพื่อนกันมานาน มีรอยประทับส่งเสียงของกันและกัน

"แม่นางสิ้ง พื้นที่ที่หัวหน้าพาพวกเราไปตรวจสอบ ไม่รู้ว่ามีของล้ำค่าอะไรเหรอ? ระหว่างทางมีงูหลามพิษระดับ5ปรากฏตัวแล้ว ถ้าขืนไปลึกกว่านี้ละก็ จะยิ่งอันตรายกว่าเดิมรึเปล่า?" หลัวซิวเดินเข้าไปถามหยั่งเชิง

สิ้งหรันหรันเป็นห่วงความปลอดภัยของจวงหย้าเฟยและพวก จึงไม่ได้สังเกตเห็นว่าหลัวซิวต้องการที่จะถามหยั่งเชิง เธอตอบออกไปตามตรง："ฉันเองก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าหัวหน้าทีมได้เบาะแสอะไรมาจากที่ไหน บอกว่าพื้นที่ตรงนั้นมีโอกาสที่จะมีของล้ำค่ามากมาย"

"ในเมื่อมีโอกาสที่จะมีของล้ำค่า ถ้าอย่างนั้นเพราะอะไรพวกเธอถึงไม่ไปหาเอง แต่กลับรับสมัครคนนอกเพิ่มอีกสองคน?" หลัวซิวถามต่อ

เมื่อได้ยินคำนี้ สิ้งหรันหรันดึงสติกลับมา ยิ้มแล้วพูด "ส่วนลึกของบ่อน้ำอมตะ มีคนมาช่วยเพิ่มอีกหนึ่งคนก็ยิ่งปลอดภัยกว่า หัวหน้าของเราเป็นคนที่ดี"

หลัวซิวยิ้มและพยักหน้า ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ก็รู้สิ่งที่เขาต้องการอยากจะรู้แล้ว

จวงหย้าเฟยสามารถรู้ว่าพื้นที่ตรงนั้นมีโอกาสที่จะมีของล้ำค่า ถ้าอย่างนั้นคนอื่นก็มีโอกาสที่จะรู้เหมือนกัน ไม่แน่ว่าร่องถ้ำที่ตระกูลจูพบ มีคนพบแล้วก็ได้

หลัวซิวและเหยียนเยว่เอ๋อร์มองหน้ากัน ทั้งสองต่างรู้ดี เห็นชัดว่านี่ไม่ใช่ข่าวดี

"ตึ้ง！”

กล่องส่งเสียงของสิ้งหรันหรันสั่น

"พวกหัวหน้าไม่ได้เป็นอะไร ดีจัง"

ข้อความที่ส่งมาจากล่องส่งเสียงทำให้สิ้งหรันหรันสบายใจ หลังจากนั้นก็บอกทิศทาง พูด："หัวหน้าบอกว่าให้พวกเราไปรวมตัวกับพวกเขา"

เหตุเพราะในบ่อน้ำอมตะไม่สามารถเหาะเหินเรื่อยเปื่อยได้ ดังนั้นหลัวซิวและพวกอีกสองคนจึงเดินทางช้าเล็กน้อย หลังจากใช้เวลาไปเกือบหนึ่งชั่วยาม กว่าจะไปถึงที่ที่จวงหย้าเฟยและพวกอยู่