มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 899

เมื่อเห็นฉากนี้ จอมยุทธ์ค่ายมืดหลายคนที่อยู่เบื้องหลังหลัวซิวก็อดไม่ได้ที่จะสูดหายใจลึก หนังศีรษะของพวกเขารู้สึกเสียวซ่า

“นั่นคือเปลวไฟที่ผู้แข็งแกร่งระดับเทพมารทิ้งไว้ เกรงว่าแม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ก็ไม่กล้าแตะต้อง”

บาเค่อพูดอย่างเคร่งขรึมพร้อมมองดูหลัวซิว “เจ้าเองก็อย่าลองใช้อัคคีเทพนี้ในการกลั่นร่าง”

หลัวซิวพยักหน้า เขารู้อยู่แล้วว่าพลังที่อยู่ในอัคคีเทพและสารจิงอัคคีเทพนี้ไม่เหมือนกัน เต็มไปด้วยการทำลายล้าง ไม่เหมาะสำหรับการกลั่นร่าง และหากสัมผัสโดนเล็กน้อยก็จะถูกเผาให้ตาย

กลุ่มคนเริ่มเดินหน้าต่อไป และเมื่อพวกเขาเดินไปใกล้ๆ พวกเขาสามารถเห็นได้ชัดเจนว่าตำหนักบางตำหนักในวังที่ถูกอัคคีเทพปกคลุมนั้นถูกจารึกด้วยตัวอักษรมากมาย แต่ตัวละครประเภทนี้เก่าเกินไปและน้อยคนนักที่จะรู้จัก

อัคคีเทพบดบังท้องฟ้าอยู่เหนือกลุ่มตำหนัก และมองเห็นได้เลือนลางว่ามีคนอยู่ในอาคารวัง

“นั่นมันพวกที่มาจากค่ายสว่าง!”

เมื่อเห็นว่ามีคนอยู่ข้างใน จอมยุทธ์จำนวนมากจากค่ายมืดก็นิ่งต่อไปไม่ได้อีกต่อไป ต่างรีบเข้าไปในกลุ่มวังเพื่อค้นหาสมบัติ

บาเค่อกลับไม่รีบพุ่งเข้าไป แต่เลือกที่จะเดินไปพร้อมหลัวซิว

เขาชัดเจนมากว่าความแข็งแกร่งของตนแข็งแกร่งไม่เพียงพอ และเขาสามารถพึ่งพากระบี่เทวมืดได้เท่านั้น แต่เอริค เทพบุตรสุริยาเอริคที่ครอบครองนักยุทธ์เทพมารเหมือนกัน เขาจะไม่เป็นคู่ต่อสู้กับเขา

แต่ซิวหลัวคนนี้แตกต่างออกไป เขาแข็งแกร่งอย่างยิ่ง เมื่อถึงวินาทีสำคัญ ให้เขาครอบครองกระบี่เทวมืด จะสามารถต่อสู้กับเอริคได้อย่างแน่นอน

หลังจากที่จอมยุทธ์แห่งค่ายมืดเข้าไปแล้ว ไม่นานก็มีเสียงดังเกิดขึ้น

“เป็นไปได้ไหมที่ใครบางคนพบสมบัติในเมืองแล้วต่อสู้กันขึ้นมา?” ดวงตาของบาเค่อเป็นประกายเล็กน้อย

ตามฐานะของเขา เขาไม่ขาดแคลน ทรัพยากรและสมบัติ แต่นั่นเป็นเพียงเพราะท่านพ่อของเขาคือเจ้าแห่งตำหนักเทวมืด แต่ทรัพยากรสมบัติที่เขาพบนั้นแตกต่างจากที่เขาได้มาโดยไม่ต้องใช้แรงงานใดๆ

หลัวซิวก็อดสนใจเล็กน้อยในใจไม่ได้ นี่คือที่พำนักของเหล่าทวยเทพในสมัยโบราณ หากมีสมบัติ มันจะพิเศษมาก