นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 160

เขารักเสี่ยวเทียนมากและพาเสี่ยวเทียนไปด้วยได้ทุกที่ แต่เวลานี้เขาอยากจะครอบครองภรรยาของเขา เขายังไม่ได้กอดนาง ไม่ได้นอนกับนางเลยด้วยซ้ำ!

ชายที่ไม่สมปรารถนามักจะน่ากลัวเสมอ โดยเฉพาะผู้ชายที่มักจะพูดอย่างตรงไปตรงมา

มุมปากของโจวกุ้ยหลานกระตุก

ผู้ชายคนนี้คงไม่รู้จักคำพูดที่ลื่นหูสินะ แล้วคงไม่รู้ด้วยว่าอะไรคือสิ่งที่เรียกว่าการใส่ใจอารมณ์คนอื่น

เขาอายุเท่าไรแล้ว? ยี่สิบกว่าปีแล้ว! แล้วเสี่ยวเทียนอายุเท่าไร? เพิ่งจะสามขวบ! เขาไม่รู้จักหยอกล้อกับเจ้าก่อนน้อยเลยหรืออย่างไร

โจวกุ้ยหลานเตะขาของสวีฉางหลินด้วยความโมโห “เจ้าออกไปให้พ้นเลย! คืนนี้ไม่ต้องกลับมานอนที่ห้องอีก!”

“แล้วจะให้ข้าไปนอนที่ไหน” สวีฉางหลินถาม

“ข้ามไม่สนใจ! ไปหาพี่ชายข้า ใช้ยกพื้นว่างๆ แก้ขัดแล้วนอนบนพื้นซะ!” โจวกุ้ยหลานเอ่ยอย่างโกรธจัด

สวีฉางหลินขมวดคิ้ว “แล้วเจ้าจะไปกับข้าหรือไม่”

“ไปด้วยกับผีนะสิ! วันนี้เจ้าบีบคอข้าด้วย ข้าจำได้!” โจวกุ้ยหลานตอบอย่างนึกเคือง

นี่ก็หมายความว่าไม่ให้เขาโซเซกลับมาหานางและกับเจ้าก้อนน้อยอีก เขาฟังไม่ออกหรืออย่างไร ยังจะมาถามอีกว่านางจะไปนอนกับเขาหรือเปล่า

สวีฉางหลินเงียบ ภรรยาโกรธเสียแล้ว

แม้แต่จะนอนบนเตียงก็ยังไม่ให้เขานอน

เขามองน้องนางก้มลงปลอบเสี่ยวเทียน ส่วนเจ้าก้อนน้อยก็มองเขาอย่างขลาดๆ

ทันใดนั้นเขาจึงเอื้อมมือออกไป ดึงเจ้าก้อนน้อยมากอดไว้ในอ้อมแขน

โจวกุ้ยหลานรู้สึกถึงความว่างเปล่าในอ้อมแขนและเห็นว่าเจ้าก้อนน้อยย้ายไปอยู่ในอ้อมกอดของสวีฉางหลินแล้ว จากนั้นจึงเห็นสวีฉางหลินลูบหัวเจ้าก้อนน้อยราวกับลูบหัวสุนัข “ชอบหรือไม่”

เจ้าก้อนน้อยพยักหน้าอย่างระมัดระวัง

“พ่อรักเจ้าไหม”

“รัก”

“อยากนอนกับพ่อกับแม่หรือเปล่า”

“อยาก!”

สวีฉางหลินเงยหน้ามองโจวกุ้ยหลาน “ลูกบอกว่าอยากนอนกับเรา”

โจวกุ้ยหลานกระตุกคิ้ว ผู้ชายคนนี้ยังรู้จักหลอกล่อเพื่อกู้สถานการณ์ด้วยหรือ...

“เจ้าไม่รักเสี่ยวเทียนแล้วหรือ”

เมื่อเห็นว่านางไม่พูดอะไร สวีฉางหลินจึงถามต่อ

เจ้าก้อนน้อยเงยหน้ามองโจวกุ้ยหลาน ในแววตาเต็มไปด้วยการเฝ้ารอและความระมัดระวัง

เมื่อเห็นว่าเจ้าก้อนน้อยรู้สึกไม่ปลอดภัย โจวกุ้ยหลานจึงหมดแรงต่อต้านและส่งเสียงบอกเขาว่า “แม่รักเสี่ยวเทียนที่สุด คืนนี้เราจะนอนด้วยกันจ้ะ!”

ว่าแล้วจึงเงยหน้า จ้องมองสวีฉางหลินอย่างนึกเคือง

คิดจะใช้วิธีเดียวกันมาจัดการกับนางงั้นหรือ

ได้ ดีมาก! ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ต่อนางจะดูแลเขาอย่างดี!

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น สวีฉางหลินก็ยื่นมือออกมาคว้ามือของโจวกุ้ยหลาน โจวกุ้ยหลานคิดจะดึงมือกลับและไม่สนใจเขา แต่เขาแรงเยอะเกินไปจนนางดึงมือไม่หลุด

นางจ้องสวีฉางหลินเขม็ง แต่สวีฉางหลินกลับก้มมองเจ้าก้อนน้อยและถามเขาว่า “ชอบให้พ่อจับกุมมือแม่หรือไม่”

เจ้าก้อนน้อยถูกลูบหัวจนเสียสติ ตอนนี้ไม่ว่าพ่อของเขาจะพูดอะไร เขาก็พยักหน้าให้หมด “ชอบ”

“ดูสิ ลูกชอบให้ข้ากุมมือเจ้า” สวีฉางหลินเงยหน้ามองโจวกุ้ยหลาน จับมือนางไว้และบีบนวดมือของนางไปด้วย

โจวกุ้ยหลานรู้สึกแค่ว่ามุมปากของนางกระตุกขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่

ว่ากันว่าในท้องของผู้ชายเต็มไปด้วยน้ำเสีย และมันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ

นี่มันใช่แล้ว สวีฉางหลินกำลังลวนลามนางต่อหน้าเจ้าก้อนน้อย! ที่สำคัญที่สุดคือนางทำอะไรเพื่อต่อต้านไม่ได้เลย!