มู่เซิ่ง เขยอันดับหนึ่ง นิยาย บท 74

“คุณออกมาทำไมครับ?”

ยามเมื่อมู่เซิ่งเห็นเจียงหว่านแล้ว ดังนั้นจึงหมุนกายกลับมาเอ่ยถามด้วยความตกใจ

“ขอโทษนะคะ”

หยาดน้ำตาของเจียงหว่านไหลรินไม่ขาดสาย ก่อนจะเพิ่มความเร็วในการสาวเท้าเพื่อพุ่งไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขา หลังจากนั้นจึงออกแรงสวมกอดเขาอย่างรวดเร็วทันที

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ?”

รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในอ้อมกอด และจมูกก็ยังได้กลิ่นหอมสะอาดบางเบา ภายในหัวใจของมู่เซิ่งกระตุกทันที สุดท้ายก็สวมกอดเจียงหว่านเอาไว้แน่เฉกเช่นเดียวกัน

“มู่เซิ่ง ขอโทษนะคะ เป็นเพราะว่าฉันเอง ถึงได้ทำให้คุณได้รับความไม่เป็นธรรมในบ้านมาโดยตลอด” เจียงหว่านออกแรงสวมกอดมู่เซิ่งเอาไว้ ก่อนจะกล่าวต่อ “ฉันขอโทษคุณแทนแม่ฉันด้วยนะคะ คุณกลับไปกับฉันได้ไหมคะ?”

มู่เซิ่งสูดลมหายใจเข้าหนึ่งหน พยักหน้าขึ้นลงพลางกล่าว “ได้ครับ”

“ขอบคุณนะคะ”

เจียงหว่านเช็ดหยาดน้ำตาที่ไหลรินเป็นทางตรงหางตา ก่อนจะเอ่ยพูดขึ้น

“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่โทษคุณ”

มู่เซิ่งส่ายหน้าไปมา

“หลังจากนี้ขอแค่มีฉันอยู่ ฉันก็จะไม่ให้แม่ฉันมากล่าวโทษคุณอย่างแน่นอนค่ะ” เจียงหว่านเอ่ยพูดอย่างจริงจัง “ฉันจะเปลี่ยนความคิดของแม่ฉันให้ได้อย่างแน่นอน เพื่อให้เขาสามารถยอมรับคุณ”

เมื่อได้ยินคำนี้แล้ว ภายในหัวใจของมู่เซิ่งจึงพรั่งพรูความรู้สึกประทับใจออกมาไม่น้อย หลังจากบีบปลายจมูกของเจียงหว่านไปหนึ่งหนแล้วจึงกล่าวอย่างขบขันว่า “ถ้าอย่างนั้นหลังจากนี้คงจะต้องพึ่งคุณภรรยาผู้ยิ่งใหญ่ของผมแล้วอย่างนั้นสิ?”

“เหอะ ๆ เดิมทีฉันก็เก่งกว่าคุณอยู่แล้ว การคุมครองคุณเป็นเรื่องที่ฉันสมควรที่จะทำค่ะ” สุดท้ายเจียงหว่านก็เผยรอยยิ้มที่ยากจะมีออกมาแล้ว ก่อนจะยืดอกแล้วเอ่ยพูดอย่างลำพองตน

ในตอนที่ทั้งสองคนกลับมาที่บ้าน จ้าวหลินได้กลับเข้าห้องนอนไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

บางทีอาจเป็นเพราะเหตุจากคำขู่ของเจียงหว่าน หรือไม่ก็อาจเนื่องด้วยสาเหตุอื่น ๆ หลังจ้าวหลินพบเห็นมู่เซิ่งแล้วก็ส่งเสียงหึเย็นชาสูง ๆ หนึ่งเสียง แต่ก็ไม่ได้พูดจาไม่ไว้หน้าเหมือนในตอนก่อนหน้านี้อีกแล้ว ทว่าท่าทียังคงเย็นชาแข็งกระด้างอยู่เช่นเดิม ยังดีได้ไม่ถึงไหนเท่าไหร่นัก

เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว มู่เซิ่งก็ไม่ได้สนใจ ขอแค่เขาทำหน้าที่ของตนเองให้ดีก็พอ

สองวันหลังจากนั้น งานแถลงข่าวของมู่ซื่อ กรุ๊ปที่ทั่วทั้งเจียงหนานต่างก็เฝ้ารอก็ถือว่าได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

เพื่อวันนี้ ไม่รู้ว่าตระกูลในเจียงหนานทั้งหมดต่างก็เฝ้าคอยมานานมากเพียงใด เป็นเพราะว่าพวกเขาทราบดี ขอเพียงแค่สามารถแย่งชิงโครงการมาได้สักนิดหน่อยเท่านั้น ก็จะสามารถทำให้สถานะของตระกูลทั้งตระกูลยิ่งใหญ่เพิ่มมากขึ้น ณ ตอนนี้งานแถลงข่าวนี้ก็ถือได้ว่าเริ่มต้นขึ้นแล้ว

ที่ศูนย์ประชุม ทางด้านนอกนั้นได้ถูกรายล้อมไปด้วยนักข่าวที่กระทั่งสายน้ำก็ไม่อาจผ่านตั้งนานแล้ว มีบริษัทไม่น้อยที่ได้ยินข่าวลือแล้วลงมือแย่ชิงบัตรเรียนเชิญเพื่อให้ได้เป็นแขกรับเชิญ ทุก ๆ คนล้วนเดินเข้าไปในสถานที่จัดงานประชุมกันอย่างโอ่งอ่าง ส่วนคนที่ได้รับบัตรเรียนเชิญนั้นก็ไม่ได้ถอดใจเช่นเดียวกัน ล้วนออกันอยู่ที่ปากประตูทั้งสิ้น เพราะต่างก็ปรารถนาที่จะเห็นบุคคลสำคัญของมู่ซื่อ กรุ๊ป

ตระกูลร่ำรวยสูงศักดิ์ของเมืองเยียนจิงที่มากัน ขอเพียงแค่โครงการเล็ก ๆ น้อย ๆ หลุดมือออกมาได้เท่านั้น ก็เพียงพอที่จะให้พวกเขาได้กินได้ดื่มแล้ว

“เจียงหว่าน คุณมาแล้ว”

จางเหวินเจี๋ยรออยู่ที่ปากประตูศูนย์ประชุมอยู่นานแล้ว เมื่อเห็นเจียงหว่านแล้วจึงรีบโบกไม้โบกมือทันที ก่อนจะเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาก่อนด้วยตนเอง

ทางด้านข้างของเขามีเพื่อนนักเรียนสมัยมัธยมปลายสิบคนที่ถูกเขาใช้โควตาพามาด้วยกัน

เจียงหว่านกำลังสวมใส่แว่นกันแดดอยู่ บอกตามตรงว่าเธอไม่คิดอยากที่จะคลุกคลีกับคนเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย หลังเห็นจางเหวินเจี๋ยแล้วจึงพยักหน้าขึ้นลงอย่างเย็นชาหนึ่งหน ก่อนจะมุ่งหน้าเดินเข้าไปในสถานที่จัดงานประชุม

จางเหวินเจี๋ยเองก็ไม่ได้เกิดโทสะเช่นเดียวกัน ก่อนจะเดินตามหลังเจียงหว่านต่อ ทั้งยังเผยสีหน้าลำพองตนออกมาอีกด้วย

“จริงสิ เจียงหว่านครับ สามีของคุณละ?”

ทางด้านหลังเขาคือเพื่อนนักเรียนสิบคน ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะเขาทั้งนั้นจึงมีสิทธิ์เข้ามาได้ ดังนั้นคนเหล่านี้ทั้งหมดล้วนเดินตามหลังจางเหวินเจี๋ยทั้งสิ้น สุดท้ายจึงกลายเป็นกลุ่มหนึ่งที่มีเขาอยู่ใจกลาง

พวกเขารายล้อมจางเหวินเจี๋ยก่อนจะกล่าวขึ้นมากันว่า

“ใช่สิ มู่เซิ่งไอ้ขยะนั่นล่ะ? เขาไม่ได้บอกว่าจะมาเหมือนกันหรอกหรือ?”

“ฮ่า ๆ ๆ เกรงว่าจะโม้กระมัง ไอ้ขยะนั้นจะมีสิทธิ์อะไรที่จะเข้ามายังสถานที่เช่นนี้? ดูจากตัวเขาแล้ว มันเหมาะสมหรือที่จะให้สวีเจ๋อปิงเป็นคนเชื้อเชิญด้วยตัวเอง?” สายตาของเย่ขุยกวาดมองคนในสถานที่จัดประชุมไปหนึ่งรอบ มองเห็นคุณชายจากตระกูลชั้นหนึ่งมากมาย ทว่าเดิมทีก็ไม่เห็นมู่เซิ่งเลย

“เย่ขุย ระวังคำพูดคำจาของนายหน่อย ชื่อของท่านสวีนายจะเรียกออกมาตรง ๆ ได้อย่างไร”

จางเหวินเจี๋ยกล่าวเตือนเสียงเย็นยะเยือก

ถึงแม้ว่าสถานะที่แสดงออกมาของเขาจะเป็นซีอีโอของบริษัทมู่หรานก็ตาม ทว่า ณ ที่แห่งนี้มีใครไม่รู้บ้างว่าสวีเจ๋อปิงเป็นคนของตระกูลมู่?

เย่ขุยรีบหยุดปากทันที ก่อนจะสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว

จางเหวินเจี๋ยพึงพอใจต่อฐานะของตนเองเป็นอย่างมาก พยักหน้าขึ้นลง ก่อนจะกล่าวต่อ “ส่วนมู่เซิ่งไอ้ขยะคนนั้น คำที่เขาพูดนายก็เชื่อเหมือนกันหรือ? นายไม่ลองมองดูคนเหล่านี่ที่อยู่ที่นี่หน่อยล่ะ มีใครบ้างที่ไม่มีฐานะทางบ้านระดับล้านหมื่นล้านขึ้นไป? มู่เซิ่งจะมีสิทธิ์เข้ามาได้อย่างไร?”