นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 190

ครั้นเห็นไชเท้าผักกาดขาวเหล่านั้นในห้องครัว อยากทำของอร่อยอะไรก็ไม่ได้ โจวกุ้ยหลานจนปัญญาจึงได้แต่ทำเกี๊ยว

สุดท้ายทุกคนก็มาช่วยกันห่อเกี๊ยว

เมื่อมีประสบการณ์จากสองสามครั้งก่อน สวีฉางหลินกับเจ้าก้อนน้อยจึงห่อได้ดี คนมากมายต่างมาร่วมด้วยช่วยกัน

เหล่าไท่ไท่ไปบ้านโจวต้าซาน รับสมาชิกครอบครัวพวกเขามาด้วย เตรียมกินเกี๊ยวด้วยกัน

หลี่ซิ่วยิงเดินได้แล้ว แต่ยังทำงานไม่ได้ พอทำงานหน่อยก็จะปวดเอว สำหรับเด็กซนทั้งสามก็ยังสกปรกมอมแมมอยู่อย่างนั้น แต่ช่วงนี้เอ้อร์เฉียงมีรายได้บ้าง ตอนนี้จึงได้ใส่ชุดนวมใหม่

ครั้นหวังหยู่ชุนว่างก็นั่งดูพวกเขาห่อเกี๊ยวอยู่บนเก้าอี้ ครั้นคิดว่าวันนี้จะได้กินของอร่อยนางจึงครึ้มอกครึ้มใจ “กุ้ยหลาน นี่ดีนะที่วันนี้มากินข้าวบ้านพวกเจ้า ข้าที่ยุ่งอยู่ในบ้านทั้งวัน เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว”

“อื่ม อย่างนั้นท่านก็พักเถอะ” โจวกุ้ยหลานเอ่ย วางเกี๊ยวในมือของตัวเองไว้ที่โต๊ะ

ระยะนี้หวังหยู่ชุนนับว่าทำตัวดี พวกโจวต้าซานกลับไปยังมีอาหารร้อนๆ ได้กิน แน่นอน ที่กินล้วนเป็นอาหารของพวกโจวต้าซานเอง

หลี่ซิ่วยิงนั่งขมวดคิ้วอยู่ด้านข้าง นางไม่ชอบลูกสะใภ้รองคนนี้ แต่พอนึกถึงว่าต่อไปยังต้องให้นางช่วยยังต้องให้นางช่วยงานจึงสงบปาก

สีหน้าเอ้อร์เฉียงแย่ขั้นมานิดๆ วางเกี๊ยวในมือแล้วเอ่ย “เจ้าทำอะไร? รีบมาช่วยกันห่อเกี๊ยวสิ”

“ข้าทำอะไร? ถ้าไม่ใช่ข้า แม่เจ้าจะหายเร็วขนาดนี้หรือ? เสื้อผ้าพวกเจ้าใครเป็นคนซัก? แล้วกับข้าวของทุกวันอีก นั่นไม่ใช่ข้าเป็นคนทำหรือ? ไร้มโนธรรมจริงๆ!”

หวังหยู่ชุนเหวี่ยงกลับอย่างไม่พอใจ

แต่พอนึกถึงว่าระยะนี้ได้กินข้าวขาวแล้ว นางก็ยังอารมณ์ดี

งานเผาถ่านนี่เป็นงานดีจริงๆ ทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ครอบครัวนางดีขึ้น

หลี่ซิ่วยิงกระตุกเสื้อของเอ้อร์เฉียง ให้เขาอย่าได้ทะเลาะกับหวังหยู่ชุน เอ้อร์เฉียงมองครอบครัวอาสะใภ้รอง จึงได้แต่กลืนคำพูดลงไป

โจวกุ้ยหลานรู้ดีอยู่แก่ใจ ดังนั้นจึงทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของพวกเขา

ก็แค่เกี๊ยวไม่กี่ลูก ไม่เหนื่อยสักหน่อย

หลี่ซิ่วยิงมองโจวต้าไห่ เบนประเด็นไปที่ตัวเขา “ต้าไห่ เมื่อไรเจ้าจะพูดเรื่องแต่งงานล่ะ? ผ่านปีใหม่ไปก็ยี่สิบห้าแล้วนะ!”

ว่าแล้วก็หันไปมองทางเหล่าไท่ไท่ “น้องสะใภ้ ต้าไห่อายุมากขึ้นทุกที ทำไมเจ้าไม่รีบหน่อยเล่า?”

โจวกุ้ยหลานเงยหน้ามองโจวต้าไห่ ได้ยินเขาตอบ “ข้าไม่รีบ”

“ไม่รีบอะไร ข้าร้อนใจจะตายอยู่แล้ว แต่เรื่องในบ้านมีเรื่องไม่หยุดหย่อน บ้านของกุ้ยหลานทำนานขนาดนี้ ข้าก็เลยไม่มีเวลาไปพูดเรื่องนี้ให้เขานี่อย่างไร พี่สะใภ้ใหญ่ ถ้าท่านมีคนที่เห็นว่าดีก็ช่วยต้าไห่ข้าพูดให้หน่อยสิ”

เหล่าไท่ไท่รีบเอ่ย

หลิวเซียงที่อยู่ข้างๆ กัดริมฝีปากตัวเอง เกี๊ยวในมือก็บีบจนเสียทรงด้วย

“อาสะใภ้รอง ข้าเห็นหลิวเซียงก็ไม่เลวนี่? ไม่อย่างนั้นก็ให้นางแต่งกับต้าไห่?” จางเสี่ยวจุ๋ยที่อยู่ด้านข้างสอดปาก

หลิวเซียงหันไปมองทางจางเสี่ยวจุ๋ย รู้สึกซาบซึ้งใจ แต่ก็รู้สึกว่าถูกคนอื่นมองออกด้วย จึงรีบก้มหน้างุด

เหล่าไท่ไท่เหล่หลิวเซียงแวบหนึ่ง ไม่พูด

ทางหลี่ซิ่วยิงก็เอ่ยปากด้วย “ถ้ามีคนดีๆ ข้ามิพูดให้ต้าไห่นานแล้วหรือ? แต่มันไม่มีนี่อย่างไร จะว่าไป ข้าก็อยากรีบหาเมียให้ซานเฉียงเร็วๆ เหมือนกัน แพล็บเดียวเขาก็ยี่สิบแล้ว”