มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 489

ก่อนที่พวกเขาจะหนีออกไปได้ ช่องว่างที่เกิดจากรอยร้าวในค่ายพิทักษ์เขาก็หายสนิท ม่านแสงเบ่งบานด้วยแสงสีน้ำเงินที่เจิดจ้าอย่างยิ่ง

พลังธาตุน้ำอุดมสมบูรณ์ที่ไหลเชี่ยวไปยังแม่น้ำนี้ ผนึกรวมกลายเป็นค่ายกลคุ้มเขาของสำนักฉางเหอ พลังจะแข็งแกร่งกว่าค่ายกลใหญ่สำนักเขาของสำนักเสวียนหยาง

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งมกุฎยุทธ์ช่วงปลาย หากไม่มีวิธีการพิเศษ ติดอยู่ในค่ายพิทักษ์เขานี้ ก็ยากที่จะหลบหนีออกไปได้

บูม!

ในแม่น้ำ คลื่นลูกใหญ่ซัดตัวออกไป ด้วยความสูงหลายสิบฟุต ซัดเข้าหาหลี่เสวียนหยางและป๋ายหลี่หยวนหลงทั้งสามคน

“เจ้าสองคนต่อต้านการโจมตีของค่ายกล ข้ามาทำลายม่านแสงของค่ายกล มิฉะนั้น เราสามคนจะไม่มีผู้ใดที่สามารถหนีรอดไปได้!”

สีหน้าของป๋ายหลี่หยวนหลงเคร่งขรึม ไม่ว่าอย่างไร เขาเป็นปรมาจารย์นักค่ายกลระดับ 7 แม้ว่าค่ายพิทักษ์เขานี้จะแข็งแกร่ง แต่ก็ยังไม่สามารถพันธนาการเขาไว้ได้

...

ในกลางแดนตำหนักจื่อหอฝึกฝน หลัวซิวใช้เวลาเกือบสองวันในการฟื้นตัว แม้ว่าจะใช้เวลานานกว่าจะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บอย่างเต็มที่ แต่ก็ควบคุมอาการบาดเจ็บได้แล้วและจะไม่ทรุดลงต่อไป

“คำนวณเวลาแล้ว พวกหลี่เสวียนหยางน่าจะโจมตีสำนักฉางเหอแล้ว ตามแผนเดิม ควรจะเป็นข้าไปที่นั่นด้วยตนเอง แต่ตอนนี้อาการบาดเจ็บของข้ายังไม่หาย สามารถใช้พลังได้เทียบเท่ากับราชายุทธ์ธรรมดา”

หลัวซิวลุกขึ้นอย่างช้าๆในห้องลับ หลังจากครุ่นคิดเล็กน้อย ดวงตาของเขาเป็นประกาย เขาเดินออกจากห้องลับด้วยรอยยิ้ม

หลังจากนั้นไม่นาน เขาเดินออกจากแดนตำหนักจื่อ มาที่ตำหนักวัฏจักร

“เจ้าสำนัก ท่านเรียกข้าหรือ?” ไม่นานเกาเหลียนหงผู้ได้รับข้อความก็มาถึงห้องโถงตำหนักวัฏจักร คารวะหลัวซิว “ไม่รู้ว่าเจ้าสำนักวางแผนจะเปิดสำนักเขาเมื่อใดขอรับ? สำนักไท่เสวียนของเรา มีแมวตัวใหญ่แมวตัวเล็ก โทรมเกินไปหรือไม่ขอรับ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวซิวยิ้มโดยไม่ปฏิเสธ เขารู้ว่าเกาเหลียนหงกระตือรือร้นที่จะพัฒนาสำนักไท่เสวียนให้ใหญ่โต