มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 592

ผู้ที่มีคุณสมบัติมาเข้าร่วมการแข่งขัน อย่างน้อยก็เป็นอัจฉริยะที่มาจากกองกำลังใหญ่ชั้นหนึ่ง อัจฉริยะเหล่านี้เมื่ออยู่ในตระกูลสำนักของตนนั้น มักรู้สึกว่าตนเหนือผู้อื่นอยู่เสมอมา

ทว่าเมื่อผ่านการแข่งขันแค่เพียงในครั้งแรกนี้ กลับทำให้คนพวกนี้เข้าใจว่า อย่าว่าแต่กองกำลังใหญ่ชั้นหนึ่งที่มีผู้แข็งแกร่งเจ้ายุทธจักรประจำการอยู่เลย แม้แต่ผู้สืบทอดของแดนศักดิ์สิทธิ์ธรรมดาเหล่านั้น เมื่ออยู่ต่อหน้าอัจฉริยะของสุดยอดแดนศักดิ์สิทธิ์ ก็ไม่นับอะไรเลยสักนิด

ในขณะเดียวกันนั้น หลัวซิวยังสังเกตเห็นว่า เหล่าอัจฉริยะที่ได้ยืนอยู่บนแท่นบัวเพลิงอัคคีแล้วพวกนั้น หลายคนที่มองพวกคนที่ใช้กำลังสุดชีวิตต่อต้านพลังกดดันและเดินอย่างยากลำบาก ในสายตาเต็มไม่ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

“คิดว่าตนเหนือกว่า มองผู้อื่นด้วยสายตาเหมือนดั่งก้มมองมด แต่กลับหารู้ไม่ว่าในสายตาของผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง อย่างพวกเขานั้น ก็เป็นแค่มดเหมือนกันไม่ใช่หรอกหรือ?”

หลัวซิวทอดถอนใจอย่างเงียบ ๆ ส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วหลับตาลง นั่งขัดสมาธิอยู่บนแท่นบัวเพลิงอัคคี

นี่เพียงแค่รอบแรกเท่านั้น ก็ได้มีผู้คนตกรอบไปกว่าครึ่งแล้ว บนแท่นบัวเพลิงอัคคีร้อยแท่นในเวลานี้ หนุ่มสาวบางคนยืนอยู่อย่างภาคภูมิใจ บางคนก็ได้นั่งขัดสมาธิลง สายตาแต่ละคู่ต่างมองไปที่เจ้ายุทธจักรอัคคีผู้ที่ดำเนินการงานประลองยุทธ์ในครั้งนี้

เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวยิ้มเบา ๆ เขายกมือขึ้นอย่างช้า ๆ และสร้างพลังตราประทับขึ้นมา

เพียงชั่วพริบตา อัจฉริยะรุ่นใหม่ร้อยคนที่อยู่บนแท่นบัวเพลิงอัคคี ก็รู้สึกว่าพลังฟ้าดินจิตที่อยู่บริเวณรอบ ๆ ได้เข้มข้นขึ้นมาหลายเท่าในทันที ภายใต้สภาพแวดล้อมเช่นนี้ สามารถฟื้นฟูพลังจิตแท้ที่สูญเสียไปได้อย่างรวดเร็ว

“คนผู้นี้เองหรือคือหลัวซิว?” บนแท่นบัวเพลิงอัคคีแห่งหนึ่ง บุรุษหนุ่มในชุดสีเลือดจ้องมองหลัวซิวด้วยสีหน้าบึ้งตึง

บุรุษหนุ่มในชุดสีเลือดผู้นี้มีนามว่าลี่ซู่เป็นพี่ชายของลี่หยวนที่ถูกหลัวซิวทำร้านจนได้รับบาดเจ็บในภัตตาคารเทียนอี

ในตอนที่ลี่ซู่มองมาที่หลัวซิวนั่นเอง หลัวซิวก็สัมผัสได้ เขาพลันหันหน้าขวับ และสบตาเข้ากับสายตาของลี่ซู่พอดี

พบว่าอีกฝ่ายสวมเครื่องแต่งกายของแดนศักดิ์สิทธิ์จันทราสีเลือด หลัวซิวก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

แต่การหันหน้าอย่างกะทันหันของเขา ก็ได้ทำให้ลี่ซู่ตะลึงเล็กน้อย “คนผู้นี้สามารถเอาชนะลี่หยวนน้องชายของข้าได้ กระแสสัมผัสว่องไวไม่เบา สัมผัสได้แม้กระทั่งว่าสายตาของข้าตกอยู่บนร่างกายของมัน”

“พวกเจ้าทั้งหนึ่งร้อยคน ให้แบ่งเป็นสิบกลุ่ม กลุ่มละสิบคน แบ่งไปประลองกันบนเวทีประลองยุทธ์ที่อยู่ด้านล่างทั้งสิบเวทีตามลำดับ”