มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 614

สวีเฟิงถือกระบี่ฟ้าเอาไว้ด้วยสีหน้าหมองหม่น ในฐานะที่เขาเป็นผู้สืบทอดจากแดนศักดิ์สิทธิ์ เขาไม่เคยถูกใครดูถูกแบบนี้

“ข้ายังมีอีกแต่มีพลังมากเกินไป หากข้านำออกมาใช้ เจ้าอาจจะถึงแก่ความตายได้ เจ้ากล้ารับมือหรือไม่” สวีเฟิงกล่าวเสียงแข็งกระด้าง

ระหว่างที่พูด เขาไม่ได้มีเจตนาที่จะฟังหลัวซิวตอบเพราะเขาได้ดึงกระบี่ฟ้าออกมาแล้ว มือทั้งสองวาดเศษเงาและบีบตราประทับ

เวทีประลองยุทธ์สั่นสะเทือน พลังฟ้าดินระเบิดพวยพุ่งออกมาแล้วเข้ามาหลอมรวมอยู่ที่กระบี่ฟ้า

“รวมพลังฟ้าดิน!”

สวีเฟิงแผดเสียงลั่น กระบี่ฟ้าระเบิดประกายแสงสว่างโชติช่วง ราวเสาที่เปล่งแสงสว่าง แล้วเคลื่อนที่เข้าไปโจมตีหลัวซิวทันที

พลังอันน่าหวาดหวั่นของการโจมตีนี้ทำให้ผู้แข็งแกร่งมกุฎยุทธ์ขั้น 9ขนลุกขนพองได้

“ทำได้ดี!”

หลัวซิวเงยหน้าผิวปากแล้วเคลื่อนไหวร่างกายเพื่อโคจรวิชาสังหารไท่เสวียนแล้วโบกฝ่ามือออกไปอย่างไร้เทคนิค

ตู้ม!

ฝ่ามือของหลัวซิวราวกับโคมไฟที่แตกกระจาย ทะลุผ่านเสาไฟที่เปล่งประกายอยู่กลิ้งไปกับพื้น

ลำแสงสีเขียวค่อยๆ มืดหม่นลงเรื่อยๆ ส่วนเปลวไฟสีดำที่ห้อมล้อมร่างของเขาเอาไว้กลับยิ่งโหมกระหน่ำมากขึ้น

จากนั้นจึงเกิดเสียงดังแก๊ง กระบี่ฟ้าพุ่งทะยานพลางส่งเสียงสะอื้น สวีเฟิงได้รับบาดเจ็บที่หัวใจจนโลหิตไหลทะลักก่อนจะกระเด็นไปไกลสิบกว่าจั้ง หลังจากที่เขาทรุดลงกับพื้นแล้วเขานั่งคุกเข่าข้างหนึ่งเอาไว้บนพื้น พลางหายใจถี่ เลือดทะลักออกมาจากริมฝีปากของเขา

“พลังโจมตีน่ากลัวนัก!”