มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 386

“เฮียซิวหลัว ฉันไร้ประโยชน์มากใช่ไหม” ดวงตาสวยของเธอมีความเศร้า

“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะ เธอเป็นร่างอสูรฟ้าเชียวนะ ต่อไปผลการฝึกตนสูงขึ้น จะยิ่งเก่งกาจขึ้นเรื่อยๆ” หลัวซิวยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น

เพื่อป้องกันเอาไว้ก่อน หลัวซิววางค่ายคุ้มกันขั้น6 เอาไว้รอบตัวฮู๋ชิงชิง เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเข้าไปหาชิ้นส่วนกฎ ต้องใช้เวลานานแค่ไหน ถึงจะสามารถกลับมาได้

......

เมื่อดูแลฮู๋ชิงชิงเรียบร้อย หลัวซิวเขาไปในกลุ่มยอดเขาด้านหน้า สัมผัสลมปราณกฎที่ปกคลุม ณ ที่นี้ เขามองไปยังยอดเขาที่สูงที่สุดอย่างรวดเร็ว

“ไอ้หนุ่ม ระวังหน่อย ยอดเขาจิ่วโจว้ไม่ธรรมดา ได้รับอิทธิพลจากลมปราณชิ้นส่วนกฎ กลายเป็นค่ายกลพรสวรรค์” จักรพรรดิ์ยุทธ์เสวียนดำพูดเตือนหลัวซิว

หลัวซิวตอบรับ สำหรับชิ้นส่วนกฎ ที่ไม่ได้มาง่ายๆ เขาเตรียมใจเอาไว้แล้ว

เขาเพิ่งเดินเข้าไปในเขตยอดเขาทั้งแปด ที่ล้อมรอบเอาไว้ ความอาฆาตที่คมมากพุ่งเข้ามา เงานักยุทธ์ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นดาบปืนกระบี่ง้าว แส้ยาวล้ำค่า กลายเป็นรูปร่างต่างๆ โถมเข้ามาหาเขาไม่หยุด

เจอสถานการณ์แบบนี้ หลัวซิวไม่รีรอ รีบยกระดับพลานุภาพของร่างกายตัวเอง ถึงจุดสูงสุด กระบี่อาถรรพ์ฟันเสือข้างหลังออกจากฝัก

ลมปราณพลังจิตแท้สองระดับความเป็นตาย พลุ่งพล่านไปรอบๆ เงานักยุทธ์ที่พุ่งเข้ามาโจมตี โดนเขาสะบัดกระบี่จนแตกสลาย ขณะเดียวกันก็ขยับเท้าอย่างรวดเร็ว ตัวกลายเป็นลำแสง พุ่งไปที่ยอดเขาที่สูงที่สุดตรงกลาง

......

ค่ายกลที่สร้างจากยอดเขาจิ่วโจว้ ดูเหมือนอยู่ห่างประมาณร้อยเมตร ในความเป็นจริง หลังจากหลัวซิวเดินเข้ามาในยอดเขาเหล่านี้ ฮู๋ชิงชิงไม่สามารถสัมผัสลมปราณเขาได้แล้ว

เธอมองธงค่ายที่ถืออยู่ในมือ ก่อนจะไป หลัวซิววางค่ายคุ้มกันขั้น6 เอาไว้ ธงค่ายอันนี้ เป็นสิ่งสำคัญในการเปิดค่ายกล ไม่จำเป็นต้องมีตราประทับค่ายกลที่ยุ่งยาก เพียงแค่ส่งพลังจิตแท้เข้าไปข้างใน ก็สามารถเปิดได้แล้ว

“เฮียซิวหลัว ต้องกลับมาอย่างปลอดภัยนะ”

สองสามวันมานี้ชินกับการมีหลัวซิวข้างกาย จู่ๆ เหลือแค่ตัวเองเพียงคนเดียว ทำให้ฮู๋ชิงชิงรู้สึกไม่ชิน

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ หลัวซิวเข้าไปในค่ายที่สร้างจากยอดเขาจิ่วโจว้ เป็นเวลาสามวันแล้ว

ฮู๋ชิงชิงรู้ว่าความสามารถของหลัวซิวแข็งแกร่งเพียงใด สามารถทำให้เขาใช้เวลาถึงสามวัน และยังไม่กลับมา เห็นได้ชัดว่าต้องเจออุปสรรคอะไรแน่นอน

นี่ทำให้ฮู๋ชิงชิงนั่งไม่ติด เธอแทบจะพุ่งเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“ไม่ได้ ถ้าฉันเข้าไป บางทีอาจจะช่วยไม่ได้ แถมยังจะกลายเป็นภาระของเฮียซิวหลัวด้วย”

ตอนนี้จิตใจของฮู๋ชิงชิงสับสนมาก ลมปราณดุดันที่แผ่ไปทั่วยอดเขาจิ่วโจว้ ทำให้เธอกังวลขึ้นมา

ขณะนั้น เสียงฝีเท้าดังเบาๆ มาจากทางเล็กที่ผ่านตรงนี้

ฮู๋ชิงชิงหันไปตามเสียง เห็นเงาใครบางคนเดินเข้ามา เป็นชายสีหน้าซีด ตัวสูง หน้าตายังหนุ่ม สวมชุดคลุมสีขาว

“หืม มีคนเข้ามาแล้วเหรอ”

ชายชุดคลุมขาวมองเห็นฮู๋ชิงชิง ดวงตาเหมือนตะขอ ราวกับคนใดที่สบตากับเขา จะโดนแววตาของเขากระชากลูกตาทั้งสองข้างออกมา

ฮู๋ชิงชิงสบตากับคนๆ นี้ ทันใดนั้นรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน ขณะเดียวกัน เธอสังเกตเห็นรอยสัญลักษณ์สีเขียวอ่อนกะพริบอยู่ตรงหว่างคิ้วของชายชุดคลุมขาว

หลัวซิวบอกเรื่องเกี่ยวกับชิ้นส่วนกฎให้เธอรู้แล้ว อีกทั้งเธอยังเห็นรอยกฎตรงหว่างคิ้วของหลัวซิว ดังนั้นจึงรู้ทันทีว่าคนนี้น่าจะมาหาชิ้นส่วนกฎเหมือนกัน

เมื่อคิดได้ว่าอีกฝ่ายมาเพราะชิ้นส่วนกฎ ฮู๋ชิงชิงมีสีหน้าหวาดระแวง

เธอไม่รู้จักชายชุดคลุมขาวคนนี้ แต่ลมปราณของอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก ทำให้เธอรู้สึกถึงอันตรายเป็นอย่างมาก

“ยินดีที่ได้พบแม่นาง ผมเป่ยเฉินยู่ซาน แม่นางก็มาเพราะชิ้นส่วนกฎเหมือนกันเหรอ”