มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 517

อย่างไรก็ตามเทพแห่งวัฏจักรชีวิตไม่ได้มีอารมณ์แปรปรวนแม้แต่น้อยและพูดช้าๆว่า "จักรวาลนั้นกว้างใหญ่นัก โลกแสงดาวเป็นเพียงข้าวเม็ดหนึ่งในมหาสมุทรและมีอสูรจิตมากมายที่อยู่ในแดนนิรันกาลตั้งแต่แรกเกิด เจ้าคิดว่าหากเปรียบเทียบตัวเองกับแดนนิรันกาล เจ้าเป็นอย่างไร?

“นิรันดร์กาลแต่แรกเกิด?” หลัวซิวพูดไม่ออกเมื่อได้ยินสิ่งนี้ นี่หมายความว่าเขาเทียบไม่ได้แม้แต่กับอสูรจิตที่เพิ่งเกิดใหม่หรอกหรือ?

แน่นอนว่าเขาไม่คิดว่าเทพแห่งวัฏจักรชีวิตกำลังโกหก เพราะมันไม่จำเป็นต้องหลอกตัวเองด้วยเรื่องแบบนี้

หลัวซิวยักไหล่อย่างจนปัญญา หลัวซิวโต้เถียงกับเทพแห่งวัฏจักรชีวิตเกี่ยวกับเรื่องการเรียกชื่อ ซึ่งเป็นการหาเรื่องทำให้ตัวเองต้องอับอายแท้ๆ

“ผู้สืบทอดตัวน้อย ผลการฝึกตนของเจ้าเหนือราชายุทธ์และไปถึงแดนจักรพรรดิยุทธ์ตามเจตจำนงของผังกฎดั้งเดิมแล้ว เจ้าจะได้รับของขวัญจากวัฏจักรชีวิตอีกครั้ง”

ตามเสียงของเทพแห่งวัฏจักรชีวิต ลำแสงก็พุ่งออกมาจากท้องฟ้าในวัฏจักรชีวิตที่เต็มไปด้วยดวงดาวและปกคลุมร่างของหลัวซิว

ร่างกายของหลัวซิวสั่นไหว ตาเบิกกว้าง และในชั่วพริบตา ดูเหมือนว่าผ่านไปนานหลายร้อยล้านปี แสงที่ส่องประกายปกคลุมเขาแยกไม่ออกว่าเป็นสีอะไร แต่รู้สึกได้ว่ามันมีความลึกลับของสองระดับความเป็นตาย

ความนึกคิดนับไม่ถ้วนผุดขึ้นในใจ การรู้สึกเหล่านี้ดูเหมือนจะปรากฏขึ้นจากอากาศบางๆแต่ก็ย่อมเป็นเช่นนั้นอยู่แล้ว ซึ่งทำให้หลัวซิวรู้สึกนึกอะไรออกอย่างฉับพลันเหมือนแหวกเมฆหมอกและเห็นฟ้าสดใส

ในอดีต เขาไม่เข้าใจผังกฎดั้งเดิมเล่มที่สาม แต่ตอนนี้เขาเข้าใจทะลุปรุโปร่ง ในเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจเขาเข้าใจผังกฎดั้งเดิมเล่มที่สามอย่างถ่องแท้และบรรลุสภาพที่สมบูรณ์แบบ!

“กฎการเวียนว่ายตายเกิด？“