มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 489

ก่อนที่พวกเขาจะหนีออกไปได้ ช่องว่างที่เกิดจากรอยร้าวในค่ายพิทักษ์เขาก็หายสนิท ม่านแสงเบ่งบานด้วยแสงสีน้ำเงินที่เจิดจ้าอย่างยิ่ง

พลังธาตุน้ำอุดมสมบูรณ์ที่ไหลเชี่ยวไปยังแม่น้ำนี้ ผนึกรวมกลายเป็นค่ายกลคุ้มเขาของสำนักฉางเหอ พลังจะแข็งแกร่งกว่าค่ายกลใหญ่สำนักเขาของสำนักเสวียนหยาง

แม้แต่ผู้แข็งแกร่งมกุฎยุทธ์ช่วงปลาย หากไม่มีวิธีการพิเศษ ติดอยู่ในค่ายพิทักษ์เขานี้ ก็ยากที่จะหลบหนีออกไปได้

บูม!

ในแม่น้ำ คลื่นลูกใหญ่ซัดตัวออกไป ด้วยความสูงหลายสิบฟุต ซัดเข้าหาหลี่เสวียนหยางและป๋ายหลี่หยวนหลงทั้งสามคน

“เจ้าสองคนต่อต้านการโจมตีของค่ายกล ข้ามาทำลายม่านแสงของค่ายกล มิฉะนั้น เราสามคนจะไม่มีผู้ใดที่สามารถหนีรอดไปได้!”

สีหน้าของป๋ายหลี่หยวนหลงเคร่งขรึม ไม่ว่าอย่างไร เขาเป็นปรมาจารย์นักค่ายกลระดับ 7 แม้ว่าค่ายพิทักษ์เขานี้จะแข็งแกร่ง แต่ก็ยังไม่สามารถพันธนาการเขาไว้ได้

...

ในกลางแดนตำหนักจื่อหอฝึกฝน หลัวซิวใช้เวลาเกือบสองวันในการฟื้นตัว แม้ว่าจะใช้เวลานานกว่าจะฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บอย่างเต็มที่ แต่ก็ควบคุมอาการบาดเจ็บได้แล้วและจะไม่ทรุดลงต่อไป

“คำนวณเวลาแล้ว พวกหลี่เสวียนหยางน่าจะโจมตีสำนักฉางเหอแล้ว ตามแผนเดิม ควรจะเป็นข้าไปที่นั่นด้วยตนเอง แต่ตอนนี้อาการบาดเจ็บของข้ายังไม่หาย สามารถใช้พลังได้เทียบเท่ากับราชายุทธ์ธรรมดา”

หลัวซิวลุกขึ้นอย่างช้าๆในห้องลับ หลังจากครุ่นคิดเล็กน้อย ดวงตาของเขาเป็นประกาย เขาเดินออกจากห้องลับด้วยรอยยิ้ม

หลังจากนั้นไม่นาน เขาเดินออกจากแดนตำหนักจื่อ มาที่ตำหนักวัฏจักร

“เจ้าสำนัก ท่านเรียกข้าหรือ?” ไม่นานเกาเหลียนหงผู้ได้รับข้อความก็มาถึงห้องโถงตำหนักวัฏจักร คารวะหลัวซิว “ไม่รู้ว่าเจ้าสำนักวางแผนจะเปิดสำนักเขาเมื่อใดขอรับ? สำนักไท่เสวียนของเรา มีแมวตัวใหญ่แมวตัวเล็ก โทรมเกินไปหรือไม่ขอรับ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลัวซิวยิ้มโดยไม่ปฏิเสธ เขารู้ว่าเกาเหลียนหงกระตือรือร้นที่จะพัฒนาสำนักไท่เสวียนให้ใหญ่โต

“ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา แต่ก็ใกล้ถึงเวลาเปิดสำนักแล้ว ข้าเรียกเจ้ามา มีเรื่องหนึ่งที่ต้องการให้ผู้ผู้คุมกฎเกาไปทำ”

หลัวซิวพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นยกมือขึ้นพลิกฝ่ามือ มีตราขลังมังกรเขียวปรากฏอยู่ในมือ เขายกมือขึ้นแล้วโยนให้เกาเหลียนหงที่อยู่ด้านล่าง

เกาเหลียนหงเอื้อมมือรับมา สีหน้าดูงุนงง “นี่สมบัติอะไรขอรับ?”

“นี่คือสมบัติชิ้นหนึ่ง ชื่อว่าตราขลังมังกรเขียว เจ้าเพียงแค่สิ่งพลังจิตแท้เข้าไปข้างใน มังกรเขียวก็จะพันธนาการคู่ต่อสู้ไว้ตราขลังจะทุบคู่ต่อสู้ ทรงพลังอย่างยิ่ง”

หลัวซิวพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เอาสมบัตินี้เขาเทียนเหอ ถ้ามีใครออกมาจากค่ายพิทักษ์เขาของสำนักฉางเหอ เจ้าก็ทุบผู้นั้นด้วยตราขลังมังกรเขียว”

หลังจากนั้น หลัวซิวหยิบยาออกมาอีกขวดหนึ่ง โยนให้เกาเหลียนหง “ในนี้คือยาที่สามารถฟื้นฟูพลังจิตแท้ของเจ้าได้อย่างรวดเร็ว เพราะเจ้าควบคุมใช้งานตราขลังมังกรเขียวด้วยผลการฝึกฝนของเจ้า จะทำให้พลังจิตแท้ลดลงมากเกินไป”

“ง่ายขนาดนี้เลยหรือขอรับ?” เกาเหลียนหงเบิกตากว้าง ไม่รู้ว่าในใจหลัวซิวกำลังคิดอะไรอยู่ ให้เขาใช้สมบัติทุบผู้อื่น แล้วยังไม่บอกชัดเจนด้วยว่าทุบผู้ใดกันแน่

หลัวซิวไม่ได้อธิบายเรื่องนี้มากนัก แต่เพียงกล่าวว่าให้เขาออกเดินทางทันที

หลังจากที่เกาเหลียนหงออกไปแล้ว หลัวซิวก็เข้าสู่แดนตำหนักจื่ออีกครั้ง เพื่อดำเนินการรักษาต่อไป

ดิมทีตามแผนของเขา หลังจากที่อาจารย์สำนักฉางเหอได้รับยาวาตะทองน้้ำค้างหยก อาการบาดเจ็บของเขาจะฟื้นตัวอย่างรวดเร็วในระยะเวลาอันสั้น

อาจารย์สำนักฉางเหอต้องการจัดการหลี่เสวียนหยาง ซุนเชียนซางและป๋ายหลี่หยวนหลง แน่นอนว่าเขาจะต้องแสร้งทำเป็นว่าอาการบาดเจ็บยังไม่หาย ใช้กลอุบายเชิญพวกเขาเข้ามา เพื่อฆ่ามกุฎยุทธ์สามคนนั้นในคราวเดียว

อย่างไรก็ตาม หลัวซิวรู้ดีว่า ป๋ายหลี่หยวนหลงเป็นปรมาจารย์นักค่ายกลขั้น 7 ค่ายพิทักษ์เขาของสำนักฉางเหอต้องการจับทั้งสามให้อยู่ในค่ายกล ต้องไม่ง่ายแน่

ดังนั้น หลัวซิววางแผนไว้ว่าตัวเขาเองจะดักรออยู่นอกค่ายพิทักษ์เขา เพื่อที่หลี่เสวียนหยางและป๋ายหลี่หยวนหลงทั้งสามไม่สามารถหลบหนีไปได้

เพราะค่ายพิทักษ์เขาไม่ใช่ค่ายกลธรรมดา แม้ว่าป๋ายหลี่หยวนหลงจะสามารถทะลุผ่านค่ายกลนั้นได้ ก็ต้องยากมากเช่นกัน หากใครโจมตีเขาในเวลานี้ เรื่องที่ทำก่อนหน้านี้ทั้งหมดจะสูญเปล่าไป และตกลงไปในค่ายพิทักษ์เขาอีกครั้ง

พฤติกรรมแบบนี้เทียบเท่ากับฉวยโอกาสทำร้ายผู้อื่นเมื่อตกอยู่ในอันตราย แต่ไม่ใช่ว่าใครก็สามารถฉวยโอกาสทำร้ายอีกฝ่ายได้ เพราะอีกฝ่ายหนึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎยุทธ์