นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 240

ร่างกายนางก็ยิ่งออกอาการทรมาน ขณะนั้นก็ควบคุมไม่ไหวแล้ว กัดฟัน และเปิดปากอย่างโมโห “สวีฉางหลิน เจ้าเลิกโอ้เอ้ได้แล้ว!”

โอ้เอ้จนนางทรมานไม่ไหวแล้ว

เปลี่ยนใจไปมาอาจอยากจะทำไปตามขั้นตอนนั้น กลัวแล้วจะมีประโยชน์อะไร?

อีกอย่างนางก็เป็นคนที่ใกล้จะสามสิบแล้ว ยังเทียบกับสวีฉางหลินไม่ได้อีก?

สวีฉางหลินก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะระเบิดแล้ว ก็ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว...

……

โจวกุ้ยหลานตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็เป็นตอนเที่ยงของวันถัดมาแล้ว

แค่ขยับ ก็รู้สึกเหมือนเอวของตัวเองจะหัก อีกทั้งรู้สึกร่างกายไม่สบาย นางคร่ำครวญ ทั้งร่างนอนลงกลับไปอีกครั้ง

“เป็นอะไรไป” สวีฉางหลินได้ยินเสียงคร่ำครวญของภรรยาตัวน้อย ละงานในมือลงแล้วเร่งเท้าเดินเข้ามา รีบไปหาข้างกายโจวกุ้ยหลานอย่างประหม่า

โจวกุ้ยหลานโกรธจนหยิบหมอนขึ้นมา โยนไปทางสวีฉางหลิน แต่นางไม่มีแรง หมอนใบนั้นกลิ้งไปมาบบนพื้น โยนไปไม่ถึงหัวเตียงเตาด้วยซ้ำ

“เป็นอะไรไป? เจ้าสัตว์เดรัจฉานนี่!” โจวกุ้ยหลานขยับเพียงเล็กน้อยก็รู้สึกทั้งร่างเจ็บไปหมด

แค่เจ็บขึ้นมา ความโมโหในใจก็เพิ่มขึ้น มองไปที่ตาของสวีฉางหลินดุร้ายยิ่งกว่าเดิม

สวีฉางหลินเดินเข้ามา ขมวดคิ้วมองไปโจวกุ้ยหลานอย่างร้อนแรง เอื้อมมือยกผ้านวมขึ้น

เห็นการกระทำของเขา ในใจของโจวกุ้ยหลานก็ตกใจ เอื้อมมือไปกดผ้านวม จ้องเขาอย่างระแวดระวัง “เจ้าคิดจะทำอะไรอีก”

เมื่อวานนางเป็นครั้งแรกของนาง!เจ้าบุรุษผู้นี้นี่ บุรุษที่กล่าวว่ารักใคร่นางแต่ก็พลิกนางตลอดทั้งคืน!แม้นางจะร้องขอความเมตตาเขาก็ไม่ปล่อยนางไป!

ตรงไหนกันที่เอ็นดูนาง? ตรงไหนกันที่ดีต่อนาง?

ยิ่งคิด โจวกุ้ยหลานยิ่งรู้สึกว่าร่างกายไม่สบาย

อีกอย่างนิยายที่อ่านเมื่อก่อน ด้านในไม่ได้บอกว่าพวกนี้คือสวรรค์หรือ นี่แทบจะเป็นนรกชัด ๆ!

“ข้าดูหน่อย” ขณะสวีฉางหลินกล่าวแรงในมือเพิ่มขึ้นหลายส่วน

กลัวเขาจะยกออกจริง ๆ โจวกุ้ยหลานขยับตัว กดด้านนั้นเอาไว้ แล้วจ้องเขาอย่างดุดัน “เจ้าอันธพาลตัวเหม็นนี่ รีบไปให้พ้นเลย!”

ถ้าเขาลงมืออีก นางต้องตายแน่ ๆ!

สวีฉางหลินขมวดคิ้ว “ถ้าเจ้ารู้สึกเจ็บ ข้าจะช่วยเจ้าทายา”

ทายา?

แม้โจวกุ้ยหลานจะหน้าต้านแค่ไหน แต่ตอนนี้หน้าแดงแล้ว

“คำพูดเจ้าข้าไม่เชื่อแล้ว รีบไปเลย ข้าจะใส่เสื้อผ้า!” เชื่อเขา?

กลางคืนเมื่อวานเชื่อเขา แล้วผลเป็นยังไงล่ะ? ตอนนี้นางเจ็บปวดไปทั้งตัว

คำพูดผู้ชายตอนอยู่บนเตียงไม่อาจเชื่อโดยเด็ดขาด สัจธรรมมนุษย์โลกไม่หลอกข้า!

เจ้าก้อนน้อยที่อยู่ด้านนอกเดินมาที่ประตู มองพ่อแม่กำลังดึงผ้านวมไปมา ยื่นหัวเล็ก ๆ ออกมา มองท่านแม่ที่ยังนอนอยู่บนเตียงเตา ก็กังวลเล็กน้อย

“ถ้ายังไม่ไป ข้าจะไม่สนใจเจ้าอีกแล้ว!” โจวกุ้ยหลานโพล่งคำพูดโหดร้ายออกมา