มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 547

แกนกลางของสถานที่แห่งนี้ มีอสูรกายจำนวนมากที่จำศีลอยู่ หลัวซิวรู้ดีว่าถึงการเคลื่อนไหวของตนเองจะเร็วมากแค่ไหน ก็ต้องถูกขวางแน่นอน เมื่อไหร่ที่ถูกอสูรกายจักรพรรดิช่วงปลายปิดล้อม ด้วยความสามารถของเขาหนีเอาตัวรอดไม่ใช่เรื่องยาก แต่ถ้าหากต้องการบุกเข้าไปในแกนกลางก็เลิกคิดได้เลย

ดังนั้นหลัวซิวจึงปกปิดความแข็งแกร่งของตนเองมาโดยตลอด จุดประสงค์หลักคือ ก็เพื่อทำให้อสูรกายที่ตื่นจากการหลับใหลพวกนี้ คาดเดาความแข็งแกร่งของตนเองผิด

ผ่านไปสักพัก ชายร่างเผ่ามารก็ไล่ตามมาจนทัน แต่ไม่ได้ยื่นมือเข้ามายุ่ง เพียงแค่ยืนสองมือกอดอกดูการต่อสู้ด้วยความสนใจ

“แฮ่ๆ เขตที่ห้าของพวกเรามีราชาทั้งหมดสิบตน ความแข็งแกร่งของราชามังกรสาวตนนี้จัดอยู่ที่อันดับสาม นักยุทธ์เผ่ามนุษย์คนนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนาง”

“เนื้อแท้ของมังกรมีตัณหา เกรงว่าที่ราชามังกรสาวต้องการจับมนุษย์คนนี้เพื่อ…”

การต่อสู้กลางอากาศโดยพื้นฐานเป็นการไล่ต้อนอยู่ฝ่ายเดียว สำหรับอสูรกายส่วนใหญ่ที่กำลังชมการต่อสู้อยู่โดยรอบ มันคือการที่ราชามังกรสาวของพวกมันกำลังแสดงความน่าเกรงขาม ไล่ต้อนนักยุทธ์เผ่ามนุษย์คนนั้นขออย่างต่อเนื่อง

ด้านข้างของชายร่างใหญ่เผ่ามาร มีเผ่ามารที่กลายเป็นรูปร่างของมนุษย์ปรากฏขึ้นหลายตนอย่างไร้เสียงไร้กลิ่น

หนึ่งในเผ่ามารรูปร่างมนุษย์คนแก่ลูบเคราสีขาวของตนเอง ขมวดคิ้วแล้วพูด “เผ่ามนุษย์คนนี้สู้พลางถอยพลาง เข้าใกล้ทิศทางของศิลามรณะอย่างต่อเนื่อง มีแรงจูงใจแอบแฝง”

เผ่ามารที่อยู่ในแดนนานาอสูรไม่มีวันตาย ดำรงอยู่มายาวนานไม่รู้จบ พวกเขาย่อมสังเกตเห็นพฤติกรรมที่มีลับลมคมในของหลัวซิวบางอย่างเป็นเรื่องธรรมดา

“ฮึ่ม กาลเวลานับไม่ถ้วนที่ผ่านมา มีเผ่ามนุษย์จำนวนนับไม่ถ้วนที่เกิดความโลภต่อศิลามรณะ ถ้าหากเขาคิดว่าการทำแบบนี้ช่วยทำให้เขาสามารถทำสำเร็จ มันจะเป็นการดูถูกพวกเราเกินไปแล้ว” เผ่ามารตนหนึ่งพูดด้วยสีหน้าที่ดูถูก

“เรื่องศิลามรณะมีความสำคัญอย่างยิ่ง เมื่อไหร่ที่มีคนได้ไป มันจะเป็นหายนะครั้งใหญ่สำหรับเผ่ามารอย่างพวกเรา จำเป็นต้องหยุดเขา”

“นิสัยขี้เล่นของมังกรสาวทุกคนก็รู้ดี ในเวลานี้ถ้าหากมีใครยื่นมือเข้าไปยุ่ง ไม่แน่นางอาจจะระเบิดอารมณ์ออกมาทันที พวกเราไปเฝ้าทางศิลามรณะด้วยกัน ถึงเผามนุษย์คนนี้มีสามเศียรหกหัตถ ก็ไม่มีทางฝ่าพวกเราไปได้อย่างแน่นอน”

หลังจากที่เผ่ามารหลายตนปรึกษากันสักพัก ทันใดนั้นทะยานขึ้นกลางอากาศ กลายเป็นลำแสง บินไปเฝ้าทิศทางของทิศทางของศิลามรณะ

หลัวซิวยอมสังเกตเห็นพฤติกรรมของเผ่ามารเหล่านี้ ตรงมุมปากปรากฏให้เห็นรอยยิ้ม “ถูกพวกเจ้าจับได้แล้วยังไง?”