มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 47

“ประธานมู่ โทษทีนะ ผมเข้าใจผิดเอง”

"ประธานมู่ ผู้จัดการถังรอท่านอยู่ที่ด้านบนแล้ว"

“ขอโทษนะประธานมู่ ผมหวังว่าท่านจะไม่ถือสา อย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะ”

จางฮุยฝืนยิ้ม โทรศัพท์ของถังเสี่ยวเยว่ ทำให้เขาเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าชายตรงหน้าเขา คือคนสำคัญที่เขากำลังรออยู่ในห้องโถง!

"อะไรนะ?"

เสิ่นหยิงเซี่ยตกตะลึงในขณะนี้ และกรีดร้องว่า"เขาคือประธานมู่?เป็นไปได้อย่างไร!"

"เป็นไปไม่ได้ยังไง?"

จางฮุยเงยหน้าขึ้นและตะโกนว่า"ประธานหล่อและมีความสามารถได้รับความไว้วางใจจากประธานหลิว สามารถมาดูแลสปาหรงเหม่ย เป็นเกียรติของเรา เสิ่นหยิงเซี่ย รีบขอโทษประธานมู่!"

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!”

เสิ่นหยิงเซี่ยร้อนใจ"เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าไปในบ้าน เป็นขยะที่ต้องพึ่งพาตระกูลเจียง เขาจะเป็นเพื่อนกับหลิวเจี้ยนหัวได้อย่างไร?ไม่ถูก คุณต้องมีอะไรผิดพลาดแน่นอน!"

“ไอ้กระจอก แกจงใจให้ใครบางคนโทรมาแบบนี้หรือเปล่า?”

เธอไม่สามารถยอมรับข้อเท็จจริงที่อยู่ตรงหน้าได้ เธอชี้ไปที่มู่เซิ่งและพูดอย่างโกรธเคืองว่า"จางฮุย คุณโทรไปถามผู้จัดการถังอีกครั้งซิ อย่าหลงกลเขา!"

ในสายตาเสิ่นหยิงเซี่ยแล้ว นอกจากการเยาะเย้ยแล้วยังคงเป็นการเยาะเย้ย

ขยะตรงหน้านี้ จะเป็นเจ้านายที่สปาหรงเหม่ยไว้ใจได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม วินาทีต่อมา

การกระทำของจางฮุย ทำให้ทุกคนตกตะลึง

เขาก้าวไปข้างหน้าโดยตรง และตบเสิ่นหยิงเซี่ยสามครั้งต่อหน้าทุกคน

ผัวะ!ผัวะ!ผัวะ!

การตบแต่ละที แรงมาก!

ผัวะ!

เมื่อการตบครั้งที่สี่ตกลงไป ในที่สุดเสิ่นหยิงเซี่ยก็ทนแรงของจางฮุยไม่ไหว เดินเซถอยหลังไปหนึ่งก้าว ล้มลงกับพื้นและมองไปที่จางฮุยด้วยความไม่เชื่อ

“คุณ คุณกล้าตบฉันเหรอ?”

เธอเอามือปิดหน้า ตกตะลึงมาก

"กูตบมึงแล้วไง!"ดวงตาของจางฮุยแดงมากจนสามารถพ่นไฟออกมาได้ "มึงกล้าที่จะรุกรานแม้แต่ประธานมู่ ไสหัวไป!กูเลิกกับมึงแล้ว และมึงถูกขึ้นบัญชีดำในสปาหรงเหม่ย ต่อไปห้ามก้าวเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว!"

“เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ไล่เธอออกไปซะ!”

จางฮุยชี้ไปที่ประตูโดยไม่ลังเล

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นที่ยังมองดูฉากตรงหน้าอย่างเพลิดเพลิน และพวกเขายังรู้สึกงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขา แต่เมื่อจางฮุยเอ่ยปากของเขา พวกเขาก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีและโยนเสิ่นหยิงเซี่ยออกไป

“มู่ ประธานมู่…เชิญเข้า”

ภายใต้สายตาประหลาดใจของทุกคน จางฮุยโค้งคำนับและส่งมู่เซิ่งไปที่สำนักงานบนชั้นห้า

สำนักงานมีขนาดกว้างขวางมาก แค่พื้นที่ตกแต่ง ก็เกือบเจ็ดสิบถึงแปดสิบตารางเมตร ไม่เพียงแต่เครื่องใช้ครบถ้วน มันดูหรูหรามากเหมือนที่อยู่อาศัยขนาดเล็ก

บนผนังยังมีวัตถุโบราณที่หายากต่างๆ จากหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานบานใหญ่ สามารถมองเห็นทิวทัศน์ครึ่งหนึ่งของเจียงหนานได้ทั้งหมด

หญิงงามวัยผู้ใหญ่นอนอยู่บนโซฟาอย่างเกียจคร้าน เมื่อเธอเห็นมู่เซิ่งขึ้นมา เธอก็ลุกขึ้นทันที เดินไปหามู่เซิ่งด้วยความเคารพและพูดว่า"ประธานมู่ ในที่สุดท่านก็มาสักที"

"อืม"

มู่เซิ่งพยักหน้าและนั่งลงบนโซฟา