มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 394

ทุกคนมองไปทางต้นเสียงพร้อมกัน

พวกเขาต้องการดูว่า ใครกล้าขัดขวางเรื่องของเถ้าแก่โจว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้ ลูกคนรวยเหล่านั้นถูกเขาปราบปราม คนๆนี้อยากตายหรือ ยังกล้ามาบอกว่าเดี๋ยวก่อน

ผู้จัดการหวัง เถ้าแก่โจวและคนอื่นๆมองไป ก็เห็นคนหนึ่งยืนอยู่เงียบๆตรงมุมห้อง

นี่คือใคร?

ผู้จัดการหวังผงะ

ไม่น่าแปลกใจที่ผู้จัดการหวังไม่รู้จัก เป็นเพราะมู่เซิ่งสวมเสื้อผ้าตลาดนัด และรูปร่างหน้าตาของเขาแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับกลุ่มลูกคนรวย ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะยืนอยู่ด้วยกัน ผู้จัดการหวังก็ไม่ได้มองว่ามู่เซิ่งเป็นพวกเดียวกับพวกลูกคนรวยเหล่านั้น

อย่างมากก็เป็นแค่บริกรที่ไม่กลัวความตาย

“ไอ้หนู คุณมีธุระอะไร?”ผู้จัดการหวังเยาะเย้ย มองมู่เซิ่งแล้วถาม

"มีธุระ"

มู่เซิ่งพยักหน้าอย่างจริงจัง ชี้ไปที่ซูอีเข่อและพูดว่า"เธอเป็นเพื่อนของผม ผมต้องการพาเธอไป"

“คนที่เหลือ พวกคุณจัดการเองได้เลย”

หลังจากพูดจบ เขาก็เดินตรงไปที่ด้านข้างของซูอีเข่อภายใต้สายตาของทุกคน เตรียมตัวจะพาเธอจากไป

ทุกคนในกลุ่มผู้ชมต่างมองไปที่มู่เซิ่งราวกับว่าพวกเขาเป็นบ้า และความคิดแรกในใจของพวกเขาคือเด็กคนนี้พิการทางสมองหรือเปล่า?จะพาคนออกไปแบบนี้?เขาคิดว่าเขาเป็นใคร

แน่นอนว่าเถ้าแก่โจวเป็นคนแรกที่ดึงสติกลับมาได้ก่อน เขายังคงต้องการนอนกับซูอีเข่อ ตอนนี้ถูกมู่เซิ่งพาตัวไป ราวกับว่าภรรยาของเขาถูกปล้น เขาด่าทอทันที"ไอ้บ้าจากไหนกล้ามาสร้างปัญหาที่นี่?ผู้จัดการหวัง ให้เขาไสหัวออกไปซะ อย่ามาทำให้ผมเสียอารมณ์!"

ผู้จัดการหวังพยักหน้าและตรงไปที่มู่เซิ่ง แต่เมื่อเห็นท่าทางที่สงบและมั่นใจของมู่เซิ่ง เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายอาจมีความสามารถจริงๆ ดังนั้นเขาจึงถามว่า "ไอ้หนู ก่อนที่ผมจะลงมือ รีบไสหัวออกไปซะ!"

“ผมก็อยากจะบอกประโยคนี้กับคุณเหมือนกัน”มู่เซิ่งมองเขาเงียบๆ แล้วพูด

หยิ่งผยอง!

เมื่อชายที่มีรอยสักที่ยืนอยู่ข้างๆผู้จัดการหวังได้ยินสิ่งนี้ มีเพียงคำเดียวที่เข้ามาในความคิด

หยิ่งผยองจริงๆ

แม้แต่ลูกคนรวยเหล่านั้นก็ยังรู้สึกสับสนเล็กน้อย

มู่เซิ่งพูดแบบนี้ กำลังหาที่ตายไม่ใช่เหรอ?

อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของหลู่เจ๋อเต็มไปด้วยความสุข มู่เซิ่งโง่เองหาที่ตายและเขาสามารถช่วยแบ่งเบาความโกรธของเถ้าแก่โจวไปได้ หลังจากที่เถ้าแก่โจวได้ทุบตีมู่เซิ่งแล้ว อารมณ์ดีขึ้น และบางทีอาจจะปล่อยเขาไปก็ได้

ซูอีเข่อตกผงะไปครู่หนึ่ง และเมื่อได้ยินมู่เซิ่งพูดเช่นนี้ ก็ตกตะลึงเช่นกัน

แม้ว่ามู่เซิ่งจะเก่งด้านการต่อสู้ แต่สถานการณ์ปัจจุบันนั้น มันไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยการต่อสู้เลย ผู้จัดการหวังคนนี้เป็นหัวหน้านักเลงที่นี่และมีลูกน้องมากมายที่อยู่ข้างหลังเขา ถึงคุณจะเก่ง คุณเอาชนะคนเป็นร้อยได้ไหม?

ซูอีเข่ออ้าปากเล็กน้อย จับมือมู่เซิ่งแล้วพูดว่า"วิ่ง!"

อย่างไรก็ตาม มู่เซิ่งดูเหมือนจะไม่ได้ยินมัน ไม่เพียงแต่เขาจะไม่วิ่งหนีแต่เขายังก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อยในทิศทางของผู้จัดการหวัง

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้หนู อยากเป็นวีรบุรุษช่วยสาวงามหรือ?ไม่ไปสืบชื่อของผมดูเหรอ ขอบอกนะ แม้คุณจะคุกเข่าลงตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์แล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เถ้าแก่โจวก็หัวเราะออกมาดังๆ ชี้ไปที่มู่เซิ่งและพูดว่า"ตามคำพูดของคุณ ผมต้องการแขนและขาหนึ่งข้างของคุณ!"

ผู้จัดการหวังไม่โกรธเท่าเถ้าแก่โจวเขาเหลือบมองมู่เซิ่งอีกครั้ง ประสบการณ์หลายปีบอกเขาว่า มู่เซิ่งสามารถรักษาความสงบและความเย่อหยิ่งของเขาอาจขึ้นอยู่กับภูมิหลังบางอย่างตามที่เขาคาดเดา

เขาถามอย่างไม่แน่ใจ"คุณชื่ออะไร และคุณติดตามกับใคร?"