นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 177

เหล่าไท่ไท่ทางนั้นพอเห็นสวีฉางหลินกลับมาก็โวยวาย “ไอ้หยา ฉางหลิน เจ้ากลับมาเสียที ถ้าไม่ใช่เพราะคนในหมู่บ้านเรามาช่วย คนพวกนี้ก็คงฉีกข้ากับกุ้ยหลานไปแล้ว!”

คำพูดนี้ของเหล่าไท่ไท่ทำให้สีหน้าคนหมู่บ้านหลิวเปลี่ยนสี แต่กลับทำให้คนคนหมู่บ้านต้าสือยิ้มหน้าชื่นตาบาน

คนบ้านตระกูลโจวรู้จักจดจำพระคุณ พวกเขายืนอยู่ตรงนี้พักเดียว พวกเขาก็ขอบคุณจากใจแล้ว

ขณะกำลังเอ่ย พวกโจวต้าไห่ก็รีบเดินมาจากข้างหลัง ครั้นได้ยินถ้อยคำของเหล่าไท่ไท่ก็พลันเปลี่ยนสีหน้า

โจวต้าไห่เบียดเสียดออกมาจากฝูงชน ครั้นเห็นเหล่าไท่ไท่ก็พลันจับมือนาง “เกิดอะไรขึ้น? มีคนมารังแกถึงบ้านหรือ?”

เขากล่าวพลางเบนสายตาไปทางอีกฝั่ง เห็นหลิวเซียงนั่งกองอยู่กับพื้น เห็นท่าทางอเนจอนาถ ของนางแล้วหัวใจก็กระตุก

ครั้นเห็นคนหมู่บ้านหลิวเหล่านั้น แววตาจึงฉายอารมณ์วาวโรจน์

เอ้อร์เฉียง ซานเฉียงกับโจวต้าซานก็เบียดคนเข้ามาด้วย ครั้นเห็นภาพนี้สีหน้าก็พลันแย่

“นี่คือเห็นพวกเราตระกูลโจวไม่มีผู้ชายจึงมารังแกหรือ?”

โจวต้าซานเอ่ยด้วยความเดือดดาล

สีหน้าหลิวฝูที่อยู่อีกทางหนึ่งพลันซีดขาว ไหนชุ่ยฮวาบอกว่าบ้านพวกเขามีโจวต้าไห่เป็นลูกชายคนเดียวอย่างไรเล่า ทำไมถึงเห็นมีผู้ชายตั้งห้าคน? ต่อไปเขาจะให้คนในหมู่บ้านมาช่วยเขาทุกครั้งก็ไม่ได้! ลูกชายเยอะอย่างนี้ ไม่ใช่จะรังแกได้ง่ายๆ

“ก็เพราะเห็นพวกเจ้าไม่อยู่บ้านก็เลยมารังแกพวกเราผู้หญิงสองคนนี่อย่างไร! พวกเจ้าดูคนพวกนี้สิ ยังคิดจะลงมือลงไม้กับข้ากับกุ้ยหลานด้วยนะ ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเราเก่ง พวกเขากลัวจะถูกฟัน ป่านนี้พวกเราคงโดนเอาเงินไปหมดแล้ว อย่างกับพวกขโมยขโจรแน่ะ!”

เหล่าไท่ไท่เห็นบุตรชายกับลูกเขยของตัวเองกลับมา จึงตีโพยตีพายเสียงดังทันที

ในหมู่บ้านผู้หญิงพูดอะไรไม่ได้ แต่เมื่อมีผู้ชายอยู่สองคน ใครยังจะกล้ารังแกพวกนางอีก? ตอนนี้คนพวกนี้จึงไม่กล้าลงมืออีก ความโมโหที่ได้รับเมื่อครู่ นางไม่อดไว้หรอก ดังนั้นจึงระบายออกมาในตอนนี้!

“รู้แต่รังแกพวกเราที่เป็นผู้หญิง! พวกเจ้าคนหมู่บ้านหลิวก็รังแกผู้หญิงอย่างนี้หรือ? ลูกสาวเกือบถูกกระทืบตายแล้ว กับเมียมิยิ่งหนักกว่าหรือ?”

โจวกุ้ยหลานกล่าวคล้อยตาม

อื่ม การมีที่พึ่งช่างรู้สึกดีจริง

แม้บอกว่าลำพังนางก็ไม่กลัวคนพวกนี้ อย่างมากก็สู้ถึงที่สุด แต่หลังจากสวีฉางหลินอยู่ข้างกายแล้ว นางไม่ต้องอดกลั้นอารมณ์แม้แต่น้อย ด่าทอพวกเขาได้เต็มที่

“พวกเจ้าอย่าพูดไปเรื่อยนะ! พวกเราทำอย่างนี้กับเมียเมื่อไรกัน?”

คนหนุ่มหมู่บ้านหลิวคนหนึ่งเอ่ยปากโต้แย้ง

หากแพร่ออกไป ต่อไปยังมีใครยินดีแต่งบุตรสาวมาให้คนหมู่บ้านหลิวอีก?

“ใครพูดไปเรื่อย?” สวีฉางหลินเอ่ย ส่วนตัวก็เดินหน้าไปแล้ว

ต่อหน้าเขายังกล้าด่ากุ้ยหลานอีกหรือ? เช่นนั้นก่อนหน้านี้จะต้องรังแกนางขนาดไหน?

โจวกุ้ยหลานเห็นเขาเดินหน้าไปจึงรีบฉุดเสื้อของเขา

ต่อหน้าคนเยอะแยะ ถ้าเขาไปแล้วเสียท่ากลับมาจะทำอย่างไร? อีกอย่าง ก็แค่ทะเลาะเบาะแว้ง คนพวกนั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้มารดานางหรอก!