นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 202

โจวชิวเซียงเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ น้ำเสียงคมกริบ “เจ้าอย่าเข้ามา อย่าเข้ามา นางคนชั้นต่ำเจ้าอย่าเข้ามานะ”

“คนชั้นต่ำอย่างไรเสียก็แข็งแกร่งกว่าเจ้าที่ตกลงไปในหลุมขี้ก็แล้วกัน เจ้าลองดมกลิ่นเหม็นที่คละคลุ้งอยู่บนตัวเจ้าซิ จุ๊ๆ”โจวกุ้ยหลานพลางพูด พลางเดินเข้าไปหา

นางอยากจะสั่งสอนผู้หญิงคนนี้มานานแล้ว แต่ก็รู้สึกหวาดกลัวท่านลุงใหญ่มาตลอด คืนนี้หากนางสั่งสอนโจวชิวเซียง ลุงใหญ่ก็คงไม่กล้าเอาเรื่องนาง อืม วันนี้นางจะลงมือสั่งสอนคนแล้ว

หลิวเซียงที่อยู่ข้างๆ ก็ถูกตบจนน้ำตาไหลพราก ยังร้องเสียงแหลมอีกว่า “อย่าตีข้าอีกเลย อย่าตีเลย”

เหล่าไท่ไท่จับผมของนางเอาไว้แน่นเพื่อป้องกันนางหนี ใช้เท้าเตะไปที่ร่างของนางอีกครั้ง

“เจ้าคิดว่าข้าสวีเหมยฮวาคือใคร หืม กล้าทำร้ายลูกสาวข้า กล้าคิดร้ายกับลูกชายข้า ไม่มีทาง ข้าไม่มีทางให้เจ้าได้ทำตามใจแน่”

ว่าแล้ว ก็ใช้เท้าเตะอย่างรุนแรงอีกสองที

โจวชิวเซียงที่อยู่อีกฟากก็ถอยไปจนเกือบจะถึงหน้าประตูแล้ว เมื่อเห็นว่าโจวกุ้ยหลานยังคงเดินเข้ามาหา นางก็ตะโกนเสียงแหลมเข้าไปในเรือน “ท่านแม่ ช่วยด้วย ท่านแม่”

เสียงเอะอะโวยวายนี้ทำให้คนที่อยู่ในเรือนถูกเรียกออกมา

โจวกุ้ยหลานขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินเสียงเคลื่อนไหวในเรือน นางยกมือขึ้นสะบัดมือไปทางโจวชิวเซียง โจวชิวเซียงรีบผลักประตูให้เปิดออก วิ่งตรงไปยังห้องโถงในเรือนทันที

ชิ ช่างน่าเสียดายจริงๆ เป็นเพราะใส่เสื้อผ้ามากเกินไป อยากจะตีก็ตีไม่ถึง

“ทำไมนี่มันเกิดอะไรขึ้น”หลี่ซิ่วยิงเดินออกมาจากในเรือน มองดูลูกสาวตนเองวิ่งเข้ามาในเรือน จึงรีบถามขึ้น

ทางด้านโจวชิวเซียงพอเห็นแม่ของตนเองออกมาแล้ว ก็รีบวิ่งเข้าไปหา และคว้าแขนของแม่นางเอาไว้ ชี้ไปทางโจวกุ้ยหลาน เอ่ยด้วยเสียงโมโหว่า “นางจะตีข้า”

ตอนนี้เมื่อเห็นท่านแม่ของตนเองแล้ว โจวชิวเซียงก็มีความมั่นใจมากขึ้น

หลี่ซิ่วยิงได้ยินดังนั้น ไหนเลยจะทนไหว หันขวับไปมองโจวกุ้ยหลานที่เดินตามเข้ามาทันที เอ่ยอย่างเกรี้ยวกราดว่า “ทำไมเจ้าจึงได้บังอาจนัก กล้ามาทำร้ายคนถึงบ้านข้า แม่เจ้าไม่สั่งสอนเจ้าหรืออย่างไร”

เอ๋ พาดพิงไปถึงแม่ของนางแล้ว

โจวกุ้ยหลานชี้ไปยังลานบ้านที่อยู่ด้านหลังของนาง “ได้ยินหรือยัง ข้างนอกนั่นแม่ข้ากำลังตบสั่งสอนหลิวเซียงอยู่”

หลี่ซิ่วยิงมองออกไปทางด้านนอก แต่ก็มืดจนมองเห็นไม่ชัดเจน แต่หูของนางยังคงได้ยินเสียงร้องไห้และร้องขอความช่วยเหลืออยู่เป็นระลอก

“ท่านป้า ก่อนที่ท่านจะตำหนิข้าท่านก็ลองถามดูก่อนว่าทำไมข้าต้องตีนาง”น้ำเสียงของโจวกุ้ยหลาน แฝงไว้ด้วยความเย็นชา

สำหรับหลี่ซิ่วยิง นางไม่ได้รู้สึกดีต่อป้าคนนี้เลยสักนิด ที่ยังคงเรียกนางว่าป้า นั่นเพราะเห็นแก่หน้าของโจวต้าซาน ไม่เช่นนั้นนางคงไม่สนใจ

น้ำเสียงที่เย็นชาเช่นนี้ทำให้หลี่ซิ่วยิงรู้สึกตกตะลึง

นี่นางโกรธจริงๆหรือ ถ้าหากกุ้ยหลานโกรธขึ้นมาจริงๆ แล้วไม่ให้พวกต้าซานไปเผาถ่านอีกจะทำอย่างไร

“เกิดอะไรขึ้น”โจวต้าซานกับซานเฉียงเดินออกมาจากในเรือนพร้อมกัน พลางเดินพลางถามอย่างสงสัย

เมื่อเห็นว่าพ่อของตนเองออกมาแล้ว โจวชิวเซียงก็หดคอลง

ถ้าหากท่านพ่อรู้เรื่องนี้เข้า เช่นนั้นนาง……

พอคิดได้เช่นนั้น นางก็รีบเปิดปากพูดขึ้นว่า “โจวกุ้ยหลานจะตีข้า ข้ากำลังคุยกับหลิวเซียงจู่ๆนางก็วิ่งเข้ามาบอกว่าข้าจะทำร้ายนาง”

“ชิวเซียง คิดว่าท่านพ่อของเจ้าจะเชื่อหรือ”โจวกุ้ยหลานโต้ตอบอย่างไม่ร้อนใจ กลับถามขึ้นด้วยประโยคเช่นนี้

โจวต้าซานขมวดคิ้วขึ้นมา เสียงร้องไห้ด้านนอกเขาก็ได้ยินเช่นกัน