นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 203

ช่างสะใจจริงๆ ความคิดของแม่นางกับความคิดของนางช่างเหมือนกันมาก

โจวต้าซานเห็นฉากนี้เข้า ในใจก็เกิดความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา รู้สึกตื่นตระหนกในใจ แต่ก็รีบสะกดกลั้นเอาไว้

หลังจากควบคุมอารมณ์ของตนเองได้แล้ว เขาจึงเริ่มเปิดปากพูดขึ้นมาว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“ท่านพี่ใหญ่ ที่นี่ล้วนเป็นคนในครอบครัว ข้าก็ไม่ขอปิดบังอะไรอีกแล้ว ชิวเซียงของพวกท่านให้ยากับหลิวเซียงถุงหนึ่ง ให้นางวางยาให้กุ้ยหลานกิน แล้วพรุ่งนี้จะหาคนมาปู้ยี่ปู้ยำกุ้ยหลานของข้า”

ตอนนี้เหล่าไท่ไท่ไม่สนใจเรื่องไว้หน้าไม่ไว้หน้าแล้ว พูดเรื่องที่เกิดขึ้นออกมาทันที

“อะไรนะ”

“ข้าไม่ได้ทำ”

หลี่ซิ่วยิงกับโจวชิวเซียงแทบจะร้องออกมาในเวลาเดียวกัน คนหนึ่งตกตะลึง คนหนึ่งทั้งอับอายทั้งโมโห

คนในบ้านโจวต้าซานคนอื่นๆต่างก็ตกใจเช่นเดียวกัน ต่างก็หันไปมองโจวชิวเซียงเป็นสายตาเดียวกัน

โจวชิวเซียงเห็นพวกเขาต่างก็มองมาที่ตนเอง ในใจก็ตื่นตระหนก แล้วก็นึกถึงเถ้าแก่เฉียนที่อยู่ในเรือนตลอดไม่ได้ออกมาข้างนอก ในใจก็ยิ่งรู้สึกกลัวมากขึ้น

ไม่ได้ จะยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้นนางคงจบเห่แน่

นางจับแขนของหลี่ซิ่วยิงไว้ทันที รีบพูดขึ้นมาว่า “ท่านแม่ข้าไม่ได้ทำ พวกเขาฟังผิด ข้าจะมีของพวกนั้นได้อย่างไร”

สีหน้าของหลี่ซิ่วยิงก็เปลี่ยนไปเช่นกัน รีบดึงตัวชิวเซียงไปไว้ทางด้านหลังของนาง เอ่ยอย่างโมโหว่า “น้องสะใภ้รอง อย่าได้พูดจาเหลวไหล ถ้าหากเรื่องนี้แพร่ออกไปชิวเซียงของข้าก็คงไม่ต้องมีชีวิตอยู่กันแล้ว นางเป็นหลานที่เจ้าดูแลมาตั้งแต่เด็ก ทำไมเจ้าจึงกล่าวหานางเช่นนี้”

นี่คนร้ายชิงฟ้องร้องก่อนอย่างนั้นหรือ

“ท่านป้า ท่านยังไม่ได้ทำความเข้าใจในเรื่องที่เกิดขึ้น ทำไมจึงกล่าวหาว่าเป็นความผิดของแม่ข้าเล่า”โจวกุ้ยหลานโต้กลับอย่างไม่เกรงใจ

สีหน้าของหลี่ซิ่วยิงยิ่งแย่ลงไปอีกหลายส่วน พูดด้วยความโมโหว่า “ที่นี่ไม่มีสิทธิ์ที่เจ้าจะพูด”

“ท่านป้าพูดเช่นนี้ก็ไม่ถูกต้อง ชิวเซียงอยากจะทำร้ายข้า ทำไมท่านจึงไม่ยอมให้ข้าพูดเลยแม้แต่ประโยคเดียว ”โจวกุ้ยหลานก็มีสีหน้าไม่พอใจเช่นกัน

อยากจะปกป้องโจวชิวเซียงหรือ นั่นไม่เท่ากับนางปล่อยเสือเข้าป่าหรอกหรือ

เหล่าไท่ไท่ดึงเสื้อของโจวกุ้ยหลานหนึ่งที ให้นางไปยืนอยู่ทางด้านหลังของตนเอง จากนั้นนางก็หันไปเผชิญหน้ากับหลี่ซิ่วยิงด้วยตนเอง พูดเสียงเย็นขึ้นมาว่า “พี่สะใภ้ใหญ่ ชิวเซียงเป็นหลานสาวของข้า ข้าจะกุเรื่องใส่ร้ายนางได้อย่างไร ท่านดูต้าไห่ของข้า เขามีนิสัยอย่างไร ถ้าหากไม่เป็นเพราะพวกนางต้องการจะทำร้ายกุ้ยหลานของข้า เขาจะเป็นเช่นนี้หรือ แล้วกุ้ยหลานไม่ใช่หลานสาวท่านหรือไง ท่านจึงยอมให้นางถูกทำร้ายได้”

ตอนนี้โจวต้าไห่ยอมเปิดปากพูดตามแม่ของเขาแล้ว“ท่านลุง ท่านป้า พวกเราได้ยินอย่างชัดเจนด้วยกันทั้งบ้าน ชิวเซียงเป็นคนสั่งให้หลิวเซียงวางยาน้องสาวข้า ยังให้หลิวเซียงวางยาเสร็จแล้วไล่ท่านแม่ข้าออกไปด้วย เรื่องนี้ข้าไม่ได้พูดเรื่อยเปื่อย ตอนนี้ยายังอยู่บนตัวหลิวเซียง”

โจวต้าไห่เป็นคนที่ซื่อสัตย์มาตลอด ตอนนี้เขาเอ่ยออกมาแล้ว คนทั้งหมดต่างก็เชื่อไปตามๆกัน

โจวต้าซานก็รู้สึกโมโหมาก ก้าวเท้าเข้าไป ยื่นมือไปดึงตัวโจวชิวเซียง ชิวเซียงร้องออกมาอย่างตกใจ วิ่งไปหลบอยู่อีกทางด้านหนึ่งของหลี่ซิ่วยิง หลี่ซิ่วยิงก็ปกป้องนางราวกับแม่ไก่หวงลูกไก่ ก่นด่าโจวต้าซาน “ตาแก่ท่านจะทำอะไร นี่ท่านเชื่อพวกเขาหรือ ทำไมจึงไม่เชื่อลูกสาวตนเอง”

“เจ้าหลีกไปเลย”โจวต้าซานไม่ตอบหลี่ซิ่วยิง ได้แต่ตะคอกเสียงดังอย่างโมโหแค่ประโยคเดียว