มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 297

ราคา 200 ล้าน เกินความคาดหมายของอู๋ซื่อซวิน เดิมทีเขาวางแผนที่จะซื้อแหวนวงนี้ที่ราคาประมาณ 150 ล้าน เพราะเขาเชื่อว่าไม่มีใครบนเกาะนี้สามารถจ่ายได้มากเท่ากับเขา ใช้เงินจำนวนมากขนาดนั้นประมูลสิ่งของที่ไม่จำเป็น อย่างไรก็ตาม คำพูดของมู่เซิ่งได้ทำลายความคิดของเขาโดยสิ้นเชิง

ประโยคเดียวคือ 200 ล้าน แม้แต่เขาก็ยังรับราคานี้ไม่ได้ แม้ว่าเขาจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลอู๋ ทำอะไรตามใจ แต่ถ้าใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้อแหวนวงนั้น แม้ว่าพ่อเขาจะไม่พูดอะไร แต่ปู่จะด่าตายแน่

อย่างไรก็ตาม ก่อนหน้านี้ที่เขามาถึงที่นี่ เขาได้โชว์ออฟไว้แล้ว ถ้าเขายอมรับว่าขี้ขลาดในตอนนี้ ต่อไปเขาจะอยู่เกาะสองใจต่อไปอย่างไร?

บอกว่าคุณชายของตระกูลอู๋กลัวใครบางคนจากที่อื่น?

เป็นเรื่องตลกจริงๆ!

“สองร้อยล้านครั้งที่สอง!”ผู้ประมูลพูดซ้ำประโยคที่สอง

"ผมจะไม่มีเงินงั้นหรือ?ทรัพย์สินของตระกูลอู๋นั้นไกลเกินจินตนาการของคุณ!" อู๋ซื่อซวินโกรธมาก จึงไม่ไปสนใจอะไรมาก ทำให้เขาเสียหน้า มันอึดอัดกว่าปล่อยให้เขาตายเสียอีก ดังนั้นเขาจึงไม่ลังเลที่จะประมูลต่อไป

เพิ่มราคาทีละนิด ยังไม่ดีเท่าให้มู่เซิ่งสิ้นหวังโดยตรง คราวนี้เขาเพิ่ม 100 ล้านโดยตรง!

“สามร้อยล้าน!ผมเสนอสามร้อยล้านเพื่อซื้อแหวนวงนี้!” อู๋ซื่อซวินตะโกนเสียงดัง

เมื่อทุกคนได้ยินราคาที่น่าทึ่ง พวกเขาก็อุทานทันที

เพิ่มราคาขึ้นเป็นหลายร้อยล้าน ในสายตาของพวกเขา รู้สึกไม่จริง ราวกับว่าเงินนั้นไม่มีค่าเลย

"คุณชายอู๋รวยจริงๆ สามร้อยล้าน โยนทิ้งไปแบบนี้เลย"

“ใช่ๆ สมแล้วที่เป็นคุณชายของตระกูลอู๋ ในสายตาของเขา เงินเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่ใช่เงินเลย แต่ชายคนนั้นซวยแล้ว ทำให้คุณชายอู๋เสียเงินไปมากมายขนาดนี้ หลังจากจบงานประมูล อู๋ซื่อซวินจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆอย่างแน่นอน”

เมื่อได้ยินคำชมจากผู้ชมด้านล่างเวที อู๋ซื่อซวินเผยสีหน้าได้ใจ แต่ก่อนที่เขาจะได้ใจ คำพูดของมู่เซิ่งก็ลากเขาไปสู่นรกอีกครั้ง

“ห้าร้อยล้าน”มู่เซิ่งเพิ่มราคา

"คุณ..." ขณะที่คำพูดดังขึ้นในหูอู๋ซื่อซวิน รู้สึกเพียงว่าเขากำลังโกรธจัด เขามองไปที่มู่เซิ่ง สีหน้าของเขาแดงราวกับตับหมูที่ขึ้นรา

ห้าร้อยล้าน!

เหี้ย 500 ล้าน!

สำหรับอู๋ซื่อซวินเงินจำนวนนี้เป็นเงินจำนวนมาก ถ้าเขากล้าที่จะรูดเงินจำนวนมากขนาดนี้ ครอบครัวจะจับเขากักขังแน่นอน! เพราะ 500 ล้านเป็นเงินจำนวนมากสำหรับตระกูลอู๋

"หกสิบล้านเป็นเพียงเศษเหรียญในสายตาของคุณ แต่บังเอิญว่าห้าร้อยล้านเป็นเพียงแค่เศษเงินในสายตาของผม"มู่เซิ่งหัวเราะและพูดกับอู๋ซื่อซวิน

คำพูดดูถูกเหยียดหยามเหล่านี้เหมือนกับการตบหน้าของเขาแรงๆ อู๋ซื่อซวินกัดฟันและอยากจะกลืนกินมู่เซิ่งลงไป

เขาไม่เคยถูกหยามแบบนี้มาก่อน แถมยังถูกหยามเพราะทรัพย์สินอีกด้วย!

“ผมสงสัยว่าเขาจงใจยกราคาให้สูง ผมอยากจะให้ตรวจสอบทรัพย์สินของเขา เพื่อดูว่าเขาสามารถจ่ายได้จริงๆหรือเปล่า!” อู๋ซื่อซวินพูดเสียงดัง

เป็นไปไม่ได้แล้วที่จะเพิ่มราคาการประมูลต่อไป และเขาไม่สามารถหาเงินได้มากขนาดนั้น ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงใช้วิธีอื่นเพื่อบังคับมู่เซิ่ง

ในอีกแง่หนึ่ง เขาก็ไม่อยากเชื่อว่ามู่เซิ่งจะมีเงินมากขนาดนี้

มู่เซิ่งยิ้ม แต่เขามั่นใจมาก

ตรวจสอบทรัพย์สิน?เงินของเขาเป็นของจริง ดังนั้นทำไมเขาถึงต้องกลัวเรื่องแบบนี้ด้วยล่ะ และเขาได้บอกเปาหารโดยเฉพาะว่าอย่าเปิดเผยตัวตนของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย