มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 32

"โฮ่ก！”

อสูรเสือหางเหล็กที่กำลังกัดกินหมาป่าเกราะดำก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเช่นเดียวกัน วินาทีที่เฉินหู่ปรากฏตัว กระโจนเข้าหา กรงเล็บดุร้าย

"รนหาที่ตาย！”

เฉินหู่สบถเสียงเยือกเย็น ถือหอกเหล็กด้านหลังไว้ในมือ ลำแสงแวววับทอประกาย หอกยาวกวัดแกว่งบนอากาศ เสียงดังขึ้น เสียบหัวของอสูรเสือหางเหล็กจนเป็นรู

เขาคือจอมยุทธ์ที่สามารถฆ่าอสูรกายระดับ2 สำหรับอสูรกายระดับ1 ย่อมสามารถจัดการได้อย่างง่ายดาย

ในสายตา เฉินหู่เองก็มองเห็นร่างไร้วิญญาณของหมาป่าเกราะดำ ก้าวเดินไป หลังจากตรวจสอบ ขมวดคิ้วเป็นปม กวาดตามองรอบๆ

"สามารถฆ่าหมาป่าเกราะดำด้วยตนเองตามลำพัง ดูท่าเจ้าเด็กนั่นจะฝีมือไม่เลว" ด้วยประสบการณ์ของเฉินู่ สามารถวิเคราะห์ได้ทันทีว่าหมาป่าเกราะดำตัวนี้ถูกคนฆ่า ไม่ใช่อสูรเสือหางเหล็ก

จากนั้นมีเสียงฝีเท้าดังขึ้นอีก ป่าบริเวณโดยรอบ มีคนทยอยเดินออกมาห้าคน

"ลูกพี่！”

“ลูกพี่หู่！……”

ทั้งห้าคนเห็นเฉินลู่ จากสรรพนามที่ร้องเรียก หลัวซิวที่ซ่อนตัวอยู่ในพุ่มหนามใกล้ๆ คาดเดาได้ทันทีว่าพวกเขาเป็นพวกเดียวกัน เฉินหู่คนนี้เป็นลูกพี่ของพวกเขา

รวมถึงเฉินหู่ มีทั้งหมดหกคน หยวนต้าซานคนเดยีวที่หลัวซิวรู้จัก ก็คือหนึ่งในนั้น

"หรือว่าเขาจะฆ่าฉัน?" หลัวซิวขมวดคิ้วครุ่นคิด เพราะถึงอย่างไรหวางหยุนและจางหุนที่เขาฆ่าคือคนของหยวนต้าซาน หรือว่าตอนอยู่ที่ที่พัก อีกฝ่ายจะจำตนได้

"ลูกพี่ เจ้าเด็กคนนั้นล่ะครับ?"

"พวกเราสะกดรอยตามมาตลอด มันน่าจะอยู่ใกล้ๆ แต่ทำไมถึงไม่เห็นแม้แต่เงา?"

"เพิ่งฆ่าหมาป่าเกราะดำไปตัวหนึ่ง มันต้องยังไปไหนได้ไม่ไกลแน่นอน！”

คนเหล่านี้สนทนากัน ภายใต้คำสั่งของเฉินหู่ หยวนต้าซานเดินไปเก็บหนังเสือและหางเหล็ก

"ทุกคน ได้เงินมาแล้วก็ต้องทำงานให้เรียบร้อย ในเมื่อพวกเราได้เงินแล้ว เจ้าเด็กนั่นก็ต้องตาย ตอนนี้ทุกคนแยกย้ายกันไปตามหา ถ้าเห็นร่องรอยของเจ้าเด็กนั่น ฆ่าได้ก็ฆ่า ฆ่าไม่ได้ก็ส่งสัญญาณ คนที่อยู่ใกล้จะรีบไปสมทบ" เฉินหู่พูดเสียงเคร่งขรึม

"ครับ！” ทุกคนตอบรับ

"หยวนต้าซาน หลังจากนายตัดหนังเสือและหางเหล็กเสร็จแล้ว ก็รีบไปหาเจ้าเด็กนั่น ได้ยินไหม?"

"ครับ ลูกพี่หู่！”

จากบทสนทนาของคนกลุ่มนี้ หลัวซิวมั่นใจว่า คนที่จะฆ่าตนไม่ใช่หยวนต้าซาน แต่คือหัวหน้าของพวกเขาเฉินหู่

"จากที่เขาพูด เหมือนว่าจะมีคนจ้างพวกเขาให้มาฆ่าฉัน......" หลัวซิวหรี่ตาลง ถ้าจะบอกว่าคนที่มีความแค้นกับตนทั้งยังต้องการให้ตนตาย คนที่น่าสงสัยที่สุด น่าจะเป็นจางห่าย

จางห่ายถูกเขาทำร้ายจนพิการ เขามีความเป็นไปได้สูงที่สุด

"ฉันเป็นนักเรียนในสำนักยุทธ์ ได้รับการคุ้มครองจากสำนักยุทธ์ คนพวกนี้กลับกล้ารับภารกิจฆ่าฉัน คือคนที่เห็นเงินสำคัญกว่าชีวิตจริงๆ"

หลัวซิวแผ่การรับรู้ พบว่าคนพวกนั้นรวมถึงเฉินหู่ได้แยกย้ายกันแล้ว แยกกันไปคนละทิ้ง ตามหาบนเขตพื้นที่นี้

มีแค่หยวนต้าซาน ที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด กำลังตัดหนังเสือด้วยความประณีต หนังเสือยิ่งสมบูรณ์แบบก็ยิ่งดีเท่านั้น ราคาก็จะยิ่งสูง

อย่างรวดเร็ว หลัวซิวคิดขึ้นได้ พุ่งตัวออกมาจากพุ่มหนามด้วยความเร็วสูงสุด ตรงไปหาหยวนต้าซานที่อยู่ใกล้ศพของอสูรเสือหางเหล็ก

"ใคร?"

หยวนต้าซานได้ยินเสียง ไหวตัวได้ทันที รีบคว้าขวานคู่ที่อยู่ข้างกายขึ้นมา

"นายนี่เอง！” รูม่านตาของหยวนต้าซานหดเล็ก อีกฝ่ายสวมชุดดำ สวมหมวกสาร คือคนที่เฉินหู่ต้องการจะฆ่า

แต่คนคนนี้ เหมือนเมื่อกี้จะซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ！

"ตึ้ง！”

ปราณในแผ่ออร่าออกมาจากตัวของหลัวซิว นี่คือสัญลักษณ์ปราณในของผู้ฝึกยุทธ์การกลั่นร่างขั้น6ขึ้นไปเท่านั้นถึงจะปรากฏขึ้น