มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 798

“ถูกต้อง ข้าคิดว่าควรให้เขามอบสมบัติวิเศษชิ้นนั้นออกมา ให้พวกเราแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์เป็นคนดู

แล มิเช่นนั้นหากยังเก็บเอาไว้กับเขา มันจะอันตรายเกินไป” มหาจักรพรรดิยุทธ์ของนิกายมารศักดิ์สิทธิ์เองก็ได้เอ่ยขึ้นเช่นกัน

ในเรื่องนี้ สี่แดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ได้บรรลุข้อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย เพราะไม่ว่าแดนศักดิ์สิทธิ์ใดก็ตามกะครอบครองเพียงลำพังไม่ได้ มิเช่นนั้นจะได้รับการกดดันจากอีกสามแดนศักดิ์สิทธิ์นิรันดร์ที่เหลือ

คนของแต่ละแดนศักดิ์สิทธิ์วาทะเต็มไปด้วยสัจธรรม พวกเขาทราบเป็นอย่างดีว่ามีเจ้าแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์อยู่ตรงนี้ คิดจะสังหารหลัวซิวนั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ดังนั้นจึงได้แต่ให้เขามอบม้วนหยกออกมา

เป็นธรรมดาที่หลิงหงเทียนจะรู้เรื่องม้วนหยก เขารู้แม้กระทั่งว่า ม้วนหยกนี้เป็นสมบัติวิเศษที่ผู้แข็งแกร่งเทพฟ้าแห่งพิภพกลางได้ทิ้งเอาไว้ ในนั้นอาจบันทึกเบาะแสที่สำคัญเอาไว้

ทว่าหลิวหงเทียนกลับทราบเป็นอย่างดี เทวทูตจื่อเยียนให้ความสำคัญกับหลัวซิวผู้นี้มาก นอกเสียจากหลัวซิวจะยอมนำออกมาเอง มิเช่นนั้นเขาเองก็ไม่อาจแย่งม้วนหยกมาจากหลัวซิวได้

“ของนั่นมันเป็นของหลัวซิว แม้แต่ข้าเองก็ไม่มีสิทธิ์ให้เขามอบมันออกมาได้” หลิวหงเทียนกล่าวด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก นับว่าเป็นการแสดงจุดยืนของตนแล้ว

เหมือนคนของแดนศักดิ์สิทธิ์อยากจะพูดอะไรอีก กลับเห็นว่าหลิวหงเทียนได้โบกมือ: “ที่ควรพูด ข้าก็ได้พูดไปหมดเรียบร้อย พวกเจ้ากลับไปได้แล้ว”

หลังจากคนของแดนศักดิ์สิทธิ์ได้จากไป หลิงหงเทียนก็ได้หันไปหาหลัวซิว “เจ้าหนุ่ม แม้ว่าข้าจะได้ออกหน้า แต่ก็ใช่ว่าคนของแดนศักดิ์สิทธิ์จะละมือ ม้วนหยกที่เจ้าได้มาชิ้นนั้นไม่ใช่เรื่องเล็ก ไม่ได้มีเพียงเผ่าพันธุ์มนุษย์เท่านั้นที่อยากได้มัน เผ่าพันธุ์มารและเผ่าพันธุ์ปีศาจล้วนจะลงมือต่อเจ้าเช่นกัน ความกดดันของเจ้ามีไม่น้อยเลย”

หลัวซิวได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม: “เหตุใดพวกเขาถึงต้องการม้วนหยกนั่นเล่า?”