มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 851

แต่ว่าเวลานี้ดีแลนกลับมีความรู้สึกราวกับขี่หลังเสือยากที่จะลงได้ ถ้าหากเวลานี้เขาเลือกที่จะถอนกลับไป เช่นนั้นจากนี้ไปที่กลางเมืองทวยเทพแห่งนี้ เขาคงไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว อีกทั้งคนอื่น ๆ ที่เผ่าก็คงจะต้องหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาเยาะเย้ยเขาอย่างแน่นอน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็เอ่ยปากขึ้นด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “เพียงแค่นักยุทธ์ทองเแดงระดับมกุฎยุทธ์ช่วงต้นกลับกล้ามาฆ่าคนของข้า?”

สีหน้าและน้ำเสียงของดีแลนเต็มไปด้วยความกริ้วโกรธ แต่หลัวซิวกลับไม่ได้มีทีท่าว่าจะสนใจเขาแม้แต่น้อย เพราะเมื่อครู่ที่เพิ่งใช้มกุฎอัคคีนภาเหลืองแผดเผาเผ่าปีศาจร้ายทั้งห้าคน จากนั้นข้อมูลที่เต็มไปไปด้วยความลึกลับกฎเพลิงอัคคี ก็พลันปะทุขึ้นในสมองของเขา

ข้อมูลดังกล่าวไม่ได้มาในรูปแบบภาษา แต่มาในรูปแบบความรู้สึกที่พิเศษเป็นการยากที่จะอธิบายออกมา ทำให้เขาสามารถรู้สึกได้ถึงความลึกลับของกฎเพลิงอัคคี

“นี่คือจุดที่พิเศษของหอคอยแห่งเทพศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ?” ในใจหลัวซิวทั้งตกใจและประหลาดใจ

ทั้งสี่ทิศรอบคูเมืองแห่งนี้ล้อมรอบไปด้วยสิ่งปลูกสร้างรูปทรงหอคอยสูงตระหง่าน หอคอยเทวโชติสีแดง หอคอยเทวปฐพีสีเหลือง หอคอยเทววาโยเสวียนสีเขียว หอคอยเทวนาวาสีฟ้า หอคอยเทวมืดสีดำ และหอคอยเทวสว่างสีขาวเป็นต้น

หอคอยเทวสูงตระหง่านอยู่ในที่แห่งนี้ พลังงานที่น่าอัศจรรย์ ปกคลุมไปทั่วทั้งเขตนี้ รวมถึงเมืองทวยเทพแห่งนี้ด้วย

ที่แห่งนี้ คู่ต่อสู่ที่ฆ่าอีกฝ่ายได้ พลังงานน่าอัศจรรย์ที่ปกคลุมไปทั่วเขตนี้ ก็จะให้กฎสัมผัสรู้ที่สอดคล้องกันตามวิธีการที่ตนสำแดงออกไป

“ข้าพูดกับเจ้าอยู่ ไม่ได้ยินหรือ?”

เมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่มีทีท่าว่าจะสนใจตนแม้แต่น้อย ดีแลนก็รู้สึกว่าตนถูกดูหมิ่นเกียรติและศักดิ์ศรีอย่างมาก สีหน้าก็พลันเผยความโกรฑขึ้นมาทันที

“เจ้ามันตัวอะไร?” หลัวซิวพูดเสียงเย็น

“เจ้าช่างอวดดียิ่งนัก!”

ดีแลนโมโหอย่างมาก กลายร่างเป็นปีศาจร้ายในทันใด พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด กรงเล็บสีแดงเลือดราวกับกระบี่ที่แหลมคม กางออกไปยังลำคอของเขา