มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 411

ในตอนแรกหลงหมิงได้เคยกล่าวเอาไว้แล้ว สำนักไท่เสวียนในอดีตเคยมีแดนปริศนาอยู่แห่งหนึ่ง ชื่อว่าแดนตำหนักจื่อ การก่อตั้งของตำหนักจื่อ มีความเป็นไปได้อย่างมากว่าจะจะเกี่ยวข้องกับแดนตำหนักจื่อ

ภายหลังวิญญาณของจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำ ได้เข้ามาอาศัยอยู่ภายในร่างของหลัวซิว เขาก็เคยสอบถามเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน แต่เมื่อเขามาถึงบริเวณใกล้เคียงของเทือกเขาจื่อเหยียนแห่งนี้ จักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำก็แน่ใจได้ทันที แดนตำหนักจื่อตั้งอยู่ในส่วนลึกของเทือกเขาแห่งนี้จริง ๆ ด้วย

ส่วนหลงหมิงนั้น ตั้งแต่เข้ามาเขาเข้ามาในแดนแต่งตั้งราชาแล้ว ก็ไม่ได้พบเจอเขาอีกเลย หลังจากนั้นพอออกมาจากแดนแต่งตั้งราชา หลัวซิวก็พบว่าการเชื่อมกันด้วยวิชาสยบวิญญาณระหว่างเขาและหลงหมิงนั้น ก็หายไปแล้วด้วย

เขาไม่สามารถรู้ได้ว่าหลงหมิงไปที่แห่งใด และก็ไม่รู้ว่าในระหว่างที่เขาอยู่ภายในแดนแต่งตั้งราชานั้น มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เขาคิดว่า การหายตัวไปของหลงหมิงบางที่อาจจะมีความเป็นไปได้สองประการ ประการแรกคืออาจจะถูกผู้แข็งแกร่งบางคนพบว่าเป็นตระกูลมารจึงจับเขาไปแล้ว หรือความเป็นไปได้อีกประการคือเขาได้มุ่งหน้าไปที่ถิ่นที่อยู่ของตระกูลมารแล้ว

“ตามรายงานจากแก๊ง ที่ตั้งของตำหนักจื่อ ตั้งอยู่ท่ามกลางแดนปริศนาโบราณ ต้องมีสิ่งที่ถือเป็นหลักฐานยืนยันเฉพาะ ถึงจะสามารถรับรู้ได้ถึงที่ตั้งของแดนปริศนา และจะได้พบสำนักเขาแห่งตำหนักจื่อ”

ลอยอยู่บนอากาศ ท่ามกลางขุนเขา มู่จื่อซิวมองมาทางหลัวซิว พูดเอ่ยช้า ๆ

“ข้าสามารถหาทางเข้าที่ตั้งของแดนปริศนาได้” หลัวซิวพูดขึ้นในทันที

จักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำคือหนึ่งในสามมหาจักรพรรดิยุทธ์ผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่แห่งสำนักไท่เสวียนในอดีต สำหรับพิกัดทางเข้าแดนปริศนานั้น แน่นอนว่าย่อมชัดเจนยิ่งกว่าใคร ๆ

“ตามข้ามา” หลัวซิวพูดกับมู่จื่อซิวและหนิงเหอโจวซึ่งเป็นมกุฏยุทธ์ทั้งสอง

เหยียนเยว่เอ๋อร์เดินตามอยู่ด้านข้างเขา หลัวซิวสามารถรู้สึกได้ ภายในใจของนาง ไม่ได้สงบไปกว่าตนเท่าไรนัก

ตำหนักจื่อจับตัวท่านพ่อท่านแม่ของเขาไป เมื่อเทียบกับนางแล้วนั้น ก็มีความบาดหมางกันอย่างดุเดือดเช่นกัน ในตอนที่นางยังเยาว์วัย ท่านพ่อท่านแม่แท้ ๆ ของนางก็ถูกผู้แข็งแกร่งแห่งตำหนักจื่อทำร้ายจนตาย

หลัวซิวจับมือของนางไว้ พลางเอ่ยขึ้นเสียงเบา “ข้าจะทำให้ตำหนักจื่อไม่มีทางได้ผุดได้เกิดอีกต่อไป”

เหยียนเยว่เอ๋อร์พยักหน้า ร่างบางสั่นไหวเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าภายในใจนางนั้นไม่สงบเสียเลย

“แดนตำหนักจื่อพลังฟ้าดินจิตเข้มข้นมาก เป็นที่ตั้งของลานฝึกตนปิดขังของศิษย์ในสำนักไท่เสวียนในสมัยโบราณ”

“ภายในแดนปริศนา แต่เดิมมีการสร้างค่ายผนึกปราณแปดสิบเอ็ดสายที่แข็งแกร่งเป็นอย่างมากไว้ แต่เวลาได้ผ่านไปเนิ่นนานเช่นนี้ ค่ายกลไม่ได้รับการทำนุบำรุงเป็นเวลานาน ประสิทธิภาพก็ลดลงไปอย่างมาก นอกเสียจากว่าจะได้รับการฟื้นฟูขึ้นมาใหม่โดยปรมาจารย์ค่ายกลระดับเก้า”

จักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำเข้าใจแดนตำหนักจื่อเป็นอย่างดี เพราะในสมัยโบราณนั้น ค่ายผนึกปราณอันแข็งแกร่งในสมัยโบราณแห่งแดนตำหนักจื่อนั้น มันเกิดขึ้นมาจากมือของเขาเอง

“เป็นที่แห่งนี้”

ในส่วนลึกของเทือกเขาจื่อเหยียน ภูเขาทั้งเจ็ดถูกจัดวางตามทิศทางพิเศษ ตามคำบอกเล่าของจักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำ ณ จุดที่ห่างอย่างเท่ากันของภูเขาทั้งเจ็ดนี้ ก็คือทางเข้าของแดนตำหนักจื่อ

ทางเข้าของแดนปริศนา ก็มีค่ายกลที่ถูกสร้างขึ้นไว้เช่นกัน จะรับรู้ถึงลมปราณของป้ายบัญชาการ ต้องเป็นคนที่ครอบครองป้ายบัญชาการเท่านั้น ถึงสามารถเข้าไปที่แดนปริศนาได้

ในขณะเดียวกัน หลัวซิวพบว่า ระหว่างภูเขาเหล่านี้ มีการสร้างตำหนักและบ้านเรือนจำนวนมาก อีกทั้งยังมีศิษย์ตำหนักจื่อจำนวนไม่น้อยปรากฎตัวเป็นครั้งคราว

เขาเอาฮู้สามอันแบ่งให้กับเหยียนเยว่เอ๋อร์ มู่จื่อซิวและหนิงเหอโจว

“ฮู้นี้ที่อยู่ในมือ สามารถผ่านการยืนยันตัวตนของค่ายกลที่หน้าทางเข้าแดนปริศนาได้ อีกเดี๋ยวข้าจะเข้าไปก่อน พยายามช่วยท่านพ่อท่านแม่ของข้าออกมา หลังจากที่ข้าเข้าไปได้ครึ่งชั่วโมง พวกเจ้าทั้งสามก็เข้าไปได้ เมื่อถึงตอนนั้นยิ่งเสียงดังมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี” หลัวซิวบอกแผนการ

สำหรับเรื่องที่เขารู้จักแดนตำหนักจื่อมากเช่นนี้ได้อย่างไรนั้น มู่จื่อซิวและหนิงเหอโจวก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เป็นเพียงความคิดอุปาทาน ว่าเขามีความแค้นกับตำหนักจื่อ ดังนั้นจึงได้เข้าใจเรื่องราวของตำหนักจื่อได้ดีถึงเพียงนี้

“เจ้าเข้าไปคนเดียวมันอันตรายเกินไป” เหยียนเยว่เอ๋อร์พูดพลางจับมือหลัวซิว นางไม่วางใจให้หลัวซิวเข้าไปเพียงคนเดียว

“ไม่เช่นนั้นข้าเข้าไปพร้อมกับเจ้า หากมีอันตรายใดจริง ๆ หากมีข้าอยู่สามารถรับรองความปลอดภัยของเจ้าได้” มู่จื่อซิวก็เอ่ยขึ้นอีกเสียง

“ใช่แล้ว ไอ้หนุ่มหากเจ้าติดอยู่ด่านใน ค่าตอบแทนของข้ากับท่านพี่มู่ก็ไม่มีแล้วน่ะสิ” หนิงเหอโจวพูดหยอกล้อ

“เจ้าให้ผู้อาวุโสมู่เข้าไปกับเจ้าเถิด” เหยียนเยว่เอ๋อร์ก็เห็นดีด้วย นางรู้ดีว่าพลังของนางนั้นยังไม่เพียงพอ แต่มู่จื่อซิวคือมกุฏยุทธ์ผู้แข็งแกร่ง ให้เขาเข้าไปด้วย ความปลอดภัยของหลัวซิวนั้นก็ไม่มีอะไรต้องห่วง

หลัวซิวก็รู้ดีว่า หากเขาไม่รับปาก เหยียนเยว่เอ๋อร์ก็น่าจะไม่มีเห็นด้วยที่จะให้เขาเข้าไปเสี่ยงอันตรายคนเดียว ดังนั้นเขาคิดแล้วก็รับปากตกลงไป

เขาหยิบผังค่ายที่กลั่นออกมาเป็นผังค่ายซ่อนงำออกมาจากแหวนเก็บของ หลังจากเปิดใช้ ม่านแสงก็ปกคลุมทั้งเขาและมู่จื่อซิว ร่างนั้นหายไปจากกลางอากาศ

บริเวณใกล้เคียงกับทางเข้าของแดนปริศนา มีศิษย์นอกของตำหนักจื่ออยู่มากมาย แน่นอนว่าไม่สามารถเข้าไปแบบอึกทึกคึกโครมได้