นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 308

“เป็นทหารงั้นหรือ? ไปเป็นทหารจำเป็นต้องพาลูกชายไปด้วยหรืออย่างไร?” จางเสี่ยวจุ๋ยเอ่ยคัดค้าน ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความหยิ่งผยอง

คนอื่นๆ เมื่อได้ยินประโยคนี้ของนาง สายตาที่มองไปทางโจวกุ้ยหลานก็เปลี่ยนไป

ก่อนหน้านี้พวกเขาเองมิมีใครคิดถึงข้อนี้มาก่อน แต่เมื่อถูกจางเสี่ยวจุ๋ยเอ่ยเตือน ทุกคนก็ราวกับตื่นจากความฝัน

นั่นสินะ ใครกันเล่าไปเป็นทหารแล้วเอาลูกชายไปด้วย?

สิ่งที่น่ากลัวกว่านั้นก็คือ เด็กคนนั้นมิใช่ลูกของโจวกุ้ยหลาน

ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึก เหตุผลที่อ้างว่าไปเป็นทหารฟังดูมิสมจริงเสียเลย

โจวกุ้ยหลานก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยกมือขึ้นตบไปยังใบหน้าของจางเสี่ยวจุ๋ย ความแรงของฝ่ามือที่ตกไปนั้น หวังโหยวเกินที่ยืนอยู่ด้านข้าง ยังสามารถสัมผัสได้ถึงแรงลม

โดยที่จางเสี่ยวจุ๋ยไม่ทันสังเกต นางทิ้งตัวลงบนพื้น เตะฝุ่นเป็นชั้นๆ แล้วกระจายมันไปทุกทิศทุกทาง

ใบหน้าทางด้านซ้ายของนางนั้น แสบร้อนจนสัมผัสได้ ทำให้จางเสี่ยวจุ๋ยเจ็บปวดเสียจนน้ำตาจะไหลนางหันกลับมาจ้องมองโจวกุ้ยหลาน ด้วยความเกลียดชัง “นี่เจ้า!”

โจวกุ้ยหลานตบมือของตนแล้วกล่าวว่า “เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าเจ้ามาทำอะไร?”

ประโยคนี้ทำให้จางเสี่ยวจุ๋ยที่กำลังจะเข้ามาสู้กับโจวกุ้ยหลานชะงักลง นางยืนตัวแข็งทื่อ

“เจ้ากล่าวได้ถูกแล้ว สวีฉางหลินมิได้ไปเป็นทหาร” โจวกุ้ยหลานกล่าวด้วยอารมณ์สงบนิ่ง แล้วมองดูจางเสี่ยวจุ๋ยจากมุมสูง

เมื่อได้ยินประโยคนี้ ทุกคนก็พากันฮือฮา แม้แต่หวังโหยวเกินเองก็ตกใจมิน้อย

ที่แท้สวีฉางหลินหนีไปกับสตรีคนอื่นจริงด้วย แล้วโจวกุ้ยหลานก็ถูกสามีทิ้งนะสิ?

เมื่อคิดดังนี้ คนจำนวนมิน้อยก็มองมาทางโจวกุ้ยหลานด้วยสายตาเหยียดหยาม สตรีที่ไร้สามี มีสิ่งใดให้น่าเกรงกลัวกัน?

แต่วินาทีต่อมา โจวกุ้ยหลานก็เอ่ยอย่างเยือกเย็นว่า “เขาไปเป็นนายพลต่างหาก เจ้าเคยได้ยินชื่อนายพลสวีที่รบชนะมิเคยพ่ายแพ้หรือไม่? เคยได้ยินชื่อนายพลสวีที่ถูกฮ่องเต้เรียกตัวเข้าวังไปหรือไม่?”

ประโยคนี้ทำให้หัวใจผู้คนถูกโจมตีหนักกว่าประโยคก่อนหน้าเสียอีก

นายพล!

หมู่บ้านต้าสือของพวกเขามีนายพลหรือ! อีกทั้งเป็นนายพลผู้มิเคยรบแพ้!

คนที่ยืนมุงดูอยู่คนหนึ่งมิรู้เรื่องราวใด จึงเอ่ยถามคนด้านหน้าว่า “นายพลสวีคือผู้ใด?”

ผู้ที่อยู่ด้านหน้านั้นกล่าวอย่างตกใจว่า “เจ้ามิรู้จักนายพลสวีหรือ? สามปีมานี้ นายพลสวีคือนายพลผู้รบมิเคยแพ้แห่งแคว้นเหลียงอย่างไรเล่า!”

“นายพลสวีงั้นหรือ! นี่มัน......นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”

“เหตุใดพวกเจ้าจึงรู้มากมายนัก?”

“ข้าก็มิรู้หรอก!”

“ข้าได้ยินน้องภรรยาข้าที่อยู่ในเมืองบอกมาว่าท่านนายพลสวีนั้นแข็งแกร่งยิ่งนัก! เขาคุ้มกันชายแดนของเรามากว่าสามปี มีทหารเพียงหมื่นนาย สามารถต่อสู้กับทหารของศัตรูได้ถึงแสนนายเป็นเวลาถึงสามปี ท้ายที่สุดแล้วก็เอาชนะทหารทั้งแสนนายได้อย่างราบคาบ!”

“เก่งเช่นนั้นเชียว? หมายความว่าโจวกุ้ยหลานเป็น......เป็นภรรยาของท่านนายพล?”

กลุ่มคนพากันหันมามองโจวกุ้ยหลานด้วยความเคารพยำเกรง

หมู่บ้านต้าสือของพวกเขามิเคยมีบุคคลที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้มาก่อน! อีกทั้งยังมีโจวกุ้ยหลาน อนาคตคงมีแต่เรื่องดีๆ !

จางเสี่ยวจุ๋ยสับสนงุนงงไปหมอ นางมิอยากจะเชื่อหูตัวเองเลยทีเดียว!

โจวกุ้ยหลานขี้เกียจจะไปสนใจคำของพวกเขา ดังนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองไปทางชายหนุ่มที่อยู่ด้านหลังจางเสี่ยวจุ๋ยสิบกว่าคนนั้น ก่อนหัวเราะอย่างเยือกเย็นว่า “พวกเจ้ากล้ามาขโมยของบ้านข้า จงเตรียมตัวรับผลที่ตามมาให้ดี!”

ชายหนุ่มเหล่านั้นจะรู้ได้อย่างไรเล่าว่าเรื่องราวจะดำเนินมาถึงเช่นนี้ เมื่อได้ยินคำพูดของโจวกุ้ยหลาน พวกเขาก็พากันหวาดกลัวยิ่งนัก หลายคนถึงกับปากสั่นขาสั่น