มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 753

“โฮกกก!”

ภูตอัคคีเสือดำคำราม พยายามที่จะหนีออกมาจากปากของงูดำยักษ์

“มนุษย์เจ้าลูกมด แม้ว่าจะเป็นเจ้านายที่ให้เจ้ามาที่นี่ แต่ด้วยความสามารถในตอนนี้ของเจ้า กลับยังไม่มีความสามารถพอที่จะกำราบเสือพิฆาตจิ่วหยินนี้ได้”

น้ำเสียงของงูดำยักษ์แสนจะเย็นชา มันได้ปลดปล่อยพันธนาการที่ผูกมัดภูตอัคคีเสือดำ ปล่อยให้ภูตอัคคีเสือหนีออกมาจากปากโดยไม่ใส่ใจ

ในขณะเดียวกัน หลัวซิวก็สัมผัสได้ว่ารัศมีพลังที่กักขังตนก็ได้หายไปเช่นเดียวกัน งูดำยักษ์มองดูอย่างเมินเฉย เหมือนกับมั่นใจเป็นอย่างยิ่งว่าเขาไม่สามารถกำราบภูตอัคคีเสือพิฆาตจิ่วหยินนี้ได้

“หากเจ้ากำราบภูตอัคคีเสือพิฆาตจิ่วหยินไม่ได้ ข้าก็จะไม่มอบมันให้เจ้าอย่างแน่นอน” งูดำยักษ์กล่าวอย่างเย็นชา

ในสายตาของมัน มนุษย์ตัวกระจิดผู้นี้มีผลการฝึกตนในแดนมกุฎยุทธ์เท่านั้น คิดจะสยบภูตอัคคีเสือพิฆาตจิ่วหยินที่ทัดเทียมกับเจ้ายุทธจักรด้วยผลการฝึกตนเพียงเท่านี้ มันช่างเป็นความฝันอันเลื่อนลอยยิ่งนัก

มันไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดเจ้านายถึงได้ให้เจ้าลูกมดผู้ต่ำต้อยเช่นนี้มาเอาไฟทิพย์ แม้ว่ามันจะไม่ขัดขืนความปรารถนาของเจ้านาย แต่ถ้าหากเจ้าลูกมดผู้นี้ไม่มีความสามารถที่จะสยบเสือพิฆาตจิ่วหยินนี้ได้ มันก็จะไม่ยอมละเลยแน่

“มันก็ไม่แน่หรอก” เมื่อสัมผัสได้ว่ากระแสพลังที่ควบคุมตนเองอยู่ได้หายไป หลัวซิวรู้สึกร่างกายปลอดโปร่งขึ้นมาทันที รอยยิ้มแห่งความมั่นใจปรากฏขึ้นมาที่มุมปาก

งูดำยักษ์ได้ยิ้มเยาะอย่างมนุษย์ออกมา มันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าลูกมดที่ต่ำต้อยคนนี้มีความสามารถอะไรถึงได้กล้าพูดจาโอหังเช่นนี้

“เห็นแก่หน้าของเจ้านาย หากเขาไม่สามารถสยบเสือพิฆาตจิ่วหยินได้ ข้าก็จะรักษาชีวิตของเขาเอาไว้ในช่วงเวลาคับขันก็แล้วกัน” งูดำยักษ์คิดเช่นนี้อยู่ภายในใจ

ในตอนนี้เอง หลัวซิวพลันเคลื่อนไหวขึ้นมา พบเพียงว่าพลังจิตแท้ได้ระเบิดออกมาจากทั่วร่างกายของเขา บนร่างกายมีเปลวเพลิงสีดำได้ลุกโชนสูงขึ้นมาหลายจั้ง

มือข้างที่ได้รวบรวมเพลิงมรณะขึ้นมาได้ยื่นออกไป จับเข้าไปยังภูตอัคคีเสือพิฆาตจิ่วหยิน

“โฮกกก!”