มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 925

“ปุก!”

หลัวซิวเหาะไปด้านหน้า หอกยุทธ์มังกรดำแทงออกไป ปลายหอกรูปมังกรแทงเข้าไปที่ศีรษะของมัน

เศษจิตสำนึกของหงเทียนหนีออกไปไกล ศีรษะที่แตกกระจายนั้นรวมตัวขึ้นใหม่อย่างรวดเร็ว ตะโกนขู่ด้วยความโกรธ “เจ้าอย่าบังคับข้า!”

“เจ้าเร่รอนอยู่นับหมื่นนับพันปี กลัวตายเสียยิ่งกว่าข้า เจ้าคิดหรือว่าจะสามารถขู่ข้าได้?” หลัวซิวไม่ได้สนใจแต่อย่างใด ครอบครองความได้เปรียบในเวลานี้

แม้แต่การทำลายตนเองยังไม่สามารถข่มขู่อีกฝ่ายได้ สิ่งนี้ทำให้เศษจิตสำนึกของหงเทียนรู้สึกกังวลใจและตื่นตระหนกขึ้นแล้วมาจริง ๆ แล้ว

“เพียงแค่เจ้ายอมหยุดมือ พวกเราก็สามารถคุยกันดี ๆ ได้ ข้ายอมที่จะชดเชยบางอย่างให้” เป็นถึงผู้แข็งแกร่งราชาเทพผู้สูงส่งในสมัยโบราณ ในเวลานี้กลับต้องเอ่ยปากทำข้อตกลง เห็นได้ชัดว่าหงเทียนไม่อยากที่จะสลายกลายเป็นฝุ่นควันจริง ๆ

หลัวซิวไม่ได้ตามโจมตีต่อ เขาก็มีความกังวลเรื่องที่อีกฝ่ายจะทำลายตนเองอยู่บาง ถึงแม้ว่าร่างแยกนี้จะไม่กลัวตาย แต่หากสมบัติทั้งหมดต้องถูกทิ้งเอาไว้ที่นี่ วันหลังหากคิดจะมาที่อนัตตาไม่สิ้นเพื่อตามหามันอีก ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้

“หอกรบของข้ายังไม่ได้มีจิตภัณฑ์ หากเจ้ายินยอมที่จะถูกข้าผนึกให้เป็นจิตภัณฑ์ เรื่องที่เจ้าจงใจยึดร่างข้าจะถือว่าสิ้นสุดเท่านี้” หลัวซิวเอ่ยปากพูดเงื่อนไขของตนเอง

“ให้ข้าเป็นจิตภัณฑ์? เจ้าเลิกคิดไปได้เลย!” เศษจิตสำนึกของหงเทียนคำราม

เมื่อใดที่กลายเป็นจิตภัณฑ์ ตลอดชีวิตก็จะต้องถูกคนบังคับ เงื่อนไขเช่นนี้กับความหยิ่งผยองของราชาเทพจะตอบรับได้อย่างไร?

ในความเป็นจริงแล้ว ด้วยสถานะของจิตภัณฑ์ถือเป็นการเกิดใหม่ เศษจิตสำนึกของหงเทียนก็ใช่ว่าจะไม่เคยคิดเกี่ยวกับมันมาก่อน เขาเคยทดลองใช้ร่างของเศษจิตสำนึกเจ้าเป็นเจ้าตำหนักจื่อเซียว แต่ตำหนักจื่อเซียวแต่เดิมได้มีจิตภัณฑ์แล้ว เพราะได้รับบาดเจ็บและเข้าสู่การหลับใหล ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถกลายเป็นจิตภัณฑ์ของตำหนักจื่อเซียวได้