นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 11

“อะไรนะ?”

โจวกุ้ยหลานถามออกมาอย่างไม่รู้ตัว

แสงยามพระอาทิตย์ตกดิน แสงสะท้อนสีแดงเพลิงของขอบฟ้า สาดส่องบนใบหน้าโจวกุ้ยหลาน แลดูมีความรู้สึกที่แตกต่าง

สายตาสวีฉางหลินฉายแววแปลกประหลาด แต่ไม่ช้า เขาก็รีบเก็บสีหน้าพร้อมพูดขึ้นว่า “คืนเข้าห้องหอเมื่อคืน ชดเชยคืนนี้”

โจวกุ้ยหลาน“……”

หัวสมองของนางทื่อไปหมด ได้ยินเสียงที่ดังขึ้นด้านหลัง หันกลับไปมองก็เห็นเจ้าก้อนน้อยหอบตะกร้าใหญ่เท่าตัวออกมามองดูพวกเขา

คำพูดเมื่อกี้ เจ้าก้อนน้อยล้วนได้ยินหมดแล้วหรือเปล่า?

“มีลูกอยู่ด้วย ผ่านไปอีกสักระยะหนึ่งเราค่อยว่ากัน?”โจวกุ้ยหลานทำเป็นพูดขึ้นมาอย่างเอียงอาย

ต่อให้นางชื่นชมผู้ชายคนนี้ขนาดไหน แต่ไม่มีความรัก ยังไงก็ยังทำใจรับไม่ได้

สวีฉางหลินหันหน้ามา ดวงตาคู่คมจ้องมองดูนาง ราวกับจะมองทะลุภายในใจของนาง

โจวกุ้ยหลานถูกเขามองจนทำตัวไม่ถูก จึงลุกขึ้นไปเติมน้ำในหม้อ หลบหลีกสายตาสวีฉางหลินที่ราวกับจะมองนางให้ทะลุปรุโปร่ง

ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ คนแบบนี้ ไม่เหมือนนายพรานป่าธรรมดาคนหนึ่งจริงๆ

สวีฉางหลินก้มหน้าก้มตาลงผ่าไม้อีกครั้ง

หลังจากต้มน้ำเสร็จแล้ว โจวกุ้ยหลานก็ช่วยอาบน้ำให้กับเจ้าก้อนน้อย แล้วตอนเองก็รีบตักน้ำเข้าไปอาบน้ำในบ้าน

อาบน้ำจนเสร็จด้วยจิตใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เมื่อออกมาอีกครั้ง ก็เห็นสวีฉางหลินใช้ไม้กระดานไม่น้อยตอกเป็นเล้าไก่ขนาดเท่าบ้านหมา หลังจากเอาไก่ปล่อยเขาไปแล้ว ก็นำไปวางไว้ด้านข้างบ้าน

สวีฉางหลินใช้เสื้อผ้าเช็ดเหงื่อ มองดูฟ้า แล้วก็พูดกับโจวกุ้ยหลานว่า “คอกแพะคงต้องทำพรุ่งนี้แล้ว”

ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว มองไม่เห็นแล้ว

เขาสามารถทำเล้าไก่เสร็จก็เกินความคาดหมายของนางแล้ว ยังจะกล้าคาดหวังอะไรมากกว่านี้อีก?

“งั้นเจ้ารีบอาบน้ำก่อน จะได้พักผ่อนเช้าๆ”

โจวกุ้ยหลานพูดเสร็จ ก็ตักน้ำร้อนใส่เข้าไปในถัง กำลังคิดที่จะช่วยยกเข้าไปใส่ในถังใหญ่ในบ้านให้กับสวีฉางหลิน ถังไม้ก็ถูกสวีฉางหลินยกขึ้นมาแล้ว

เมื่อมองตามไปดู ก็เห็นสวีฉางหลินเปลือยกายท่อนบน ยืนอยู่ที่ประตูถือถังแล้วเทน้ำจากบนลงล่าง รูปร่างที่ดีนั้น สวมชุดแล้วดูผอมถอดผ้าแล้วมีเนื้อ สุดยอดมากจริงๆ

โจวกุ้ยหลานอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ความรู้สึกทั้งหมดล้วนอยู่ที่แผ่นหลังของสวีฉางหลิน