นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 155

“เจ้าไปได้ข่าวมาจากไหน”

“ในหมู่บ้านเขาพูดกันให้แซ่ดว่าเมื่อวานมีผู้หญิงคนหนึ่งถามทางไปที่บ้านเจ้า นางไปชนเข้ากับกำแพงบ้านเจ้าจนอาสะใภ้ชุ่ยฮวาต้องพานางกลับไปที่บ้าน เห็นว่าพักอยู่ที่บ้านนางอยู่หนึ่งคืน”

ไป๋เย่จื่อรีบเอ่ยทุกอย่างที่ตนเองรู้ออกไป

เรื่องนี้เล่าลือออกไปไวมาก!

โจวกุ้ยหลานแอบทอดถอนใจ แต่นางไม่อยากจะปิดบังเรื่องนี้กับไป๋เย่จื่อ ดังนั้นจึงเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้นางฟัง เมื่อเห็นว่าไป๋เย่จื่อหน้าซีดเผือด สุดท้ายนางจึงกล่าวเสริมไปว่า “ถ้าเจ้าอยากร่วมชีวิตกับพี่ชายของข้าจริงๆ เจ้าก็ไปหาพี่ชายข้าแล้วบอกเขา มาหาข้าแบบนี้มันไม่มีประโยชน์หรอก”

การมาหานางแบบนี้เป็นเรื่องที่เสียเวลามาก นี่เป็นเรื่องระหว่างพวกเขา และกุญแจสำคัญของเรื่องก็คือพี่ชายของนาง อย่างมากนางก็ทำได้แค่ส่งต่อคำพูด ตอบกันไปตอบกันมาแบบนี้มันเสียเวลาจะตาย!

ดูหลิวเซียงสิ ถึงอย่างไรนางก็ยังมีความสามารถ คลำทางมาจากหมู่บ้านอื่นจนได้

ไป๋เย่จื่อหน้าซีดจริงๆ “ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ การแต่งงานนั่นบอกปัดกันไปแล้วมิใช่หรือ ทำไม...”

“เจ้าไปหาพี่ชายของข้าเองเถอะ” โจวกุ้ยหลานเองก็ไม่อยากจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ นางรู้สึกเหนื่อยใจมากๆ

“พี่ชายของเจ้าอยู่ที่ไหน ข้าจะไปหาเขา!”

“อยู่บนภูเขา เกรงว่าเจ้าไปก็คงหาไม่พบหรอก เดี๋ยวข้าพาไป...”

“นังเด็กนี่! เจ้าหนีออกมาอีกแล้วหรือ”

ทันทีที่เงยหน้ามอง โจวกุ้ยหลานจึงเห็นว่าแม่ของไป๋เย่จื่อกำลังวิ่งรี่เข้ามาหา ไป๋เย่จื่อไม่มีเวลาพูดอะไรกับโจวกุ้ยหลานและรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

โจวกุ้ยหลานขมวดคิ้วและรู้สึกรำคาญมาก!

ไม่เอาแล้ว เรื่องพวกนี้มันยุ่งยากเกินไป! ไม่ได้ นางต้องรีบกลับไปที่ภูเขา กลับไปอยู่บนภูเขานางจึงได้สงบเงียบ!

ไม่ว่าจะหลิวเซียงหรือไป๋เย่จื่อก็น่ารำคาญด้วยกันทั้งนั้น เรื่องรักๆ ใคร่ๆ แบบนี้นางขอไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย!

เมื่อคิดได้ดังนั้น โจวกุ้ยหลานจึงรีบสาวเท้ากลับไปที่บ้านของตน ไปช่วยจัดการที่แปลงผักในช่วงบ่าย

ในตอนเช้าที่ฟ้ายังมืด โจวกุ้ยหลานกับสวีฉางหลินและโจวต้าไห่นั่งรถของเหล่าหม่าโถวเข้าไปในตำบล

เมื่อไปถึงตำบลฟ้าก็ยังคงมืดสลัวไม่สว่างนัก

เมื่อมาถึงร้านขายของชำเมื่อก่อนหน้านี้ นางจึงก้าวเข้าไป พอเถ้าแก่โจวเห็นนาง ดวงตาของเขาก็เป็นประกายทันที เขารีบเดินเข้ามาหาและบอกว่า “นายหญิงมาหรอกหรือ มาๆๆ เราเข้าไปนั่งข้างในกันก่อนเถอะ!”

โจวกุ้ยหลานเลิกคิ้วเล็กน้อย ห้องด้านในเป็นสถานที่สำหรับต้อนรับลูกค้ารายใหญ่ นี่หมายความว่าถ่านของนางขายดีงั้นหรือ

เมื่อคิดได้ดังนั้น โจวกุ้ยหลานจึงแย้มยิ้มและเอ่ยกับเถ้าแก่ว่า “เถ้าแก่โจว ข้ายังมีถ่านอยู่ในเกวียนเทียมวัวด้านนอก แล้วก็ยังมีพี่ชายกับผู้ชายของข้าด้วย”

“มีถ่านรึ รีบย้ายเข้ามาข้างในเลย ให้แขกสองท่านนั้นเข้ามาดื่มชาด้วย!”

ว่าแล้วเถ้าแก่โจวจึงสั่งให้ลูกจ้างในร้านออกไปช่วยกันขนถ่าน

ชายร่างใหญ่สองสามคนใช้เวลาไม่เท่าไหร่ก็ขนถ่านสิบสองเข่งเข้ามาจนเรียบร้อย โจวกุ้ยหลานบอกให้เหล่าหม่าโถวกลับไปก่อน ส่วนนางก็พาสวีฉางหลินกับโจวต้าไห่เข้าไปนั่งในห้องด้านในด้วยกัน จากนั้นเถ้าแก่โจวจึงนำชาออกมาต้อนรับแขกและรินใส่ถ้วยให้ทุกคนด้วยตัวเอง

โจวกุ้ยหลานมองดูเถ้าแก่โจวทำสิ่งต่างๆ อย่างสงบ ภายในใจนึกวางแผนบางอย่างเอาไว้แล้ว

ดูเหมือนถ่านจะค่อนข้างขายดีสินะ ไม่อย่างนั้นทำไมเถ้าแก่โจวจะต้องต้อนรับพวกนางอย่างดีขนาดนี้

สวีฉางหลินที่อยู่ข้างๆ ก็มีสีหน้าสงบ เขายกถ้วยชาขึ้นมาจิบและส่งเสียงอืม รสชาติขม ยังหวานไม่พอ นี่เป็นเพียงชาธรรมดาๆ

ทันทีที่ดื่มไปก็ถือเสียว่าดื่มน้ำธรรมดา