มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 376

หยางเหม่ยหลินเห็นดังนั้น เดินตรงเข้าไปจะกอดเอวมู่เซิ่ง

แต่มู่เซิ่งก็ได้ขยับหมุนตัวในทันทีนั้น หลบพ้นออกจากหยางเหม่ยหลิน

หยางเหม่ยหลินนั้นหน้าตาสวยจริงอยู่ แต่มู่เซิ่งมีภรรยาแล้ว และเขาก็ไม่ใช่ผู้ชายประเภทเชื้อเพศสัมพันธุ์ขึ้นสมอง เห็นผู้หญิงเป็นก้าวขาไม่ออก และในมุมตรงข้าม กับคู่ชีวิตของเขา ก็ได้ตั้งเป้าไว้สูงเฉกเดียวกัน

ประเภทอย่างหยางเหม่ยหลิน ผู้หญิงที่อยู่กับเธอเพราะเงิน ต่อไปไม่ช้าก็เร็ว ก็คงไปอยู่กับคนอื่นด้วยเพราะเงิน

“คุณ.....” เห็นมู่เซิ่งฉากหลบออก หยางเหม่ยหลินอึ้งงง

“คุณอย่ามาเสียเวลาเลย สิ่งที่คุณต้องการ ผมคงไม่เห็นด้วย” มู่เซิ่งพูดปฏิเสธ

ชายฉกรรจ์สองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะคิก “ฮา ๆ ปากก็ว่าดูถูกคนอย่างพวกเรา แต่กลับโผไปหาเขา ผู้หญิงอย่างเธอนี่แปลกจริง”

“ไอ้กระจอกสองตัวอย่างพวกแกหุบปากไปเลย เวลาฉันกำลังพูด พวกแกมีสิทธิ์อะไรจะมาสอด？”

หยางเหม่ยหลินบันดาลโทสะขึ้นมาทันที เธอยกมือขึ้นโบก ชายฉกรรจ์ชุดดำสองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เดินตรงเข้าไปที่หน้าโต๊ะปิ้งย่างนั่น ใช้แววตาที่หนาวเยือกมองไปที่พวกนั้น

มองเห็นมีดสั้นที่พวกบอดี้การ์ดนั่นพกอยู่ สองคนนั้น หยุดไม่กล้าพูดอีกในทันที

ทันทีนั้น หยางเหม่ยหลินพูดกับมู่เซิ่งอย่างเหยียด ๆ ว่า “มู่เซิ่ง คุณคิดว่ายาของคุณนั่นแน่มากงั้นหรือ？คนที่ปรุงยาได้นั้นมีถมเถไป ตอนนี้ที่ฉันมาหาคุณ เป็นการให้หน้าคุณ จะให้โอกาสทำเงินร่ำรวยแก่คุณ！”

“คุณทำเป็นบอกปัดแล้วปัดอีก หรือใช่ว่าอยากโก่งเอาเงินมาก ๆ ？ว่ามาเลย สูตรยาของคุณนั้นขายขาดเลย จะเอาเท่าไหร่？สิบเอ็ดร้อยล้าน (หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน) ขายมั้ย？”

หยางเหม่ยหลินพูดจนเสียงแหบเสียงแห้ง แววตาสาดส่องมาเต็มไปด้วยไฟโกรธ

เธอโกรธขึ้นมาแล้ว โกรธที่โกรธจริง ๆ ตั้งแต่เธอจำความได้ ยังไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเธอแบบนี้ คนที่ตามจีบเธอมีตั้งแต่ฝั่งด้านตะวันออกของประเทศตงหัวไปจรดสุดตะวันตก ก็ยังไม่มีใครกล้าปฏิเสธเธออย่างออกหน้าออกตาแบบนี้

พฤติกรรมของมู่เซิ่ง ทำให้เธอโกรธสุด ๆ แกมันก็แค่ไอ้คนกระจอก มีหรือจะไม่สมควรที่พอเห็นหญิงอย่างฉันแล้วต้องหลงในเสน่ห์ เพียงกวักนิ้วก็ต้องรีบเอาสูตรยามาประเคนให้เลย？

“ผมก็จะพูดเป็นคำสุดท้ายอีกครั้งนะ ไม่ขาย อย่ามาวุ่นวายกับผมอีกเลย” มู่เซิ่งก็พูดด้วยเสียงเยือก ๆ

เจ้าหยางฉางจวินกับหยางเหม่ยหลินช่างมากันพิมพ์เดียวกันเลยจริง ๆ แม้กระทั่งการใช้วาจาคำพูดก็พอกัน สุภาพก่อนแล้วตลบตบทีหลัง ถ้ายังไม่ยอมก็จะลงมือบีบบังคับกันทันที สองคนนี้ทำให้มู่เซิ่งรู้สึกค่อนข้างจะรำคาญแล้ว

หยางเหม่ยหลินจุกขึ้นมาในใจ ก้าวถอยไปสองก้าว พูดเสียงเหยียดไปว่า “มู่เซิ่ง คุณคงติดวางตัวคุณเป็นอะไรที่สูงเกินไปแล้วมั้ง？ฉันจะบอกคุณนะ ที่ฉันเห็นก็เพราะยาเม็ดของคุณกับคุณสมบัติของคุณที่พอจะเข้าอยู่ในทีมหน่วยรบเต่าดำได้ก็เท่านั้น พูดให้ดูดีขึ้นอีกหน่อยก็ว่า คุณมีคุณสมบัติพอจะเป็นหัวหน้ากองกำลังพิเศษของหน่วยรบเต่าดำ พูดให้ทุเรศหน่อยก็คือ ถ้าคุณไม่มาเข้าด้วย ก็เหมือนลมตดที่ไม่มีใครมองเห็น！”

“แกมันก็พวกกระจอกจน ๆ ยาเม็ดนี่ถ้าไม่ขาย แล้วจะเก็บไว้ให้เป็นเสนียดหรือไง？คนจน ๆ ไร้วิสัยทัศน์อย่างแกนี่นะ สมควรแล้วที่ต้องมานั่งกินอาหารตามสถานที่แบบนี้”

บรรดาคนที่อยู่บริเวณแผงร้านขายของปิ้งย่างได้ยินหยางเหม่ยหลินชี้หน้าตะโกนด่ามู่เซิ่ง ต่างคนต่างเงยหน้าขึ้นมองเข้ามากัน

ชายฉกรรจ์ไม่ใส่เสื้อที่นั่งอยู่โต๊ะนั้นส่ายหน้า ถอนหายใจยาว พูดเสียงเบา ๆ ว่า “บ้ามั้ง ท่าจะบ้าจริง ๆ”

คนอื่น ๆ ต่างก็พูดด้วยเสียงชาชืดว่า “ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน？โวยวายอะไรกัน แล้วยังมีการห้ามคนมากินข้าวที่นี่ด้วย”

“ไม่รู้สิ สงสัยจะถูกทิ้งมัง พูดอะไรกันตั้งสิบเอ็ดร้อยล้าน (หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน) โหพระเจ้า คนสมัยนี้คุยโม้กันที มันดูเว่อกันเหลือเกินแล้วว่ะ เขาจะรู้มั้ยว่าสิบเอ็ดร้อยล้าน (หนึ่งพันหนึ่งร้อยล้าน) มันขนาดไหน？”

“นั่นสิ มีเงินขนาดนั้นจะมาร้านปิ้งย่างแบบนี้ทำไมกัน ไปโน่นเลยภัตตาคารโรงแรมห้าดาวนั่นไม่ดีกว่าเรอะ？ทั้งยังเดินมาเองอีก มองทีเดียวก็รู้ว่าพวกไม่มีเงินทำอวดรวย”

“แต่ว่ากันตามจริงแล้ว หน้าตาเธอก็จัดว่าไม่เลว ผู้หญิงแบบนี้แค่นอนลงไปบนเตียงพวกคนรุ่นลูกเศรษฐี อะไรจะไม่มี？”

มู่เซิ่งก็ขมวดคิ้วย่น ผู้หญิงคนนี้ยังคิดว่าบ้านตระกูลหยางของพวกเขามีเงินมาก？ก่อนหน้านี้คุณชายเหมียวนั่นมาพูดแบบนี้กับเขา ก็โดนติดหนี้เขาเป็นอาวุธเสวียนไปหลายร้อยร้อยล้าน (หมื่นล้าน) ไปแล้ว