มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 301

จะไปหรือไม่ไป?

ในหัวของหยางเหนิงเกิดความคิดที่สับสนและซับซ้อนมากมาย

“ถ้าคุณยังไม่อยากยอมแพ้ คุณก็ถามท่านหลงทีเดียวเลยดีกว่า ยังไงก็มาถึงจุดนี้แล้ว การถามตัวตนที่แท้จริงของมู่เซิ่งคงไม่เป็นอะไรหรอก”

เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่ยอมไปของหยางเหนิง เจ้าของร้านชุดแต่งงานก็คิดหาทางให้เขา

เนื่องจากมู่เซิ่งเป็นเพื่อนของท่านหลง ถึงตอนนี้แล้ว จะถามเกี่ยวกับรายละเอียดว่าเป็นยังไงก็เป็นเรื่องปกติใช่ไหม?

หลังจากพูดคำเหล่านี้แล้ว เจ้าของร้านชุดแต่งงานก็กลับไปเก็บข้าวของของเธอ และกำลังจะออกจากเกาะสองใจ

สิ่งที่เจ้าของร้านชุดแต่งงานพูดก่อนที่เธอจะจากไป ถือว่าได้เตือนหยางเหนิงเพราะมันเป็นวิธีที่ไม่เลวนะ แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจว่าท่านหลงจะบอกเขาหรือไม่ก็ตาม

หยางเหนิงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา และโทรออกอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม โทรศัพท์มือถือของท่านหลงแสดงโดยตรงว่าปิดอยู่ ซึ่งทำให้ หยางเหนิงงงมาก

ปิดเครื่อง ท่านหลงไม่เคยปิดโทรศัพท์เลยนิ

เขาไม่รู้ว่าท่านหลงกำลังลงจากเรือ และมุ่งหน้าไปยังสถานประมูลหลงหางดังนั้นเขาจึงปิดโทรศัพท์โดยตรง

แต่ในใจของหยางเหนิงรู้สึกอยู่เสมอว่าเหตุการณ์นี้บังเอิญเกินไปหรือเปล่า ตอนนี้มู่เซิ่งกำลังมีปัญหา และโทรศัพท์ของท่านหลงก็บังเอิญปิดเครื่องพอดี บางที มู่เซิ่งอาจมีตัวตนที่ไม่ธรรมดาตามที่คาดไว้จริงๆก็ได้

“ไม่ว่าจะดีหรือร้าย ถ้ามันเป็นเรื่องร้ายก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ผมเป็นลูกผู้ชาย สิ่งที่พูดไปก็ต้องทำให้ได้ใช่ไหม?”

หยางเหนิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็กัดฟันและเลือกที่จะอยู่ที่นี่ต่อ

เขาไม่รู้ว่าทั้งชีวิตของเขาเปลี่ยนไปเพราะการตัดสินใจครั้งนี้

อีกด้านหนึ่ง

ที่ประตูของสถานประมูลหลงหางมีผู้คนมากมาย เดิมทีหลายคนวางแผนที่จะไปจากที่นี่หลังจากการประมูลสิ้นสุดลง แต่เมื่อพวกเขาออกไปถึงหน้าประตู ก็เห็นฝูงชนที่จอแจยืนอยู่ข้างนอกมากมาย จึงหยุดอยู่ตรงนั้น

มีคนมากมายมารวมตัวกันที่ประตู ต้องมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นใช่ไหม?

ฝูงชนถูกพวกอันธพาลที่แต่งตัวเหมือนพวกอันธพาลบังคับให้ไปด้านข้าง และพูดคุยกันเบาๆ

"ทำไมจู่ๆก็มีคนเยอะขนาดนี้มาปรากฏตัวที่นี่หรือ?หรือว่า หลังจากที่อู๋ซื่อซวินกลับไปที่ตระกูลอู๋ เขาก็หาคนมาแก้แค้น?ความเร็วนี้มันจะเร็วเกินไปไหม"

มีคนพูด เมื่อพวกเขาเห็นพวกอันธพาลกลุ่มนี้ ปฏิกิริยาแรกของพวกเขาคือนึกถึงอู๋ซื่อซวินและมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถรวบรวมกลุ่มคนกลุ่มใหญ่อย่างรวดเร็วเพื่อมาแก้แค้น

“ผมว่าไม่น่าใช่นะ ถ้าเป็นอู๋ซื่อซวิน เขาก็จะมาแน่นอน แต่ผมไม่รู้จักคนที่เป็นผู้นำของคนกลุ่มนี้เลย บางทีเขาอาจไม่ใช่คนจากเกาะสองใจก็ได้”

“คุณหมายถึง เขาไม่ใช่คนเกาะสองใจใช่ไหม?”

“น่าจะใช่ คนใหญ่คนโตส่วนใหญ่ในเกาะสองใจผมรู้จักหมด แต่ผมไม่เคยเห็นคนเหล่านี้มาก่อนเลย ไม่น่าเป็นไปได้ที่พวกเขามาจากเกาะสองใจ”

“จู้ๆ มีคนออกมาแล้ว...”

ระหว่างที่หมู่ฝูงชนกำลังซุบซิบกัน ในขณะนี้ ทุกคนก็เห็นมู่เซิ่งเดินออกจากโรงประมูล

พวกอันธพานที่ยืนอยู่รอบๆ ก็ล้อมมู่เซิ่งในทันที ดูแล้วเห็นได้ชัดว่าพวกเขารอมู่เซิ่งมานาน

“พ่อครับ เขามาแล้ว”

หวงอวี่ซึ่งยืนอยู่ด้านหน้าอันธพาล ตบมือและพูดกับหวงกางพ่อของเขา

ดวงตาของหวงกางที่เป็นผู้นำเป็นประกาย และพูดว่า"ในที่สุดไอ้กระจอกก็ยอมออกมาสักที ดีแล้วกูจะได้ไม่ต้องเข้าไปจับมันด้วยตัวเอง"

ตอนที่หวงอวี่ออกมา เขาบอกพ่อของเขาทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องที่มู่เซิ่งทำให้เขาขุ่นเคือง

พ่อของเขา ปกติเป็นคนที่อยากทำอะไรก็ทำในอำเภอซานเซี่ยง เมื่อเขาได้ยินว่ามู่เซิ่งหยิ่งผยองถึงขนาดกล้ารังแกลูกชายของเขา เขาก็โกรธทันทีและให้มู่เซิ่งคุกเข่าลงและขอโทษ ณ ตรงนั้นเลย

อยู่ในอำเภอซานเซี่ยง อาจกล่าวได้ว่าหวงกางอยากได้อะไรก็ได้ อยากทำอะไรก็ไม่มีใครกล้าขวาง และเขายังมีนิสัยอย่างนึงคือชอบไปฟังข่าวจากที่ต่างๆ ดังนั้นเขาจึงได้ยินเกี่ยวกับเรื่องของมู่เซิ่งกับตระกูลจ้าวมาบ้าง

มู่เซิ่งเป็นไอ้กระจอกไร้ประโยชน์ที่เกาะภรรยาของเขากิน และไม่มีเงินสำรองเลย ส่วนภรรยาของเขา เพราะมีโครงการในเขตซีไห่ ช่วงนี้จึงรุ่งมาก หวงกางไม่เคยเห็นผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินแบบนี้มาก่อน ดังนั้นเขาจึงจำมู่เซิ่งได้ดี

ตอนนี้หลังจากที่ได้เห็นมู่เซิ่ง ก็จำได้ทันที

ดังนั้นตอนนี้ในใจเขาบ้าคลั่งมาก ผู้ชายหยิ่งผยองคนนี้กล้าทำร้ายลูกชายของตน เขาไม่รู้หรือว่าในอำเภอซานเซี่ยง ใครใหญ่สุด?

แม้แต่จ้าวหลินตระกูลจ้าว ต่อหน้าเขาก็ยังกระจอก คนไม่ได้เรื่องแบบนี้ ยังกล้าที่จะรุกรานลูกชายของเขา

เมื่อเห็นมู่เซิ่งเดินออกมา หวงกางก็พูดติดตลกว่า"ไอ้กระจอก มึงนี่ชื่อเสียงโด่งดังจริงๆ ให้กูรอนานจริงๆ... "

“ผมก็รอพวกคุณมานานแล้วเหมือนกัน”มู่เซิ่งพูดอย่างใจเย็น

เมื่อคำพูดนี้ได้พูดออกมาหวงกางและหวงอวี่สองพ่อลูก รวมถึงพวกอันธพาลก็หัวเราะออกมาเสียงดัง ต้องยอมรับว่าชื่อเสียงของมู่เซิ่งนั้นโด่งดังมาก นอกจากจะเป็นที่รู้จักในเจียงหนานแล้ว แม้แต่อำเภอซานเซี่ยงก็รู้เรื่องที่ไม่ดีของเขา

"แหมๆๆ ภายนอกดูดีจัง ทำไมถึงเป็นคนเกาะผู้หญิงกินน๊า?หรือคุณแข็งไม่ได้ใช่ไหม"หวงกางมองไปที่มู่เซิ่งและพูดหยอกล้อ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ผู้ชายแบบนี้ เสียศักดิ์ศรีลูกผู้ชายอย่างพวกเราหมด”

“พี่อวี่ เขากล้ารังแกคุณนะเหรอ ผมสามารถชกหัวเขาให้ขาดไปเลย!” นอกจากนี้ยังมีพวกอันธพาลที่โบกกำปั้นของพวกเขา ต้องการที่จะพุ่งเข้าไปและทุบมู่เซิ่งลงกับพื้น

ทุกคนดูฉากนี้อย่างมีความสุข

ในสายตาของพวกเขา มู่เซิ่งมีรูปร่างผอมบาง และอาจไม่สามารถรับหมัดจากพวกอันธพาลได้แม้แต่หมัดเดียว

หวงอวี่โบกมือ แสร้งทำเป็นมั่นใจและพูดกับมู่เซิ่ง"มู่เซิ่ง ถ้าคุณยอมคุกเข่าลงและขอโทษตอนนี้ และมอบแหวนเพชรรักไม่สมหวังที่คุณประมูลได้ก่อนหน้านี้ออกมา ผมจะไว้ชีวิตสุนัขของคุณ "

ในสายตาของเขา มันเป็นไปไม่ได้เลยที่มู่เซิ่งจะเป็นคนจ่ายเงินของแหวนวงนี้ ดังนั้นหวงอวี่จึงต้องการฉวยโอกาสกลืนกินแหวนนี้

เพราะท้ายที่สุดแล้ว นั่นคือแหวนมูลค่า 500 ล้าน

“คุณต้องการแหวนที่ผมเพิ่มประมูลมา” มู่เซิ่งอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

คุณนี่มันโลภจริงๆ เขาอดไม่ได้ที่จะพูดแบบนี้"อย่าว่าแต่ 500 ล้าน 50000 ล้านผมก็มี แต่ว่า วางไว้ตรงหน้าคุณ คุณกล้าเอาไหม?"