มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 299

เมื่อประตูถูกผลักออก เปาหารมองไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนที่ยืนอยู่ที่ประตูก่อนเป็นอันดับแรก

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนเหงื่อแตกพลั่ก รีบกล่าวว่า"ผู้จัดการเปาสองคนนี้ยืนยันว่าพวกเขาเป็นเพื่อนของคุณมู่ ผมหยุดพวกเขาไม่ได้เลย ดังนั้น จึงต้องปล่อยให้พวกเขาเข้ามา"

“ผู้จัดการเปาสองคนนี้ผมรู้จัก”มู่เซิ่งพูด

เปาหารจึงไม่ได้โทษรปภ. เขาก้าวไปข้างหน้าและให้พื้นที่จำนวนหนึ่งแก่พวกเขาสองคน

และสองคนที่เข้ามาคือหยางเหนิงและเจ้าของร้านชุดแต่งงาน

“คุณมู่ แย่แล้ว คุณมู่”

หยางเหนิงวิ่งเข้ามาและรีบพูดว่า"คนกลุ่มใหญ่มารวมตัวกันที่หน้าประตู พวกเขาดูน่ากลัวมาก และผู้นำคือผู้ชายที่มาที่ร้านชุดแต่งงาน ที่มาถามคุณในเมื่อวานนี้ ผมว่าพวกเขากำลังจะมาหาเรื่องคุณ "

“คนที่มาร้านชุดแต่งงานเมื่อวานนี้และมาสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ของผม?”มู่เซิ่งผงะ และหลังจากฟังหยางเหนิงอธิบาย เขาก็รู้ว่านี่คือคนที่หวงอวี่พามา

ผมว่าแล้วทำไมคนนี้ถึงขู่ผมทันทีที่เข้ามางานประมูล บอกว่าเดี๋ยวการประมูลสิ้นสุดลงจะสั่งสอนผม ที่แท้ก็ได้เตรียมคนของเขาตั้งนานแล้ว แทบรอไม่ไหวที่จะเตรียมจัดการกับผมแล้วสิ

"นอกจากนี้ คุณมู่ อู๋ซื่อซวินคนนี้เป็นคนที่มีแค้นต้องแก้แค้น คุณควรรีบไปจากที่นี่โดยเร็วจะดีกว่า มิฉะนั้น หวงอวี่เป็นปัญหาเล็กน้อย แต่อู๋ซื่อซวินคนนี้ไม่สามารถจัดการได้เลย!"เจ้าของร้านชุดแต่งงานกล่าวอย่างรวดเร็ว

พวกเขากำลังมองหาโอกาสที่จะขอโทษมู่เซิ่ง แต่พวกเขาก็เห็นฉากนี้หลังจากที่กำลังจะออกจากงานประมูล ดังนั้นพวกเขาจึงรายงานให้มู่เซิ่งทราบทันที

"ไม่เป็นไร"

มู่เซิ่งส่ายหัวเบาๆ นำเจียงหว่านมาตรงหน้าหยางเหนิงและพูดว่า"ช่วยผมดูแลเจียงหว่านหน่อย พาเธอกลับไปที่โรงแรมก่อน เดี๋ยวผมจะตามกลับมา"

"คุณมู่ คนกลุ่มนี้ที่หน้าประตู ผมช่วยท่านจัดการได้ แต่เพื่อนของคุณพูดถูก อู๋ซื่อซวินเป็นคนที่จะแก้แค้นให้ได้ ผมว่าคุณกลับไปโดยตรงจะดีกว่า"ผู้จัดการเปาก็กล่าวด้วยความจริงใจ

มู่เซิ่งยิ้มและพูดอย่างเฉยเมย”ไม่ต้องกังวล ผมมีวิธีแก้ไข หากคุณกังวลว่าจะมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ คุณสามารถออกไปก่อนได้เลย"

"แค่ตระกูลอู๋ บริษัทหลงหางของเรา ไม่ได้เห็นมันอยู่ในสายตาหรอก"ผู้จัดการเปาส่ายหัวทันที

เจ้าของร้านชุดแต่งงานและหยางเหนิงก็ส่ายหัวเหมือนกลองป๋องแป๋ง

กว่าทั้งสองจะมีโอกาสนี้ในการตีสนิทกับมู่เซิ่งได้อีกครั้ง พวกเขาจะเสียโอกาสนี้ไปง่ายๆได้อย่างไร

หยางเหนิงขมวดคิ้วและมองไปที่มู่เซิ่งอย่างเงียบๆ มู่เซิ่งดูเหมือนจะไม่กังวลเลยที่อู๋ซื่อซวินจะมาหาถึงที่ ต้องรู้ว่า อู๋ซื่อซวินเป็นจักรพรรดิของเกาะนี้นะ มู่เซิ่งกลับไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย ตัวตนของเขาคืออะไรกันแน่?

สิ่งนี้ทำให้ความสงสัยในใจของหยางเหนิงเพิ่มมากขึ้น เขามีลางสังหรณ์ในใจว่ามันอาจจะถูกเปิดเผยในไม่ช้า

"ได้ ผมจะพาคุณเจียงกลับโรงแรมก่อน คุณมู่ ระวังตัวด้วย"หยางเหนิงกล่าว

หลังจากที่ทั้งสองบอกที่อยู่ติดต่อให้มู่เซิ่งแล้ว พวกเขาก็พาเจียงหว่านออกจากห้อง

"คุณมู่ เราจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ?"

เปาหารถาม

แม้ว่ามู่เซิ่งจะบอกว่าเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือ แต่เปาหารก็ตัดสินใจที่จะให้ความช่วยเหลือกับแขกผู้มีเกียรติประเภทนี้ เมื่อเขาประสบปัญหา เพื่อสร้างความประทับใจที่ดีให้อีกฝ่าย

"ต่อไป..."

มู่เซิ่งมองออกไปนอกหน้าต่าง จากประตู เขาสามารถมองเห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นของหวงอวี่ และฝูงชนที่อยู่ข้างหลังเขา เขายิ้ม"ต่อไป เราไปพบหวงอวี่คนนั้นสักหน่อยเถอะ"

รอยยิ้มสงบ ดูเหมือนสบายๆ

อันที่จริง แม้แต่เปาหารก็ยังรู้สึกหวาดกลัวที่อยู่ในนั้น!

จางเสวียนหลง

น่าจะมาถึงในไม่ช้านี้ใช่ไหม?

มู่เซิ่งก้มหัวลงและชำเลืองมองไปที่โทรศัพท์มือถือ ข้อความบอกตำแหน่งของสถานที่งานประมูลหลงหางเพิ่งถูกส่งไป

แม้แต่เหยาเผิงกำลังเดินทางมาแล้ว การแสดงอันน่าตกตะลึงกำลังจะถูกจัดฉากขึ้น!

　　……

ในขณะนี้ อู๋ซื่อซวินรีบกลับบ้านด้วยความโกรธ ระหว่างทาง ใบหน้าของเขามืดมน ทุบทุกที่ที่เขาไป ทุบขวดและกระป๋องที่ประตูจนแตกเป็นชิ้นๆ แต่เขาก็ยังรู้สึกไม่หายโมโห และลงมือกับคนรับใช้โดยตรง

ในเกาะสองใจอย่าว่าแต่คนธรรมดาเลย แม้ว่าสมาชิกในตระกูลร่ำรวยเมื่อเห็นเขา ก็ต้องเรียกเขาว่าคุณชายอู๋ด้วยความเคารพ!แต่วันนี้ คนที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน คิดไม่ถึงว่าจะทำให้เขาเสียหน้าในที่สาธารณะ เขาโกรธมาก จนอยากจะฆ่าคนๆนี้!

ถ้าเขาไม่ล้างแค้นครั้งนี้ เขาอาจจะไม่ออกไปไหนอีกในอนาคต!

คนรับใช้เหล่านั้นมองไปที่ใบหน้าที่มืดมนของอู๋ซื่อซวิน ก็รู้ว่าคุณชายของพวกเขากำลังอารมณ์ไม่ดี ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เพียงเอามือจับหัวตอนโดนทุบตี และพวกเขาไม่กล้าที่จะสู้กลับ

“คุณเป็นอะไรไป?ดูโกรธมากเลย เกิดอะไรขึ้น?” เมื่อเห็นท่าทางที่บ้าคลั่งของอู๋ซื่อซวิน พ่อของเขา อู๋หนานฝ่ากำลังนั่งชงชาอยู่บนโซฟา มองไปที่อู๋ซื่อซวินแล้วถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

“พ่อ ผมโกรธ ผมอัดอั้นใจ ลูกชายของท่านเสียหน้าในที่สาธารณะในวันนี้!” อู๋ซื่อซวินคำราม เส้นเลือดที่คอของเขาผุดขึ้นมา

เมื่อเห็นลูกชายเป็นเช่นนี้ อู๋หนานฝ่าก็เริ่มรู้สึกสนใจ แม้ว่าลูกชายของเขาจะหยิ่งผยอง แต่อยู่บนเกาะนี้ เขาก็มีคุณสมบัตินั้น ดังนั้นอู๋หนานฝ่าจึงอยากรู้ว่า ใครทำให้ลูกชายของเขาโกรธขนาดนี้

อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ บนเกาะนี้ ยังมีคนที่กล้าที่จะรุกรานลูกชายของอู๋หนานฝ่าเป็นเวลานานแล้วที่ไม่มีคนกล้าหาญเช่นนี้ปรากฏตัว

“เกิดอะไรขึ้นกันแน่ คุณดื่มชาก่อน ใจร้อนแบบนี้ดีเหรอ?” อู๋หนานฝ่ากล่าว

จากนั้น อู๋ซื่อซวินก็สงบลงเล็กน้อย เขานั่งตรงข้ามโซฟาและดื่มชาร้อนในอึกเดียว อย่างไรก็ตาม เขาเช็ดปากและวางถ้วยชาลงอย่างหนัก จนเปลือกตาของอู๋หนานฝ่ากระตุก จากนั้น เขาก็เล่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นในวันนี้

“พ่อครับ วันนี้ผมไปที่งานประมูลหลงหางและกำลังจะซื้อแหวนเพชรรักไม่สมหวังเพื่อมอบให้กับคู่หมั้นของผม แต่จู่ๆก็มีคนหนึ่งโผล่มาจากไหนไม่รู้มาแข่งกับผม ผมเรียกราคา 100 ล้าน เขาก็เพิ่มเป็น 200 ล้าน สุดท้ายเขาใช้เงิน 500 ล้านในการซื้อแหวนวงนั้นจนได้”

"เรื่องนี้ทำให้ผมอับอายต่อหน้าทุกคน!ผมยอมไม่ได้ พ่อ พ่อต้องช่วยผมนะ!"

เมื่อได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้น อู๋หนานฝ่าก็ยังคงสงบมาก และพูดว่า"ก็แค่ถูกแย่งแหวนไปหนึ่งวงไม่ใช่เหรอ ก็ให้เขาเอาไปเลย เพราะเขาจ่ายเงินมากกว่า"

"พ่อว่านะ ถ้าแกใช้เงิน 500 ล้านซื้อแหวนวงนี้ คุณคือคนโง่นะ"

“นั่นมันต่างกันนะพ่อ ไม่เพียงแต่ผมซื้อแหวนไม่สำเร็จเท่านั้น แต่ยังถูกเขาเยาะเย้ยและเสียหน้าในที่สาธารณะด้วย ตระกูลอู๋ของเราเสียหน้านะ!”

เพื่อการแก้แค้น อู๋ซื่อซวินดึงตระกูลอู๋ออกมาด้วย"ยิ่งไปกว่านั้น วันนี้แม้แต่ไอ้อ้วนเปาหารคนนั้นก็ยังออกหน้า และยังเอาเจ้านายของพวกเขาออกมากดผม

เพื่อป้องกันไม่ให้ผมแก้แค้นมู่เซิ่ง!"

"เปาหาร?"

เมื่ออู๋หนานฝ่าได้ยินสิ่งนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป

หากเป็นเพียงการต่อสู้ระหว่างมู่เซิ่งและอู๋ซื่อซวินเขาไม่สนใจเรื่องนี้หรอก เพราะมันเป็นเพียงลูกคนรวยเขาสู้กัน อย่างมากแค่สืบดูว่าเป็นลูกบ้านไหน แต่ถ้าเปาหารมาเกี่ยวข้องด้วย งั้นเรื่องนี้ก็จะเปลี่ยนไป

"ถูกต้องครับพ่อ ผมว่าบริษัทหลงหางคงลืมไปแล้วว่าเกาะนี้ชื่ออะไร!" อู๋ซื่อซวินพูด