นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 173

โอ้โฮ นี่ต้องสร้างบ้านหลังใหญ่ขนาดไหนกันเนี่ย! แค่ห้องสี่ทิศในภาพของนาง แต่ละห้องยังใหญ่กว่าบ้านพักของคนในหมู่บ้านพวกเขาอีก

“นี่เจ้าต้องใช้คนไม่น้อยเลยนะ ข้าว่าต้องสี่ห้าสิบคน!”

หวังโหยวเกินสะท้อนใจ

“อย่างนั้นก็ทำตามที่ท่านว่า ห้าสิบคนแล้วกัน” โจวกุ้ยหลานกลับว่าง่าย ตกปากรับคำทันที

หวังโหยวเกินพลันเลือกห้าสิบคนจากในรายชื่อแล้วบอกว่าโจวกุ้ยหลาน โจวกุ้ยหลานพลันผงกหัว ขอให้หวังโหยวเกินช่วยเป็นธุระจัดการให้หน่อย

เมื่อได้รับการเห็นชอบจากโจวกุ้ยหลาน หวังโหยวเกินก็เร่งจัดการทันที

โจวกุ้ยหลานแอบยกนิ้วหัวแม่โป้งให้กับความฉลาดปราดเปรื่องของตัวเอง ดูสิ แค่วันละยี่สิบอีแปะ นางก็ไม่ต้องห่วงเรื่องอะไรแล้ว มีคนจัดการหาคนให้ นี่ก็คือหัวหน้าคนงานแบบในอดีตชาตินั่นเอง!

แต่การซื้อวัสดุยังต้องให้สวีฉางหลินไปด้วยตนเอง นางคุมเรื่องเงินก็พอ

ครั้นดูสีท้องฟ้า โจวกุ้ยหลานก็กลับไปทำกับข้าวที่ห้องครัว หลายวันนี้เพื่อให้หลิวเซียงตระหนักในสถานภาพทางครอบครัวนาง นางจึงต้มโจ๊กถั่วรวมทุกวัน แทบจะกินจนเอียนแล้ว

อดทนต่ออีกหนึ่งคืน ถ้าพรุ่งนี้หลิวเซียงไม่ก่อเรื่อง นางก็ทำของอร่อยกินได้แล้ว ถ้าเริ่มสร้างบ้านของนาง ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะปกปิดอีก ที่สำคัญที่สุดคือ นางจะให้ทุกคนในครอบครัวต้องอดๆ อยากๆ ไม่ได้แล้ว!

นางวางฟืนไว้ในเตาจำนวนหนึ่ง ขณะกำลังจะลุกขึ้นก็เห็นขาสั้นๆ เจ้าก้อนน้อยวิ่งเข้ามา “ท่านแม่ ทะเลาะกันแล้ว!”

“ทะเลาะอะไรกัน?” โจวกุ้ยหลานถามเจ้าก้อนน้อย

“ข้างนอก ทะเลาะกับท่านยาย!”

เจ้าก้อนน้อยชี้นิ้วไปทางหน้าบ้าน ฟ้องร้องกับมารดาตน

ทะเลาะกับเหล่าไท่ไท่? ในหมู่บ้านนี้ยังมีคนกล้าทะเลาะกับเหล่าไท่ไท่อีกหรือ?

โจวกุ้ยหลานกลับไม่กังวลเท่าไร เหล่าไท่ไท่ก็ใช่จะธรรมดา

“ใครหรือ?”

“เยอะมาก!” เจ้าก้อนน้อยตอบ ครั้นนึกถึงท่าทางคนเหล่านั้นแล้วก็เสริม “ดุมาก!”

เยอะมาก?

ผู้มาไม่ประสงค์ดี!

เช่นนั้นก็กลัวว่าเหล่าไท่ไท่จะเสียเปรียบแล้ว!

โจวกุ้ยหลานลุกขึ้นยืน “พรึบ” ถือที่คีบในมือแล้วโผตัวออกไปข้างนอก แต่พอวิ่งไปถึงประตูห้องครัว คิดแล้วคิดอีกก็โยนที่คีบทิ้งไปแล้วหยิบมีดทำครัววิ่งออกไปแทน

เจ้าก้อนน้อยเห็นมารดาตนออกไปก็ก้าวเท้าสั้นๆ ตามไปด้วย

อีกด้านหนึ่ง โจวกุ้ยหลานได้ยินเสียงข้างหลังก็หันกลับ เห็นเจ้าก้อนน้อยกำลังวิ่งมาทางนางอย่างเอาจริงเอาจัง

นางโบกพลันมือกับเขา “ไปหลับในห้องอย่าออกมา รู้ไหม?”

เมื่อได้รับคำสั่งจากมารดา เจ้าก้อนน้อยก็ผงกหัว แล้วย่างเท้าสั้นๆ วิ่งไปทางห้องนอน

ครั้นเห็นเขาไปแล้ว โจวกุ้ยหลานก็โล่งอก หันไปปิดประตูห้องโถงก่อนจะรีบวิ่งออกไปพร้อมกับมีดทำครัวที่ถืออยู่ในมือ

เมื่อถึงลานบ้านก็ได้ยินเหล่าไท่ไท่เอ็ดตะโร “ฆ่าคนแล้ว! คนของหมู่บ้านหลิวมาฆ่าคนที่หมู่บ้านต้าสือแล้ว!”