มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 294

“อันที่จริง ผมก็มีเงินนิดๆหน่อยๆอยู่”มู่เซิ่งพูดกับเจียงหว่านด้วยรอยยิ้ม

"มีเงินนิดหน่อย ห้าพันล้าน คุณเรียกว่าเงินนิดหน่อย"เจียงหว่านอ้าปากกว้าง

ในความเป็นจริง เมื่อมู่เซิ่งซื้อย่านคฤหาสน์ซีไห่ เจียงหว่านก็พอเดาได้แล้วว่ามู่เซิ่งต้องมีเงินจำนวนมาก แต่ใบรับรองทรัพย์สินมูลค่า 5 พันล้านในตอนนี้ มันเกินความคาดหมายของเธอจริงๆ

ในขณะนี้ นอกจากความตกใจแล้ว ในใจของเธอก็มีคำถามอื่นอีก

มู่เซิ่งรวยแค่ไหน?

อย่างไรก็ตาม เธอก็เห็นอกเห็นใจกับมู่เซิ่งมาโดยตลอด เธอจะไม่ถามเกี่ยวกับเรื่องที่มู่เซิ่งไม่เอ่ยปากพูดเอง

“หลังจากจบงานวันนี้ เธอก็จะรู้เอง”มู่เซิ่งทนไม่ได้กับสายตาของเจียงหว่าน และในที่สุดก็พูด หลังจากได้ยินคำตอบนี้ เจียงหว่านจึงไม่ได้มองมู่เซิ่งต่อ และหันสายตาของเธอไปทางเวทีการประมูล

ขณะนี้ งานประมูลได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการแล้ว

สิ่งของที่สามารถมาประมูลในงานงานประมูลหลงหางล้วนเป็นของล้ำค่าและหายาก ดังนั้น เมื่อถูกนำออกมาจึงได้รับความสนใจอย่างมากจากโลกภายนอก พยายามแข่งราคา เพื่อซื้อมาให้ได้

แม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะหายาก แต่มู่เซิ่งก็ไม่ได้สนใจมากนัก เพราะเขามาเพื่อแหวนเพชรวงนี้เป็นหลัก และเนื่องจากแหวนเพชรยังไม่ออกมา เขาจึงไม่มีความคิดที่จะซื้อของอย่างอื่น

ในทางตรงกันข้าม เจียงหว่านดูอย่างสนใจ

ในเวลาเดียวกัน หวงอวี่ในกลุ่มผู้ชมดูเศร้าหมองมาก เขาจ่ายเงินมัดจำ 2 ล้าน เขาจะไม่ซื้ออะไรเลย แล้วเสียเงิน 2 ล้านไปฟรีๆก็คงไม่ใช่ ตั๋วสำหรับการประมูลก็แพงเกินไป

แต่ถ้าเขาซื้อ การประมูลบนเวทีก็เกินไป และราคาต่ำสุดก็มากกว่า 2 ล้าน จะประมูลจนได้มา เขาก็รู้สึกเสียดายเงิน

ดังนั้น ในขณะที่การประมูลดำเนินไป ในใจของเขาก็อยู่ไม่เป็นสุขเลย

เขารู้สึกเสียใจที่มาร่วมงานประมูลในครั้งนี้ และในขณะเดียวกันเขาก็เกลียดมู่เซิ่งมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเขา เขาคงไม่เสียเงินมากมายขนาดนี้ เดี๋ยวการประมูลจบลง ต้องให้มู่เซิ่งคายเงินพวกนี้ออกมาให้ได้

"สามีคะ คุณจะไม่ซื้ออะไรเลยเหรอ?ถ้าใช่ คุณก็จะเสียเงินสองล้านไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ใช่หรือ?ไม่ก็ คุณซื้อสร้อยเส้นนี้ไหม ราคาเท่าไหร่เหรอ?" เจิ้งซินซินพูดอยู่ด้านล่าง เธอรู้สึกชอบสร้อยเพชรเส้นหนึ่งบนเวที

“ราคาเริ่มต้นของสร้อยเส้นนี้ไม่แพงนะ แค่ 1.8 ล้าน ซื้อให้ฉันใส่ คุณก็ได้หน้านะ”

“อีกอย่าง สามีคะ เพชรเป็นสิ่งที่รักษามูลค่าไว้ได้มากที่สุด ถึงคุณจะซื้อมันแล้วไม่ได้ใส่มัน ก็สามารถขายออกไปได้ ก็ไม่ขาดทุนมากหรอก ดีกว่าเสียเงินสองล้านโดยตรงนะ จริงไหม?”

“คุณสามีคะ อย่ารอช้าเลย ยิ่งช้า ของก็จะยิ่งแพง ถึงตอนนั้นคงไม่มีโอกาสแล้ว”

เสียงระเบิดอย่างต่อเนื่องของเจิ้งซินซินดังขึ้นในหูของเขา หวงอวี่กัดฟัน คิดว่าสิ่งที่เจิ้งซินซินพูดนั้นถูกต้อง เขาชูป้ายในมือแล้วตะโกนว่า"1.8 ล้าน!"

"1.9 ล้าน!"

ทันทีที่สิ้นเสียงลง การเสนอราคาอีกอันก็ดังขึ้นจากข้างๆเขา

หวงอวี่มองไปที่ชายคนนั้น อ้วนกลมโต มีร่างกายที่ฉูดฉาด แค่ดูก็รู้ว่าเป็นพวกเศรษฐีใหม่ ตอนนี้พ่อของเขายังมาไม่ถึงเกาะสองใจและหวงอวี่ก็ไม่ได้ใช้อำนาจข่มเหงรังแกผู้อื่น เขาทำได้เพียงส่งเสียงอย่างเย็นชาและพูดต่อไปว่า"สองล้าน!"

อย่างไรก็ตาม เศรษฐีใหม่ดูเหมือนจะชอบสร้อยคอเส้นนี้ และตามด้วยราคาที่เสนอ"สองล้านหนึ่งแสน"

"2.2 ล้าน!"