มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 103

“คุณผู้ชายครับ คุณต้องการตัดมันอย่างไรหรือ?”

ผู้จัดการกล่าวกับมู่เซิ่ง

“เริ่มจากที่นี่แล้วกัน”มู่เซิ่งหยิบปากกาขึ้นมาแล้วลากเส้นด้านข้าง

“นี่?”ผู้จัดการผงะ จากนั้นขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวและพูดว่า“บางเกินไปหรือเปล่า?” ผู้จัดการขมวดคิ้ว มองไปที่ตำแหน่งการตัด ซึ่งมันอยู่ที่ขอบของหินหยาบ ยิ่งไปกว่านั้น หินหยาบที่เขาเลือกนั้นเปลือกหนามาก ดังนั้นจึงมีโอกาสน้อยมากที่จะเห็นสีเขียว ตัดแบบนี้มันยุ่งยากเกินไปแล้ว

มู่เซิ่งไม่เหมือนเสิ่นต้วนยู่ที่มีภูมิหลังที่ร่ำรวย พูดตามตรงนะ ผู้จัดการไม่เต็มใจที่จะเสียเวลากับเขามากเกินไป

ในสายตาของเขา เมื่อกี้ที่มู่เซิ่งบอกว่าหินหยกในมือของเสิ่นต้วนยู่นั้นเป็นขยะ เป็นเพียงเพราะโชคดีล้วนๆ จึงเดาถูก

“พี่ใหญ่ของผมบอกว่าที่นี่ ก็ที่นี่ คุณลีลาอะไร!”

ซูเคออารมณ์เสีย ตบโต๊ะและด่า เมื่อกี้นี้ ถ้าไม่ใช่เพราะมู่เซิ่ง เขาคงขาดทุนจนหมดตัวแล้ว ตอนนี้ เมื่อมู่เซิ่งเอ่ยปาก เขาก็เป็นคนแรกที่สนับสนุนเขา!

"ครับ ครับ" ผู้จัดการพยักหน้าซ้ำๆ ไม่กล้าที่จะผิดใจกับซูเคอ

ในไม่ช้า ชายฉกรรจ์คนหนึ่งก็ขึ้นมา ยกหินหยาบอย่างระมัดระวัง และวางไว้ใต้เครื่องตัด

“ชิ ชิ ชิ…”

เมื่อเครื่องตัดเริ่มทำงาน ในไม่ช้า หมอกสีขาวก็ปรากฏขึ้น เมื่อแท่นหมุนของเครื่องตัดลึกและเข้าไป หมอกสีขาวก็กลายเป็นควันสีเขียวจางๆอย่างรวดเร็ว

“ออกแล้ว คิดไม่ถึงว่าเขียวเร็วจัง!”

ทุกคนจ้องมองไปที่พื้นผิวของหินหยาบ

“เหอะ หินหยาบเล็กๆแบบนี้ จะเป็นสีเขียวได้อย่างไร?”

เสิ่นต้วนยู่ส่งเสียงอย่างเย็นชา และพูดอย่างประชดประชัน

ไม่นาน หินหยกก็ถูกผ่าครึ่ง

เมื่อทุกคนมองไป อ้าปากกว้างโดยไม่รู้ตัว และตกตะลึงอยู่กับที่

เขียวเต็ม!

ตี้หวังลู่เขียวเต็ม!

ทันใดนั้น ฝูงชนก็เดือด และหลายคนถึงกับหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและเริ่มถ่ายรูป และแม้แต่ผู้จัดการที่ดูถูกเขาก็ตัวแข็งอยู่กับที่ ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่พื้นผิวที่ถูกตัดของหินหยาบราวกับติดหนึบกับที่

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นตี้หวังลู่ด้วยตาของเขาเอง!

"เซียน!"

"นี่เป็นมนุษย์เซียนจริงๆ ก้อนแรกที่หยิบมาคือมรกตตี้หวังลู่ ให้ตายเถอะ สายตาเฉียบแหลมเกินไปแล้ว!"

“ปรมาจารย์ ปรมาจารย์จริงๆ!ผมขอจ้างคุณมาทำงานในร้านหยกของเราด้วยเงินเดือนที่สูง ปีละ 10 ล้าน ไม่สิ 20 ล้าน!”

เมื่อเสร็จสิ้นการตัดหินหยาบแล้ว เสียงเดือดของฝูงชนก็ถึงจุดสูงสุด ในขณะที่หลายคนกำลังถ่ายรูป หลายคนก็รีบไปที่มู่เซิ่งพร้อมกับนามบัตรของพวกเขา

ยากมากที่จะเจอหยกเจไดต์คุณภาพสูงเช่นนี้ และพนักงานก็ระมัดระวังเป็นพิเศษ หลังจากตัดพื้นผิวอย่างระมัดระวังแล้ว พวกเขาก็ค่อยๆเช็ดมันด้วยผ้าขนห่าน และในที่สุดก็เทน้ำสะอาดลงไป ตี้หวังลู่ขนาดใหญ่ก็ปรากฏต่อหน้าทุกคน สีเขียวนั้นเขียวขจี ภายใต้แสงราวกับใบไม้ที่สะดุดตา

ผู้คนต่างเฝ้าดูและลืมหายใจไปชั่วขณะ

กู่ชิงเสวียนจ้องมองหยกชิ้นนี้ พร้อมกับอ้าปากกว้าง แม้ว่าเธอจะไม่รู้เกี่ยวกับหยก แต่เธอก็สามารถบอกได้ว่าหยกชิ้นนี้ดีกว่าหยกทั้งหมดที่เธอเคยเห็น!

"เมื่อเปรียบเทียบแบบนี้ ขยะของใครบางคนดูเหมือนจะเป็นขยะจริงๆ"

ซูเคอยิ้ม มีความหมายบางอย่างในคำพูดของเขา

เสิ่นต้วนยู่ข้างๆได้ยินเช่นนี้ โมโหจนจะระเบิด กำปั้นของเขากำแน่น และร่างกายของเขาก็สั่นอย่างช่วยไม่ได้

ทำไม!ทำไมไอ้ขยะคนนี้ถึงได้หยกที่มีคุณภาพเช่นนี้! หินหยาบสองก้อนที่ตนเองเลือกมาอย่างดีล้วนเป็นขยะ!

ปลอม!นี้ต้องเป็นของปลอม!

ดวงตาของเสิ่นต้วนยู่เหมือนเต็มไปด้วยเลือดสดๆ แดงจนน่ากลัว

“80 ล้าน น้องชาย ผมยินดีจ่าย 80 ล้าน คุณขายตี้หวังลู่ชิ้นนี้ให้ผมได้ไหม!”พ่อค้าอัญมณีคนหนึ่งเดินออกมาและพูดกับมู่เซิ่ง