มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 66

ถูกกลุ่มคนโอบล้อมเอาไว้ มู่เซิ่งจึงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย และพูดว่า: “ที่นี่คับแคบเกินไป ไปคุยกันที่ห้องโถงดีกว่า”

“ได้สิ ไปกันที่ชั้นสอง! ”

กวนหยังส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา สถานที่คับแคบขนาดนี้ เขาเองก็ไม่สามารถที่จะออกหมัดสั่งสอนมู่เซิ่งได้สะดวกเช่นกัน

อีกทั้งที่ชั้นห้า ผู้คนที่ไปมานั้นส่วนใหญ่จะเป็นลูกค้าที่ค่อนข้างมีเงิน ถ้าหากเกิดการลงมือขึ้นจริง จะกลายเป็นว่าไปส่งผลกระทบต่อคนอื่นได้ เพราะว่าถึงอย่างไรเขาก็เป็นรองผู้จัดการของที่นี่

มู่เซิ่งกับหลี่นั่วหนานถูกล้อมอยู่ที่ตรงกลาง และเดินตรงไปที่ประตูบันไดอย่างไม่สะทกสะท้าน ทางเดินระเบียงขนาดสี่ถึงห้าเมตร ดูแล้วแออัดเป็นอย่างมาก

ส่วนภายในห้องรับรอง

เจียงหว่านเห็นว่าเป็นเวลานานแล้วมู่เซิ่งยังไม่กลับมา ก็เกิดความแปลกใจขึ้น เมื่อออกมาดู ก็พบว่ามู่เซิ่งถูกคนกลุ่มหนึ่งโอบล้อมเอาไว้ เธอจึงตะโกนขึ้นอย่างตกใจว่า “มู่เซิ่ง นายไม่เป็นไรใช่ไหม? ทำไมถึงได้มีคนมากมายมาโอบล้อมนายเอาไว้ด้วยล่ะ? ”

เมื่อได้ยินที่เจียงหว่านพูด จางเหวินเจี๋ยก็ดีใจอย่างมาก นึกว่าหลี่นั่วหนานปฏิบัติภารกิจเสร็จได้รวดเร็วขนาดนี้เลย จึงได้ชะโงกหน้าออกมาจากห้องรับรอง

ที่ด้านนอกห้องรับรอง มู่เซิ่งถูกพวกอันธพาลโอบล้อมเอาไว้ ด้านข้างเขานั้น คือหลี่นั่วหนานที่เสื้อผ้าถูกฉีกขาดหลุดรุ่ย อยู่ในสภาพที่ไม่ได้รับความเป็นธรรม

ทำไมถึงได้มีพวกอันธพาลมากมายขนาดนี้ด้วย?

จางเหวินเจี๋ยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น สถานการณ์ในเวลานี้ มันแตกต่างกับที่เขาได้วางแผนเอาไว้ แต่ในเมื่อมีละครให้ชม แน่นอนว่าเขาคงจะไม่พลาด จึงรีบออกมาจากห้องรับรองและเดินตามไป

เพื่อนร่วมชั้นที่เดิมทีกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานนั้น ก็ตามติดจางเหวินเจี๋ย พากันเดินออกมาทีละคนทีละคน

คนกลุ่มนี้เดินมากันอย่างไม่สะทกสะท้าน จากชั้นห้าลงมาถึงที่ชั้นสองของ Royal Club

ห้องโถงของ Royal Club มีขนาดกว้างขวาง ลูกโป่งและดอกกุหลาบที่เดิมทีกระจัดกระจายอยู่เต็มพื้นนั้นได้ถูกเก็บกวาดอย่างสะอาดแล้ว เมื่อมาถึงชั้นสอง มู่เซิ่งก็ถูกพวกอันธพาลเหล่านี้โอบล้อมด้านในสามชั้นและด้านนอกสามชั้นอย่างรวดเร็ว

ยามรักษาความปลอดภัยสองคนเห็นสถานการณ์ดังกล่าวแล้ว จึงคิดที่จะเข้ามาสอบถามเหตุการณ์ แต่หลังจากที่เห็นผู้จัดการกวนแล้ว ก็รีบเดินจากไปทันที

“มู่เซิ่ง เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ? ”

เจียงหว่านได้สอบถามขึ้นอย่างร้อนใจ ผ่านกลุ่มคนที่แออัดเหล่านั้น

เธอคิดที่จะเดินเข้าไปสอบถามมู่เซิ่งอย่างชัดเจนต่อหน้า แต่น่าเสียดายที่พวกอันธพาลนั้นมีจำนวนมากเหลือเกิน เธอจึงทำได้เพียงมองมาจากระยะไกล

ถูกหลายสิบคนโอบล้อมเอาไว้ โดยผู้จัดการกวนยืนอยู่ด้านหน้าสุด ซึ่งร่างกายอ้วนอย่างกับหมู ใบหน้าด้านซ้ายที่ถูกตบเมื่อครู่นั้นยังคงแดงและบวมเป่ง มุมปากยังคงมีรอยเลือด สายตาเคียดแค้นอย่างที่สุด

“ไอ้บ้านนอก นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ” ผู้จัดการกวนยิ้มเยาะ และพูดขึ้นเสียงดัง

“ไม่รู้” มู่เซิ่งส่ายศีรษะ

“ฉันมีชื่อว่ากวนหยัง เป็นรองผู้จัดการของที่นี่! ” ผู้จัดการกวนพูดขึ้น ด้วยสีหน้าโหดเหี้ยม

เมื่อพูดจบ

ผู้คนที่อยู่บริเวณโดยรอบ ต่างก็ส่งเสียงอุทานกันขึ้น

คือกวนหยังนี่เอง

แม้ว่าเขาจะเป็นรองผู้จัดการของ Royal Club แต่ Royal Club อยู่ในสังกัดของท่านหลง ซึ่งมีสถานะที่สูงส่ง ไปทั่วทั้งเมื่อเจียงหนานนี้

ท่านหลงมีทรัพย์สมบัติมากมาย จึงไม่ได้จะมาอยู่ที่ Royal Club ตลอดเวลา ดังนั้นตอนที่ท่านหลงไม่อยู่ กวนหยังจึงได้ชื่อว่าเป็นผู้คุมอำนาจของ Royal Club แห่งนี้! ตอนนี้เด็กหนุ่มคนที่อยู่เบื้องหน้าได้หาเรื่องเขา คาดว่าคงจะต้องโชคร้ายเป็นแน่

“กล้าที่จะทำร้ายฉัน ไอ้บ้านนอก นายแม่งจะต้องตายแน่นอน! ”

กวนหยังพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “พวกนายสองคน เตะขาของเขาให้หักเดี๋ยวนี้! ”

“รับทราบ! ”

อันธพาลสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของกวนหยัง ที่ดูแล้วมีร่างกายกำยำที่สุดนั้นได้เดินขึ้นมาด้านหน้าและตอบรับ

ตุบตุบ!

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะยกขาขึ้น ก็ถูกมู่เซิ่งเตะจนล้มกลิ้งไปที่พื้น คุกเข่าที่พื้นอย่างพร้อมเพรียง และโอบกอดหัวเข่าพร้อมกับตะโกนร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวด

“แม่ง นายยังกล้าจะตอบโต้อีก! นายแม่งไหนลองตอบโต้ดูอีกสักครั้งซิ? ” กวนหยังดุด่าอย่างโมโห “พวกนายกี่คน ลุยเข้าไปพร้อมกันเลย! “