มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 652

เหยียนเยว่เอ๋อร์จับมือหลัวซิว “ข้าไม่อยากไป”

“เป็นเพราะชายหนุ่มคนนี้หรือ?” เจ้ายุทธจักรหงส์จ้องมองไปที่หลัวซิว

“พรสวรรค์ค่อนข้างดี เจ้ามรสมบัติเหมาะสมที่จะไปที่เผ่าหงส์กับเจ้าในฐานะผู้รับใช้ได้” สายตาของเจ้ายุทธจักรหงส์อยู่ที่ร่างของหลัวซิวสักครู่ แล้วก็มองไปที่เหยียนเยว่เอ๋อร์อีกครั้ง

คนรับใช้?

หลัวซิวคาดไม่ถึงว่าเจ้ายุทธจักรหงส์จะดูถูกตัวเองมากแบบนี้ แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็โล่งใจ เพราะเขาอายุ 20ปีได้ฝึกฝนถึงแดนจักรพรรดิยุทธ์ สำหรับเผ่าหงส์เป็นเรื่องธรรมดามาก

แม้ว่าเจ้ายุทธจักรหงส์นี้อาจรู้ว่าการแข่งขันครั้งนี้เขาได้อันดับหนึ่ง ก็จะคิดว่าเขาสามารถได้รับอันดับหนึ่งเพราะอัจฉริยะเหล่านั้นจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงออกมา

เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิว รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนี้ เพราะหลัวซิวเป็นอัจฉริยะที่เขาแนะนำและเขาก็เป็นสมาชิกขององค์กรนักล่ายุทธ์ เจ้ายุทธจักรหงส์ดูถูกเขาเช่นนี้ ทำให้เจ้ายุทธจักรอัคคีหวูชิวขายหน้าด้วย

สีหน้าของเหยียนเยว่เอ๋อร์แสดงความโกรธออกมาเช่นกัน ในใจของนาง นางไม่ยอมให้ใครดูถูกหลัวซิวเด็ดขาด แม้ว่านางจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ใหญ่จากเผ่าหงส์ นางก็จะไม่ทน!

เพราะสำหรับนางแล้ว หลัวซิวมีความสำคัญมากกว่าชีวิตของนางเอง!

“ข้าจะไม่กลับไปที่เผ่าหงส์กับเจ้า” เหยียนเยว่เอ๋อร์ร์กล่าวด้วยใบหน้าเย็นชา

“โอ้อวด!” หญิงชราผู้อยู่เบื้องหลังเจ้ายุทธจักรหงส์ตะคอกอย่างโกรธจัด “แม้ว่าเจ้าจะเป็นอัจฉริยะที่เลือดหงส์ตื่นขึ้นมา เจ้ากล้าดูหมิ่นต่อหน้าท่านเจ้ายุทธจักรหงส์ได้อย่างไร?”

เจ้ายุทธจักรหงส์ยิ้มเล็กน้อย “ในเมื่อเจ้าไม่กลับไปที่เผ่าหงส์พร้อมข้าเพราะชายหนุ่มผู้นี้ งั้นข้าก็จะฆ่าเขา เพื่อที่เจ้าจะหยุดความคิดนี้ได้”

พูดถึงการฆ่าคนด้วยรอยยิ้ม อารมณ์นิสัยของเจ้ายุทธจักรหงส์นี้ไม่สามารถหาเหตุผลปกติมาพูดได้

ไม่ต้องรับคำสั่งจากเจ้ายุทธจักรหงส์ หญิงชราที่อยู่ข้างหลังก็ได้เริ่มลงมือ ไม้ค้ำในมือทุบลงไปที่หัวของหลัวซิว