มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 493

“หือ? เจ้าสามารถหลบกระบี่ของข้าได้? จักรพรรดิยุทธ์ขั้น 7 คนหนึ่ง ก็รู้วิธีการย้ายที่?” หลี่เสวียนหยางหรี่ตาลงเล็กน้อย

“หลี่เสวียนหยาง เจ้าต้องตายไม่ดี!” ในค่ายพิทักษ์เขา มีเสียงคำรามของป๋ายหลี่หยวนหลงดังออกมาด้วยโทสะ

หลี่เสวียนหยางส่งเสียงออกมาจากจมูกอย่างเย็นชา เขาไม่สนใจเสียงนั้น ไม่ได้รู้สึกละอายใจว่าตัวเองลอบใช้เล่ห์กับป๋ายหลี่หยวนหลง แต่รู้สึกว่าทั้งหมดนี้ต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว

แต่เขาก็รู้ด้วยว่า ป๋ายหลี่หยวนหลงจะอยู่ได้ไม่นาน ถ้าเขาไม่จากไป เมื่อหลี่ฉางเหอคนนั้นจัดการป๋ายหลี่หยวนหลงแล้วก็จะกลับจัดการกับเขาต่อ

เมื่อคิดถึงจุดนี้ หลี่เสวียนหยางก็กลายเป็นแสงวาบและบินขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที

“ถอยกลับ!”

เมื่อเห็นว่าอาจารย์ของพวกเขารอดจากสถานการณ์เลวร้าย เจ้าสำนักเสวียนหยาง หลิงซวง ก็ตะโกนทันที แล้วพาศิษย์ของสำนักตนเองไปขับเรือรบเริ่มถอยกลับ

ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังออกมาจากค่ายพิทักษ์เขา จากนั้นทุกอย่างก็กลับสู่ความสงบ

ม่านแสงค่ายพิทักษ์เขาของสำนักฉางเหอเหมินค่อยๆ แสดงประตูออกมา

“ผู้คุมกฎเกา เชิญ!”

เสียงของผู้อาจารย์สำนักฉางเหอดังมาจากยอดเขาเทียนเหอช้าๆ

เกาเหลียนหงเหลือบมองไปที่ประตูค่ายกลที่เปิดอยู่ แล้วเก็บตราขลังมังกรเขียวกลับทันที คารวะแล้วเดินเข้าไป

ภายใต้การนำของเจ้าสำนักฉางเหอ เกาเหลียนหงมาถึงห้องโถงที่สูงที่สุดบนยอดเขาเทียนเหอ

เห็นเพียงอาจารย์สำนักฉางเหอนั่งอยู่บนที่สูง และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบใจผู้คุมกฎเกาที่ช่วยเหลือในครั้งนี้ ไม่เช่นนั้นข้าจะไม่ฆ่าคนสามคนนั้น คนใดคนหนึ่งให้ตายอยู่ที่นี่ได้”