มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 44

อายุ18เป็นเกณฑ์พื้นฐาน ขอเพียงได้กลายเป็นจอมยุทธ์ชี่ไห่ตอนอายุไม่เกิน18 ก็จะมีคุณสมบัติได้เข้าร่วมทดสอบ ถ้าผ่าน ก็จะได้เป็นศิษย์นอกสำนักของสำนักเซียวเหยา

สำนักเซียวเหยานั้นเป็นกองกำลังใหญ่ของเขตการปกครองหยุนหลง จะเรียกว่ามีอิทธพลก็ไม่เกินไป มาตรฐานต่ำที่สุดของศิษย์นอกสำนัก ก็คือแดนชี่ไห่ แต่ผลการฝึกตนห้ามเกินอายุ18ปี

จากข่าวลือ ถ้าอยากเป็นศิษย์ในสำนักของสำนักเซียวเหยาจริงๆ จะต้องมีระดับแดนพรสวรรค์ก่อน อายุห้ามเกิน25 พลังเทียบได้กับผู้อาวุโสทั้งหลายของสำนักหวูแห่งเมืองชิงหยุน！

ส่วนเหนือกว่าศิษย์ในสำนัก ก็ยังมีศิษย์ใจกลาง พลังก็ยิ่งสูงขึ้นไป

เมื่อเทียบกับสำนักยุทธ์ทั้งหลายในเมืองใหญ่ของเขตการปกครองหยุนหลง สำนักเซียวเหยาถือว่าเป็นแดนสวรรค์ของวิชายุทธ์ ศิษย์นอกสำนักก็สามารถเลือกวิชายุทธ์ระดับ4มาฝึกฝนได้แล้ว ส่วนศิษย์ใจกลาง ก็ได้ฝึกวิชายุทธ์ระดับ7ในตำนาน！

วรยุทธสุดยอดในเมืองชิงหยุน อย่างมากก็แค่ขั้น4 ขั้น7นั้น สำหรับนักเรียนของสำนักยุทธ์อย่างหลัวซิวแล้วนั้น มันเป็นยิ่งกว่าตำนานเสียอีก

การได้กลายเป็นศิษย์ของสำนักเซียวเหยา จริงๆ แล้วก็เป็นจุดประสงค์หนึ่งของหลัวซิวเหมือนกัน ปีนี้เขาอายุ14 ก็สามารถฝึกจนได้การกลั่นร่างขั้น9ขั้นสูงแล้ว อีกไม่นานก็จะถึงระดับจอมยุทธ์ชี่ไห่ จากนั้นก็สามารถเข้าร่วมการสอบเข้าเป็นศิษย์นอกสำนักของสำนักเซียวเหยาได้

“ตุบ！”

เงาคนหนึ่งกระโดดขึ้นมาบนเวที หลัวซิวมองไป ก็เห็นคู่ต่อสู้ของตนเอง ยอดฝีมืออันดับ4บนศิลาอันดับฝีมือ จ้าวฉีชวง

“หลัวซิว เจอกับตนเอง มึงไม่ได้เข้ารอบแล้วล่ะ วิชาหมัดและวิชาท่าร่างที่มึงภาคภูมิใจ ไม่มีโอกาสทำอะไรได้เมื่ออยู่ภายใต้วิชาดาบเจ็ดดาวของกู”

จ้าวฉีชวงยืนอย่างมั่นใจ ท่าทางมองเยาะเย้ย แล้วยิ้มพูดว่า “ได้ยินว่ามึงฝึกวิชากระบี่ฟ้าแลบ กล้าชักกระบี่ออกมาประลองกันหรือเปล่า”

แต่ละคำพูดล้วนเป็นการดูถูก แต่จริงๆ แล้วจ้าวฉีชวงก็ยังกลัวๆ วิชาหมัดและวิชาท่าร่างของหลัวซิวอยู่เหมือนกัน แต่เขามั่นใจว่าภายใน2เดือน หลัวซิวไม่มีทางฝึกวิชากระบี่ได้ล้ำลึกหรอก

ดังนั้นเขาก็เลยพูดท้าทาย ให้หลัวซิวใช้วิชากระบี่ แบบนี้ตนเองก็จะเอาชนะได้ง่ายขึ้น

“อยากให้ผมใช้วิชากระบี่จริงๆ งั้นหรือ?” มุมปากของหลัวซิวเผยรอยยิ้มหลอกล่อออกมา

“แน่นอน แต่ถ้ามึงคิดว่าวิชากระบี่ของมึงมันน่าอายล่ะก็ แบกมันไว้เป็นเครื่องประดับก็ได้” จ้าวฉีชวงยิ้มพูดตาหยี

ด้วยความฉลาดของหลัวซิว มีหรือจะมองความคิดของจ้าวฉีชวงไม่ออก? แต่ว่าเขาขี้เกียจจะไปสนใจความอวดฉลาดของฝั่งตรงข้ามมากกว่า

“อยากให้ผมชักกระบี่ งั้นก็ต้องดูกันก่อนว่าพี่มีความสามารถขนาดนั้นหรือเปล่า” หลัวซิวยิ้มพูด

จ้าวฉีชวงยิ้มแห้ง สีหน้านิ่งพูดว่า “มึงนี่บ้าดีว่ะ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นกูก็จะทำให้มึงไม่มีแม้แต่โอกาสจะชักกระบี่เลยแล้วกัน！”

ก้าวขาออก จ้าวฉีชวงมือซ้ายถือดาบ มือขวาจับด้ามดาบ ตาเป็นประกายมองไป แล้วชักดาบออก รังสีดาบสาดไปสี่ทิศ

“วิชาชักดาบ！”

นี่คือวิชาดาบพื้นฐานที่สุด แต่มีพลังทำลายล้างสูง เน้นรวบรวมกำลังแล้วปล่อยไป โจมตีครั้งเดียวกะเอาชีวิต ช่วงที่ชักดาบออกมานั้น พลังจะรุนแรงที่สุด

ดาบนี้เร็วมาก ภายใต้ปราณในที่ส่งเสริม บนดาบก็มีเงาสะท้อนออกมา เป็นความกดดันอย่างหนึ่งที่โจมตีเข้ามา

หลัวซิวก็ยังคงนิ่งๆ ไม่กลัวอะไร ขยับตัวหลบไปข้างเล็กน้อย รังสีดาบก็ฟันผ่านหนังหัวเขาไป แต่ไม่ได้ทำอันตรายอะไรเลย

“สึบ！”

ด้านล่างเวทีมีเสียงลุ้นดังขึ้น ใครก็คิดไม่ถึงว่าหลัวซิวจะอวดเก่งแบบนี้ เผชิญกับดาบที่ฟันลงมารุนแรงแบบนี้ ก็ยังกล้าที่จะหลบหลีกแบบนี้

“วิชาท่าร่างร้ายไม่เบา ถึงแม้จะเป็นวิชาท่าร่างระดับ2 แต่ใช้ทักษะที่หลบหลีกในระยะมิลลิเมตร ต่อให้เป็นวิชาท่าร่างระดับ3ก็เทียบไม่ได้” มีคนพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“เหอะ มึงคิดว่าหลบแบบนี้แล้วจะพ้นงั้นหรือ?” มุมปากของจ้าวฉีชวงเผยรอยยิ้มเย็นออกมา รังสีดาบฟันเป็นแนวนอน ราวกับเจ็ดดาวผสานกัน อากาศที่บีบอัด เกิดเป็นเสียงฟิ้วๆๆ

เห็นบนเวทีมีแสงดาบวูบวาบไปมา หลัวซิวก็ใช้วิชาท่าร่างหลบหลีกไป โดยไม่มีโอกาสได้ตอบโต้

“อืม จ้าวฉีชวงคนนี้ก็ไม่เลว วิชาดาบเจ็ดดาวก็สำเร็จเล็กน้อย” บนห้องใต้หลังคา มีผู้อาวุโสคนหนึ่งพูดหยักหน้าอย่างชื่นชม