มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 897

บาเค่อและคนอื่นๆ ได้ยินเสียงกระดูกแตกเลยคิดว่านี่เป็นผลมาจากการที่หลัวซิวไม่สามารถทนต่อไปในวาโยสะท้านกระดูกได้

แต่ในความเป็นจริง หลัวซิวกำลังใช้วาโยสะท้านกระดูกเพื่อกลั่นกระดูกของตนเอง

เป้าหมายของวาโยสะท้านกระดูกคือกระดูก ทะลุเกราะป้องกันเนื้อและเลือด และตกลงบนกระดูกของสิ่งมีชีวิตโดยตรง พลังแห่งความตายที่ซ่อนเร้นจะกัดกร่อนกระดูกให้กลายเป็นสิ่งตกค้าง

และหลัวซิวเองก็ฝึกฝนกฎความตาย ปกป้องกระดูกและกล้ามเนื้อด้วยพลังแห่งกฎความตาย แบบนี้แล้วก็จะต้านทานวาโยสะท้านกระดูกได้อย่างมีประสิทธิภาพ และใช้วาโยสะท้านกระดูกเพื่อบรรเทาสิ่งสกปรกในกระดูก ทำให้กระดูกและกล้ามเนื้อแข็งแรงขึ้น

เพียงแต่ว่ากระบวนการนี้เจ็บปวดทรมานยิ่งนัก ประกอบกับความแค้นในตัวหยั่งรู้ที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ฉากสยองต่างๆ ที่ส่งผลต่อจิตใจของเขา หากไม่ใช่เพราะจิตใจของเขาแข็งแกร่งมากพอ เกรงว่าตัวหยั่งรู้ได้ล่มสลายไปแล้ว

“เจ้าไม่ต้องกังวลข้า” หลัวซิวกล่าว

“ซิวหลัว…” บาเค่อยังต้องพูดอะไรบางอย่าง แต่เห็นว่าหลัวซิวไม่สนใจเขา และเดินตรงเข้าใกล้วาโยสะท้านกระดูก ไปในส่วนลึกของพื้นที่สีดำนี้

ไม่รู้ว่าพื้นที่สีดำนี้ยาวแค่ไหน เมื่อเห็นว่าหลัวซิวได้ก้าวไปข้างหน้าแล้ว บาเค่อจึงรีบเร่งกระบี่เทวมืดเพื่อปกป้องทุกคนพร้อมเดินไปข้างหน้าต่อไป

“คนจากค่ายสว่างเข้าไปก่อนแล้ว เราต้องเร่งความเร็ว ไม่เช่นนั้นหากมีโอกาสหรือสมบัติในเมืองเทพโบราณ จะถูกคนของค่ายสว่างได้ไป”

ผู้แข็งแกร่งหลายคนแห่งค่ายมืดหลายคนกระตุ้นให้บาเค่อเร่งความเร็ว

บาเค่อเข้าใจเหตุผลนี้อยู่แล้ว ความเร็วของทุกคนเริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่พวกเขาพบว่าหลัวซิวที่อยู่ข้างหน้านั้นเร็วกว่าความเร็วของพวกเขามากนัก

“พระเจ้าของข้า ผู้ชายคนนี้เป็นผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์หรือ? ถึงสามารถเดินได้อย่างอิสระได้ในวาโยสะท้านกระดูก”

“วาโยสะท้านกระดูกยิ่งลึกเข้าไป ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น แต่เขาไม่เป็นอะไรเลย ท่านชายบาเค่อท่านไปหาองครักษ์คนนี้มาจากที่ไหนกัน?”