มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 81

มีคนรวมตัวถกเถียงกันบริเวณหอคอยมังกรบิน ตอนนี้หลัวซิวก็สังเกตได้ คนที่ถูกส่งออกมาจากหอคอยมังกร คือหวางช่าน

ข้างหอคอยมังกรบิน คือศิลาขนาดใหญ่ สูงสิบกว่าเมตร มีชื่อต่างๆ สลักอยู่ด้านบน โดยอิงจากผลคะแนนของทุกคน ที่ได้รับจากหอคอยมังกรบิน เป็นการประเมินอันดับอัตโนมัติ

ตัวอักษรบนศิลาที่ใหญ่และเห็นชัดเจนที่สุด คือรายชื่อ 200 อันดับแรก รายชื่ออันดับท้ายๆ อัดแน่นกันมาก อยากหาชื่อตัวเองเจอ เป็นอะไรที่ยากมาก

หวางช่านไม่สนใจรอยเลือดเต็มหน้า วิ่งไปดูอันดับรายชื่อของตัวเอง

หลังผ่านไปไม่นาน ไม่รู้ใครหาชื่อของหวางช่านเจอ จึงตะโกนเสียงดังว่า “ฉันหาเจอแล้ว! หวางช่าน รายชื่ออันดับที่ 936!”

“รายชื่ออันดับที่ 936 เหรอ”

เมื่อหวางช่านเห็นอันดับของตัวเอง จู่ๆ สีหน้าของเขาไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก

ตอนอยู่เมืองหยูซาน อายุเพียง 15 ปี ได้เลื่อนขั้นถึงวิชาชี่ไห่ขั้น3 ถึงพวกมีความสามารถโดดเด่น ในสำนักยุทธ์ ก็ยังห่างชั้นกับตัวเองเยอะ

บวกกับต่อมาที่ได้โอกาสพิเศษ ทำให้เขาได้รับการถ่ายทอดวิชาดาบระดับ 5 ดังนั้นจึงทำให้เขาหลงตัวเอง ว่าเป็นอัจฉริยะไร้เทียมทาน ไม่เห็นคนวัยเดียวกัน อยู่ในสายตา

แต่เมื่อมาเข้าร่วมการทดสอบนอกสำนักเซียวเหยา กลับเจอหลัวซิว พละกำลังที่เขาภาคภูมิใจ ถูกกดขี่ยับ พ่ายแพ้อย่างราบคาบ!

ความพ่ายแพ้อันน่าเวทนาครั้งนั้น ทำให้เขาคิดทบทวนอย่างลึกซึ้ง คิดว่าตัวเองไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น แต่หลัวซิวแข็งแกร่งเกินไป วิปริตเกินไป

ทว่าตอนนี้ เขามาที่หอคอยมังกรบิน ด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม แต่กลับอยู่แค่อันดับที่ 936 อย่างนั้นเหรอ

ศิษย์นอกสำนักเซียวเหยามีเป็นพัน อันดับแบบนี้ เรียกได้ว่าอยู่ในอันดับท้ายๆ

รอยยิ้มขมขื่นปรากฏขึ้นบนใบหน้า ที่เต็มไปด้วยรอยเลือดของหวางช่าน ที่แท้ตลอดมา ฉันคิดไปเองทั้งหมด ฉันคิดไปเองว่าเป็นอย่างนี้อย่างนั้น

หลงตัวเองว่าเป็นอัจฉริยะงั้นเหรอ แค่คิดไปเองเท่านั้น......

“อย่างเศร้าขนาดนั้นเลย” ทันใดนั้น เสียงหนึ่งดังเข้ามาในหูหวางช่าน เขาหันไปมอง เห็นหลัวซิวยืนอยู่ด้านหลัง

“ทุกปีนอกสำนักเซียวเหยา รับศิษย์แค่สามคน พละกำลังตอนขั้นปฐมภูมิ อย่างน้อยก็ต้องมีพละกำลังวิชาชี่ไห่ขั้น2 และขั้น 3 ขนาดศิษย์ที่เพิ่งรับไปเมื่อปีที่แล้ว ยังมีเวลาการฝึกตน มากกว่านายกับฉันตั้งหนึ่งปี เริ่มแรกอันดับรายชื่ออยู่ท้ายๆ เป็นเรื่องปกติ”

หลัวซิวยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันได้ยินว่าหลายคนตอนขั้นปฐมภูมิ แค่รายชื่อพันอันดับแรก ยังไม่สามารถทำได้”

ถึงตอนแรก เพราะการช่วงชิงอันดับหนึ่งของการทดสอบ นับว่าหวางช่านเคยเป็นคู่ต่อสู้ของตัวเอง แต่เพราะเข้านอกสำนักเซียวเหยามาด้วยกัน เห็นท่าทางเศร้าสลดของเขาเมื่อครู่ หลัวซิวจึงทนไม่ได้ จึงพูดให้กำลังอีกฝ่าย

“ขอบใจนะหลัวซิว”

หวางช่านสูดหายใจลึก ได้ยินหลัวซิวพูดเช่นนี้ เขาพอทำใจขึ้นมาได้บ้าง

เขาฝึกยุทธ์ตั้งแต่เด็ก ราบรื่นไม่เคยมีอุปสรรคมาตลอด โดนโจมตีอย่างต่อเนื่อง แทบจะทำให้เขาสูญเสียศรัทธาค้ำจุนในการฝึกยุทธ์ของตัวเอง

แต่หลัวซิวมาพูดเช่นนี้ ในช่วงเวลาสำคัญ ราวกับฉุดเขาขึ้นมาจากความเศร้า ความคิดที่เรื่องที่แล้วก็แล้วกันไป พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ ทำให้หวางช่านซาบซึ้งและเคารพเลื่อมใสมาก

“นายมาเข้าร่วมการทดสอบที่หอคอยมังกรบินเหมือนกันเหรอ”

หวางช่านสงบสติอารมณ์ จากนั้นจึงถามหลัวซิว

“ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าอะไรคือเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน ตอนอยู่เมืองหยูซาน คนวัยเดียวกัน ไม่มีใครเทียบฉันได้ แต่เมื่อมานอกสำนักเซียวเหยา คนเก่งกว่าฉันกลับมีมากมาย”

เมืองหยูซานเป็นสถานที่เล็กๆ บนแผนที่เขตการปกครองหยุนหลง เป็นเพียงจุดเล็กๆ เหมือนเม็ดงาเท่านั้น แต่นอกสำนักเซียวเหยา รวบรวมคนมีความสามารถ แทบจะทั้งหมดในเขตการปกครองหยุนหลง!

เขาเห็นสีหน้าหลัวซิวแน่วแน่ สุขุม จึงอดถามอย่างแปลกใจไม่ได้ “นายคิดว่าตัวเองจะอยู่ในอันดับที่เท่าไร”

“ไม่เคยลอง ใครจะไปรู้ล่ะ” หลัวซิวยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น