มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 17

ครอบครัวเจียงมู่หลงเดิมทีไม่มีทางอยู่ได้นานในตระกูลเจียง ถูกยามไล่ออกไปแบบนั้น

“พ่อ ไล่เจียงหว่านออกจากตระกูลเจียงก็ไม่ได้เป็นความต้องการของพวกเรา เป็นคุณปู่ตัดสินเอง ทำไมต้องให้พวกเราไปขอร้องเธอกลับมาด้วย” เจียงมู่หลงที่ถูกไล่ออกจากห้องผู้ป่วยพูดด้วยใบหน้าไม่พอใจ

เจียงไห่เชาส่ายหน้า พูดอย่างไร้หนทาง “เรื่องที่เกิดขึ้นมีความเกี่ยวข้องกับลูก ก็มีเพียงให้ลูกไป”

ใบหน้าเจียงมู่หลงยากที่จะมอง เดิมทีเขาอยากเอาญาติพี่น้องในตระกูลเจียงไปด้วยกัน ไปกดดันคน แต่ว่า หลังจากที่ญาติเหล่านั้นได้ยินว่าต้องไปหาเจียงหว่าน ท่าทางก็เปลี่ยนไปทันที พวกเขารู้ดี เจียงหว่านที่สามารถร่วมมือกับมู่ซื่อ กรุ๊ป ในตอนนี้ฐานะไม่เหมือนก่อนหน้านี้ ถึงแม้จะกลับมาที่ตระกูลเจียง เกรงว่าก็ต้องอยู่สูงกว่าเจียงมู่หลง

ตอนนี้เพื่อเจียงมู่หลงที่ไร้อำนาจแล้วทำผิดต่อเจียงหว่าน มันไม่ใช่ทางเรื่องที่ฉลาดนัก

“มู่หลงนะ ไม่ใช่ฉันไม่อยากช่วย แต่ตอนนี้ปลีกตัวไปไม่ได้จริงๆ บริษัทกำลังยุ่ง”

“เจียงมู่หลงนะ ตอนนี้ฉันกำลังเที่ยวอยู่ ขอโทษด้วยจริงๆ”

“ฮัลโหล ฮัลโหล เจียงมู่หลงนายพูดอะไรนะ ฉันอยู่ที่นี่สัญญาณไม่ค่อยดี ฮัลโหล………ตื้ดๆๆ……”

ญาติสักคนไม่มีใครตกลง

“บ้าเอ้ย!”

วางสายลง เจียงมู่หลงโกรธจัดกัดฟันจนจะหักแล้ว ใบหน้ามืดมนอย่างมาก “เจียงหว่านสมควรตายซะจริง!”

“เฮอะ เจียงหว่านนี่ต้องไปนอนกับมู่ซื่อ กรุ๊ปแน่ ถึงได้โอกาสนี้มา ไอ้ขยะผู้น่าสงสาร คิดไม่ถึงจะถูกสวมเขาแถมยังไม่รู้ตัว” เฉินเสว่พูดจาไม่ดี โทรศัพท์ที่มู่เซิ่งโทรไปก่อนหน้านี้? เธอไม่เชื่ออยู่แล้ว

“ไม่ว่าจะยังไง พวกเราจำเป็นต้องทำให้เจียงหว่านกลับมาก่อน การตัดสินใจของปู่นายใครก็เปลี่ยนไม่ได้” ซูไห่ชาวถอนหายใจ

ตระกูลเจียงเป็นที่พึ่งเดียวของพวกเขา บ้านหรูของพวกเขา รถสปอร์ต ทุกอย่างทั้งหมด ต่างเกี่ยวข้องกับตระกูลเจียง ไม่ว่ายังไงก็ตาม พวกเขาไม่มีทางไปจากต้นไม้ใหญ่ต้นนี้

เพียงแต่คิดไม่ออกว่าจะทำยังไงให้เจียงหว่านถึงจะกลับมา เจียงมู่หลงปวดหัวมาก ปกติเขาพูดเยาะเย้ยเจียงหว่านไปไม่น้อย วันนี้ให้เขาขอร้องเธอ มันน่าขายหน้าเกินไปแล้ว

“ให้ฉันโทรไปหาเธอก่อนเถอะ”

เจียงไห่เชาหยิบโทรศัพท์ “จะพูดยังไง ฉันก็ยังเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ของเธอ เจียงหว่านคงต้องเกรงใจฉันอยู่บ้าง”

ในตอนนี้ ที่พักของเจียงหว่าน จ้าวหลินออกไปเล่นไพ่กับคนอื่นตั้งแต่เช้า มีเพียงเจียงหว่านและมู่เซิ่งสองคนอยู่ในห้อง เจียงหว่านยิ้มหัวเราะอยู่หน้าทีวี แต่สายตากลับมองไปที่มู่เซิ่งเป็นพักๆ

“มู่เซิ่ง ตกลงนายช่วยฉันให้ได้สัญญานี้ได้ยังไงกัน?” เจียงหว่านกัดแอปเปิลถามขึ้นมา

“ฉันไม่ได้บอกเธอไปแล้วหรือไง ฉันไปหาเพื่อนช่วย”

“นั่นเป็นถึงตระกูลมู่เลยนะ” ใบหน้าเจียงหว่านตกตะลึง

“ฉันก็แซ่มู่เหมือนกันนะ!” มู่เซิ่งหัวเราะและพูด

“แหวะ หากนายมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลมู่ จะมาอยู่ที่บ้านฉันได้ไงกันล่ะ?”

สำหรับข้อสงสัยของเจียงหว่าน มู่เซิ่งยิ้ม เดิมเขาก็ไม่อยากเกี่ยวข้องกับตระกูลมู่อยู่แล้ว ตอนที่พูดอยู่นั้นโทรที่วางบนโต๊ะก็ดังขึ้น

“เจียงไห่เชา? เขาโทรมาทำไมกัน?”

เจียงหว่านกำลังจะรับโทรศัพท์ โทรศัพท์ก็ถูกมู่เซิ่งแย่งไป “ห้ามรับ”

“ทำไมล่ะ?”

เจียงหว่านยังไม่ทันได้สติมา แต่ว่ามู่เซิ่งทำแบบนี้ คงจะมีเหตุผลของเขา

“เป็นเพราะสัญญาระหว่างเธอกับมู่ซื่อ กรุ๊ป ถูกคุณปู่รู้เข้า ดังนั้นเลยให้คนมาขอร้องให้เธอกลับไปที่ตระกูลเจียง โทรศัพท์นี้คงเป็นเจียงมู่หลงกับพ่อของเขาโทรมาแน่นอน” มู่เซิ่งไม่ได้ฟังโทรศัพท์ แต่พูดเรื่องที่คาดไว้ เขาเดาออกมาได้ไม่ต่างไปเยอะ

ได้ยินมู่เซิ่งพูดแบบนั้น ใบหน้าของเจียงหว่านค่อยๆโกรธขึ้นอยู่บ้าง ตอนที่อยู่ในห้องผู้ป่วย ท่าทางที่เจียงมู่หลงดูถูกเธอแบบนั้น เธอยังคงจำได้คาตา! หาไม่ใช่เพราะมู่เซิ่งบังเธอไว้ เพื่อเป็นพยานให้เธอ แม้เธอจะโดดลงแม่น้ำก็ล้างไม่ออก!

“อย่างนั้นพวกเราต้องทำยังไง?”

มู่เซิ่งคิดและพูด “ก่อนหน้านี้เธอบอกว่า อยู่ที่ตระกูลเจียง เพื่อที่จะต่อสู้จนสุดใช่ไหม ตอนนั้นเธอถูกเจียงมู่หลงต่อต้านอยู่ตลอดเวลา วันนี้เขามาขอร้องอ้อนวอนเธอถึงบ้าน แน่นอนไม่มีทางให้เขาได้สมความปรารถนาง่ายๆ”

“อืม! ฉันฟังนาย” เจียงหว่านกัดฟันเบา พยักหน้าอย่างแน่วแน่

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ แบบนั้นจะไว้หน้าเขาทำไมล่ะ?”

มู่เซิ่งไม่ได้พูด และตัดสายลงทันที

โทรศัพท์สายนั้นของเจียงไห่เชาถูกตัดลง เขาโยนโทรศัพท์ลงพื้นอย่างแรง ใบหน้าจมลึกลงอย่างมาก