มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 940

“เหวิง!”

ร่างแยกชุดขาวรอบกายล้อมไปด้วยแสงสว่างสีขาวเป็นประกาย สว่างไสวและศักดิ์สิทธิ์

ร่างแยกชุดดำนั่นรอบกายเปล่งไปด้วยออร่ามรณะ ดุร้ายและแข็งแกร่ง

ร่างแยกทั้งสองเดินตรงเข้ามาเผชิญหน้ากัน วินาทีที่ร่างทั้งสองปะทะกันนั้น ก็ผสานรวมเข้าด้วยกันในทันที กลายเป็นคนคนเดียว

วินาทีที่แบ่งร่างดับเบิ้ลหลอมรวมเป็นหนึ่ง หลัวซิวสามารถรับรู้ได้ถึงพลังของตนเองที่เพิ่มขึ้นในทุก ๆ ด้านอย่างชัดเจน ไม่ง่ายดายเหมือนการบวกเลขหนึ่งบวกหนึ่งเช่นนั้นแน่นอน

ผลการฝึกตนของร่างแยกชุดขาวกับร่างแยกชุดดำแบ่งออกเป็นเจ้ายุทธจักรขั้นหนึ่ง แต่เมื่อร่วมเข้าด้วยกันแล้ว ผลการฝึกตนของเขานั้นกลับบรรลุถึงเจ้ายุทธจักรขั้นเก้าแล้ว!

แดนสำเร็จน้อยของแดนกฎสองประเภทชีวิตและมรณะ เมื่อรวมเข้าเป็นร่างเดียวกันแล้ว เกิดความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความลึกลับ มีออร่าของกฎการเวียนว่ายตายเกิดดั้งเดิมบาง ๆ กระจายออกมา

มีสิ่งเดียวที่ไม่ได้รับการยกระดับ นั่นคือร่างยุทธ์ร่างเนื้อของเขา ยังคงอยู่ในแดนเจ้ายุทธจักรขีดสุด

“นี่คือความลึกลับของวิชาแบ่งร่างดับเบิ้ลหรือ?”

ในใจของหลัวซิวรู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อย วิชาพลังอมตะนี้ทำให้เขาสามารถแยกร่างได้สองร่าง แต่ละร่างฝึกตนในกฎที่แตกต่างกัน เมื่อรวมเข้าด้วยกัน พลังก็จะได้รับการเพิ่มระดับและเปลี่ยนร่างอย่างยอดเยี่ยม

รับรู้ได้ถึงพลังที่เปลี่ยนไปของตน หลัวซิวก็มีความมั่นใจมากขึ้นว่าจะสามารถต้านทานผู้แข็งแกร่งจากแดนศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ ได้

“เจ้าหนู หลายปีมานี้เจ้าไปประสบเหตุอันใดที่ภายนอกกันแน่? พลังถึงได้เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลเช่นนี้?”

“อีกอย่าง ข้าได้ยินมาว่าเจ้าทำสมบัติวิเศษของข้าหายไป จริงหรือ?”

จักรพรรดิยุทธ์เสวียนดำหลายปีมานี้ใช้ความอดทนอย่างมาก เมื่อได้เจอหลัวซิว ก็มีคำถามที่ถามได้ไม่หมดไม่สิ้นผุดขึ้นมาเต็มไปหมด

“เรื่องของข้ารอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปเสียก่อนแล้วจะเล่าให้ท่านฟัง ตอนนี้ข้ามีเรื่องที่สำคัญยิ่งกว่าต้องไปทำ”

ลูกของท่านพี่หญิงหลัวซิ่วเอ๋อร์ต่างก็เติบโตแล้ว คุณสมบัติฝึกยุทธ์ถึงแม่ว่าจะไม่เลวแต่ก็ยังไม่ถือว่าเป็นแนวหน้า ทุกวันต่างก็พากันมาเล่นอยู่ข้างกายท่านตากับท่านยาย

ไม่เพียงเท่านั้น หลัวซิ่วเอ๋อร์ยังมีลูกอีกสามคน ใต้ปีกพ่อแม่ ลูกหลานเต็มบ้าน

แต่ดูเหมือน หลัวซิวจะได้ยินคำพูดทำนองว่า ท่านแม่หลิวชูหยุนพูดกับท่านพี่หญิงหลัวซิ่วเอ๋อร์ “ซิวไม่ได้กลับมาหลายปีแล้ว ไม่รู้เลยว่าเขาใช้ชีวิตอย่างสุขสบายหรือไม่……”

หลัวซิวรู้สึกแสบจมูกขึ้นมาเล็กน้อย สิ่งที่เรียกว่าสายใยรักของแม่ ที่คอยพยุงลูกน้อยอยู่ตลอด เขารู้ดีว่าท่านแม่กำลังคิดถึงเขาอยู่

เพียงแต่ในตอนนี้เขาไม่มีเวลาที่จะคอยดูแลใกล้ชิดท่านพ่อกับท่านแม่ ในใจรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อย

แต่ว่าในใจของหลัวซิวนั้นรู้ดีว่า ท่านพ่อ ท่านแม่รวมทั้งท่านพี่หญิงต่างก็เป็นเพียงคนธรรมดา ไม่ว่าอย่างไนก็ไม่สามารถหลีกหนีอายุไขไปได้ ต่อให้เขาจะครอบครองกฎเป็นตายสองประเภท ก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงเรื่องที่ฟ้าดินกำหนดเอาไว้แล้วเช่นนี้ได้

ท้ายที่สุด เขาถอนหายใจออกมา จากนั้นก็หมุนตัวออกไป เขาต้องไปที่ตำหนักอัคคีนภาแห่งอาณาจักรใต้สักครั้ง