นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 361
“ฮูหยินน้อยพึมพําว่าจะรอท่านอีกแค่ปีหนึ่ง จากนั้นนางจะตัดสัมพันธ์กับท่าน” เสี่ยวจิ่วหยุดชะงักลงเล็กน้อย แล้วกล่าวเสริมว่า “นับจากที่นางกล่าวประโยคนั้น เวลาผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว”
สวีฉางหลิน “……”
เขามิสงสัยในสิ่งที่ภรรยาเขากล่าวเลยสักนิด……
ยังมีเวลาอีกสิบเอ็ดเดือน……มันมิเพียงพอแม้แต่น้อย
ความโกรธในใจของเขาทวีคูณเพิ่มขึ้น เขาอยากจะหาใครสักคนมาระบายเหลือเกิน
เสี่ยวจิ่วสัมผัสได้ถึงความโมโหของเขา นางจึงได้รีบหนีไป
ส่วนเสี่่ยวอีซึ่งเป็นผู้คุ้มกันรับใช้ข้างกายเขานั้นแตกต่างกันไป ในค่ำคืนนี้เขาถูกเจ้านายของตนเรียกออกไปอีกครั้ง แล้วฝึกต่อสู้กับเจ้านายอยู่ตลอดทั้งคืน……
ในเวลาอีกสิบวันหลังจากนั้นการค้าของทางร้านก็ยุ่งมาก ยุ่งจนแทบหัวหมุน ทำเอาเสียจนโจวกุ้ยหลานรู้สึกราวกับว่าร่างจะแตกสลายทุกคราที่กลับถึงบ้าน
เมื่อไป๋ยี่เซวียนนำสมุดบัญชีของตนกลับไปตรวจสอบรายงาน พบว่ากำไรของเขามากกว่าเดือนที่แล้วเสียอีก
ทว่าในวันที่สอง ระหว่างที่เขากำลังคิดยอดบัญชีอยู่นั้น ในตอนเช้าตรู่ได้มีสตรีนางหนึ่งนามว่าอาเฟินนั่งตรงหน้าประตูร้านไก่ทอดผิ่นเว่ยอีกครั้ง แล้วร้องห่มร้องไห้คร่ำครวญ
สามีของนางก็คอยใส่ไฟอยู่ด้านข้าง หยิบยกเรื่องมีคนดื่มโค้กแล้วเสียชีวิตซึ่งทุกคนเกือบลืมไปแล้วขึ้นมาเอ่ยอีกครั้ง
ต่อให้โจวกุ้ยหลานจะนิสัยดีหรือใจเย็นสักเพียงไร บัดนี้นางก็มิอาจทนต่อไปได้
เมื่อมีคนมาหาเรื่องถึงที่หน้าบ้าน ครั้งแรกยังมิเท่าไหร่ มิใช่เรื่องง่ายเลยกว่าการค้าจะดีขึ้นมาได้เช่นนี้ เหตุใดจึงกลับมาอีกเป็นครั้งที่สอง
“ทางการได้ตรวจสอบวิธีการผลิตโค้กของเราแล้ว มิมีสิ่งใดที่เป็นอันตรายต่อร่างกาย เหตุใดพวกเจ้ายังหาพวกเราอีก?”
อาเฟินร่ำไห้น้ำตานองหน้า “บุตรชายของข้าสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ มิมีอาการเจ็บป่วยใด เมื่อเขาดื่มโค้กของพวกเจ้าเข้าไปแล้วจึงเกิดเรื่องขึ้น พวกเจ้าทำร้ายบุตรชายข้าจนถึงแก่ชีวิต!”
เมื่อประโยคนี้ถูกกล่าวออกมา ผู้คนที่กำลังเข้าแถวอยู่ก็พากันวิพากษ์วิจารณ์อีกครั้ง
โจวกุ้ยหลานพยายามปลอบใจตนเอง มารดาที่ต้องสูญเสียบุตรไป ความรู้สึกนั้นนางเข้าใจได้ นางจึงพยายามลดน้ำเสียงลงแล้วปลอบว่า “เช่นนั้นเจ้าก็จงไปฟ้องร้องหยาเหมิน ให้ทางการตรวจสอบดูถึงเรื่องสุขภาพร่างกายลูกเจ้าว่าเป็นอย่างไรกันแน่ เช่นนี้เจ้าก็จะสามารถแก้แค้นให้แก่ลูกชายเจ้าได้”
เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ อาเฟินก็น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
ชีวิตในช่วงนี้ นางน้ำตาไหลอยู่ตลอดทั้งวัน เมื่อนึกถึงบุตรชายของตนก็มิอาจควบคุมได้ บุตรชายของนางดีๆ อยู่เหตุใดจึงตายได้ง่ายดายเช่นนี้
“พวกเจ้ายังอยากจะปัดความรับผิดชอบอีกหรือ? ลูกข้าดื่มโค้กของพวกเจ้าและเสียชีวิตแน่!” ชายผู้นั้นก้าวไปข้างหน้าแล้วตะโกนใส่โจวกุ้ยหลานด้วยความโกรธ
การที่นางเข้าใจความรู้สึกของอาเฟินได้ มิเท่ากับว่านางจะต้องทนให้ชายผู้นี้มาสร้างปัญหาให้กับร้านของนางได้หรอก
โจวกุ้ยหลานหัวเราะด้วยความเยือกเย็น “เจ้ากำลังหมายความว่าผู้ชันสูตรศพและหมอเหล่านั้นมีความรู้มิมากพอ เรื่องที่พวกเขาบอกว่าโค้กของข้มิมีอันตราย จึงทำให้พวกเจ้ามิเชื่อสินะ?”
“โกหก! สูตรที่เจ้าบอกว่าใช้ทำโค้กนั้นมิอาจทำออกมาได้จริง เจ้านำสูตรปลอมไปให้พวกเขาน่ะสิ!” ชายผู้นั้นตะคอกออกมา
โจวกุ้ยหลานเลิกคิ้วขึ้น “เจ้าลองทำแล้วหรือ?”
ชายผู้นั้นกระอักกระอ่วม แล้วยืดคอขึ้นกล่าวด้วยความโมโหว่า “ใช่ ข้าลองแล้ว แต่มิอาจทำออกมาได้ เจ้านำวิธีการทำจอมปลอมมาให้พวกข้า และหลอกลวงพวกข้า!”
“วิธีการทำนั้นข้าให้กับคนจากทางการและผู้ชันสูตรศพรู้เท่านั้น แล้วเจ้าได้สูตรนั้นมาจากที่ใด?”
ชายผู้นั้นใบหน้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ดูเหมือนเขาจะนึกอะไรขึ้นมาได้จึงได้หุบปากเงียบลงทันที
ผู้คนด้านข้างฟังดูด้วยความสับสน พวกเขามิรู้ว่าสองคนนี้กำลังเอ่ยถึงสิ่งใดอยู่
โจวกุ้ยหลานจึงยิ้มหยันขึ้นอีกครั้ง “บุตรชายของพวกเจ้าตายไปได้กว่าครึ่งเดือนแล้วกระมัง หลังจากที่การค้าของพวกเราเริ่มดีขึ้น พวกเจ้าก็ได้มาโวยวายสร้างปัญหาอีก ทำไมหรือ? เจ้าคิดอยากจะให้ข้านำวิธีการทำมาให้เจ้าอีกครั้ง เพื่อที่เจ้าจะได้นำไปสร้างเงินหรือไร?”
“ไร้สาระ! นังผู้หญิงคนนี้เอ่ยวาจาไร้สาระ ข้าอยากได้ลูกชายของข้าคืนมา เจ้าจงชดใช้ชีวิตให้แก่ลูกชายของข้า!” อาเฟินตะคอกออกมาอย่างบ้าคลั่ง นางปีนขึ้นจากพื้นแล้วพุ่งกายเข้าไปทางโจวกุ้ยหลาน
มีคนมิน้อยยืนอยู่รอบกายโจวกุ้ยหลาน เมื่อพบว่าสตรีนางนั้นกำลังตรงเข้ามา ชายหนุ่มสองคนก็ได้เข้าไปจับอาเฟินเอาไว้คนละข้าง มิว่านางจะดิ้นรนสักเพียงไร ท้ายที่สุดแล้วก็มิอาจจะหลุดพ้นไปได้
ชายผู้นั้นแสดงความกล้าหาญของตนออกมาอีกครั้ง หวังจะเข้าไปช่วยภรรยาของตน
เมื่อเห็นเช่นนี้ พ่อครัวสองคนจึงได้รีบเดินเข้าไปรั้งชายผู้นั้นเอาไว้
โจวกุ้ยหลานมองเห็นท่าทางอันดุดันของเขา จึงได้เอ่ยขึ้นอีกครั้งว่า “ประการแรก วิธีการผลิตโค้กของเรานั้น ผู้ชันสูตรศพพิสูจน์แล้วว่ามิมีพิษใด พวกเจ้ายังคงมิเชื่อและระรานข้าจนบัดนี้ ข้าจะไปฟ้องร้องศาล ประการที่สอง ในเมืองหลวงแห่งนี้มีคนหลายพันหลายหมื่นคนที่กินโค้กของข้าลงไป เหตุใดจึงมิมีใครเป็นอะไรเล่า เพราะเหตุใดจึงมีเพียงบุตรชายของเจ้าเท่านั้นที่เกิดเรื่องจนถึงแก่ชีวิต?”
“วิธีการง่ายที่สุดนั่นก็คือให้ผู้ชันสูตรศพพิสูจน์ดูศพของบุตรชายเจ้า ว่าเขาตายด้วยเหตุผลอันใด แต่พวกเจ้าก็มิยินยอม กลับมาสร้างปัญหาที่ร้านของข้าเป็นประจำ คิดว่าคนที่ร้านของข้ามิต้องกินข้าวกินปลากันงั้นหรือ?”
“นางผู้หญิงชั่วร้าย!” อาเฟินโมโหเสียจนมิรู้จะกล่าวสิ่งใดออกมาดี แต่นางก็มิอาจหักล้างได้ ทำได้เพียงด่าทอออกมา
ผู้คนที่อยู่ด้านข้างจึงได้พากันเข้าข้างโจวกุ้ยหลานเสียส่วนมาก เพราะพวกเขาเองก็ได้ดื่มโค้กด้วย แต่มิมีใครเป็นอะไร พวกเขามิเชื่อว่าโค้กนั้นจะสามารถทำให้ใครตายได้
อีกอย่าง พวกเขาทั้งสองได้บีบบังคับเสียจนโจวกุ้ยหลานต้องเอาสูตรลับในการผลิตออกมาพิสูจน์ แล้วยังจะต้องการอะไรอีก
“นี่มันไร้เหตุผลสิ้นดี!”
“นั่นสิ เกรงว่าพวกเจ้าคงเห็นว่าร้านค้านี้มีการค้าขายที่ได้รับความนิยม จึงอยากจะมาขอส่วนบุญน่ะสิ!”
“จากที่ข้ามองคิดว่าเป็นเช่นนั้น ทางการได้ตัดสินคดีไปแล้ว จะยังมาโวยวายหาเรื่องที่นี่อีกทำไม?”
ผู้คนเหล่านั้นล้วนอยู่ข้างโจวกุ้ยหลาน และพากันวิพากษ์วิจารณ์สองสามีภรรยา
ผู้อาวุโสที่อยู่ด้านข้างเหล่านั้นรู้สึกสงสารสองสามีภรรยาที่ต้องสูญเสียบุตรชายไป จึงได้เอ่ยแทนสองสามีภรรยาเข้าข้างพวกเขา
แต่เสียงเหล่านี้ในที่สุดก็ถูกกลบไปอย่างรวดเร็ว เพราะพวกเขากำลังจะกินข้าว แต่ถูกสองสามีภรรยานี้เข้ามาขัดจังหวะหาเรื่องเอะอะ พวกเขาจึงต้องนั่งรออยู่ตรงนี้
“ถอยไปถอยไป!” ฟังน้ำเสียงอันดูสง่างามดังขึ้นจากทางด้านหลัง ทุกคนจึงถอยหลังกลับไปแล้วเปิดทาง
โจวกุ้ยหลานหันไปตามน้ำเสียงนั้นพบว่าเป็นคนจากทางการแทรกเข้ามาท่ามกลางผู้คน แล้วมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าชายผู้นั้น ก่อนจะทำการสวมกุญแจมือ
“พวกเจ้าจะทำสิ่งใด?” อาเฟินเห็นฉากตรงหน้านี้ก็เข้าไปคิดจะต่อสู้
ชายผู้นั้นก็พยายามขัดขืนเขาตั้งใจจะถอยหลังหนี
หนึ่งในเจ้าหน้าที่หันกลับไปบอกกับนางว่า “เขาถูกสงสัยว่าเป็นคนฆ่าลูกชายของเจ้า และยังมีพ่อแม่สามีเจ้าอีก พวกเราจะต้องพาเขากลับไปสอบปากคำ”
เสมือนสายฟ้าฟาด
อาเฟินตกตะลึงอยู่กับที่ นางมิอยากจะเชื่อ!
ชายผู้นั้นยังคงดิ้นรนแล้วกล่าวว่า “ข้าเปล่า ข้าถูกใส่ร้าย พวกเจ้าจับคนผิดแล้ว!”
“พวกเราได้จับคนผิดหรือไม่ ประเดี๋ยวไปที่หยาเหมินแล้วทำการสืบสวนก็รู้เอง” เจ้าหน้าที่ผู้นั้นเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดังสนั่นอีกหน
ผู้คนรอบข้างมองไปที่พวกเขาแล้วพากันกระซิบกระซาบ
อาเฟินอยู่ในความตื่นตระหนก นางพยายามดิ้นรน โจวกุ้ยหลานส่งสายตาให้แก่พรรคพวกทั้งสอง สองคนนั้นจึงได้ปล่อยนาง อาเฟินรีบตามไปทันที
โจวกุ้ยหลานตบมือให้กับทุกคนแล้วกล่าวว่า “เอาละพวกท่าน ขออภัยด้วยที่ทำให้เห็นฉากน่าขำเช่นนี้ ในวันนี้ทุกคนเมื่อชำระเงินแล้ว จะได้รับบัตรลดราคาสิบอีแปะ ซึ่งสามารถนำมาใช้ได้ในครั้งต่อไป”
เมื่อประโยคนี้ถูกกล่าวออกมา ลูกค้าทุกคนก็รู้สึกชื่นชอบใจ มีคนจำนวนมิน้อยตบมือให้กับคำพูดนี้ของนาง
เมื่อปลอบใจทุกคนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โจวกุ้ยหลานจึงพยักหน้าให้กับทุกคนแล้วรีบกลับเข้าไปที่ห้องครัวเพื่อทำงานของนางต่อ
หลังจากนั้นมินาน ไป๋ยี่เซวียนก็ได้กลับเข้ามาจากด้านนอก
บทที่ 360 คนรับช่วงต่อบทที่ 362 คนมิเกี่ยวข้องห้ามเข้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา
รอ บทต่อไปค่ะ...