มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 544

“เผ่ามนุษย์! พวกข้ารอเจ้ามานานมากแล้ว!” มีเสียงพูดที่น่าเกรงขามสายหนึ่งดังขึ้นอย่างกะทันหัน

“เป็นตัวสำนึกที่แข็งแกร่งมาก” หลัวซิวขมวดคิ้ว รับรู้ความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายผ่านตัวสำนึก

เห็นได้ชัด เจ้าของตัวสำนึกก็คืออสูรกายแข็งแกร่งที่พิทักษ์แกนกลางของสถานที่แห่งนี้ อสูรกายพวกนี้ไม่สามารถออกจากแกนกลาง แต่กลับรู้เรื่องที่มีมนุษย์เข้ามาในแดนปริศนา

หลัวซิวรู้สึกถึงบางอย่าง เงยหน้าขึ้นมองกลางอากาศที่อยู่ไม่ไกล กลิ่นอายอสูรกายที่พลุ่งพล่านกลายเป็นหมอกสีดำปกคลุมท้องฟ้า ราวกับภูเขาสีดำกำลังกดทับลงมา

เมื่อเทียบกับคลื่นยักษ์ที่เกิดจากการรวมตัวของอสูรกายเผ่าน้ำก่อนหน้านี้ หมอกสีดำที่เกิดขึ้นจากกลิ่นอายอสูรกายกลุ่มนี้ มันเหมือนกับอสูรกายร้ายโบราณที่น่าสะพรึงกลัว ส่วนคลื่นยักษ์อ่อนโยนราวกับลูกแกะ

“เวร พลังสายนี้แม้แต่มกุฎยุทธ์ก็ต้องหันหลังวิ่งหนี ข้าต้านไม่ไว้!” หลังจากเข้ามาในแดนนานาอสูร นี่เป็นครั้งแรกที่สีหน้าของหลัวซิวเปลี่ยนไป

ภายในหมอกสีดำที่มืดมน มีร่างของอสูรกายขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเป็นครั้งคราว ยิ่งไปกว่านั้น หลัวซิวยังสังเกตเห็นอสูรกายหลายตนที่มีรูปร่างเหมือนมนุษย์ยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าเผยให้เห็นรอยยิ้มที่เย็นชา เจตนาแห่งการฆ่าท่วมท้น

“ตอนไม่ไหวยังไม่รีบหนีอีก?” จักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำเบ้ปากพูด

ในขณะที่พูด หลัวซิวได้โคจรปีกทิพย์ไร้มลทินมาสักพักแล้ว ทันใดนั้น กลายเป็นลำแสงสายหนึ่งหายเข้าไปในสุดขอบฟ้า

“นี่……”

ภายในเมฆสีดำ อสูรกายที่มีกลิ่นอายเจตนาแห่งการฆ่าท่วมท้นตกตะลึง

“หรือเป็นเพราะการแสดงออกของพวกเราน่ากลัวเกินไป ก็เลยทำให้เขาตกใจกลัวจนหนี?”