นางน้อยจอมพลังของนายพลบ้านนา นิยาย บท 77

โจวกุ้ยหลานเห็นด้วยกับคำพูดของสวีฉางหลิน หากมีคนคอยจับตามองดูตนเองเป็นเวลานาน นางจะไม่รู้ตัวเลยได้อย่างไร? และหากเป็นเวลานาน ช่วงเช้านางไปในตำบล คนคนนั้นก็ควรที่จะมาทำลายสวนผักแล้ว แต่รอจนนางนอนกลางวันแล้วค่อยไปทำลายสวนผัก แสดงว่าคนคนนั้นไม่รู้ว่าช่วงเช้าตนเองไปในตำบล

เมื่อเป็นเช่นนี้ โจวชิวเซียงก็ถูกตัดออกจากการตกเป็นผู้ต้องสงสัยทันที

“เวลานี้คนคนนั้นจะต้องได้ใจแน่ ได้แก้แค้นคนอื่น ยังไงก็อยากเห็นคนอื่นเจ็บปวด คนคนนั้นถึงจะพอใจ”โจวกุ้ยหลานพูดขึ้นอย่างเย็นชา

เวลานี้ เป็นเวลาที่ควรสืบ

เป้าหมายมีสองคน หวังหยู่ชุนคนหนึ่ง เฉินโหยวซวนคนหนึ่ง

“เห็นทีข้าจะต้องไปบ้านลุงใหญ่เสียหน่อย”

โจวกุ้ยหลานหรี่ตาลง ในใจมีแผนการแล้ว

“พ่อ แม่ เราไม่มีผักทานแล้วหรือ?”

เจ้าก้อนน้อยเงยหน้าถามทั้งสองคน

เขาฟังไม่เข้าใจคำพูดของพ่อแม่ แต่เห็นสภาพสวนเป็นเช่นนี้ บวกกับแม่โกรธขนาดนี้ เขาจึงพอเข้าใจอยู่บ้าง ในใจเป็นกังวล

โจวกุ้ยหลานค่อยได้สติกลับมา คิดถึงคำพูดของตนเองกับสวีฉางหลินเมื่อกี้ อาจจะทำให้เจ้าก้อนน้อยตกใจ จึงรีบพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน พูดปลอบเจ้าก้อนน้อยว่า “เสี่ยวเทียนไม่กลัว เรายังมีเงินอยู่ไม่ใช่หรือ? เราไม่อดอยากแน่นอน”

เจ้าก้อนน้อยพยักหัวอย่างไม่ค่อยรู้เรื่อง

ทั้งครอบครัวสามคนคุกเข่าอยู่ในสวน ช่วยกันเก็บหัวไชเท้าอยู่ทั้งบ่าย

ยังมีหัวไชเท้าอีกไม่น้อยที่ถูกเหยียบ เต็มไปด้วยขี้ดิน มีบางส่วนถูกฟันจนเละเทะ พวกเขาเก็บอย่างเสียเวลา

จนฟ้ามืดค่ำ พวกเขาก็ยังเก็บไม่หมด

พวกเขาก้มทำงานกันอยู่ทั้งบ่าย ปวดเอวปวดหลังหมด อาบน้ำเสร็จแล้วเข้านอนแต่เช้า

เช้าวันที่สอง ทั้งสามคนพากันเข้าไปในสวนพักอีกครั้ง จนถึงตอนบ่าย พวกเขาเก็บหัวไชเท้าพวกนั้นเสร็จไปพอสมควรแล้ว

พวกเขาเริ่มเก็บผักกาดขาว เก็บขึ้นมาทีละน้อย

รอพวกเขาเก็บเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ผ่านไปสามวันแล้ว

สวีฉางหลินกับโจวกุ้ยหลานทั้งสองคนช่วยกันล้างหัวไชเท้าให้สะอาด จากนั้นก็หั่นหัวไชเท้าเป็นชิ้น เตรียมที่จะทำหัวไชเท้าดอง เช่นนี้ก็ต้องมีโถ ซึ่งบ้านพวกนางไม่มี จำต้องลงเขาไปยืมมา

นางลงเขาไปคนเดียว ส่วนสวีฉางหลินหั่นผักกาดขาวอยู่บ้าน

มาถึงหมู่บ้านต้าสือ โจวกุ้ยหลานก็ไปหาเหล่าไท่ไท่ ไปยืมโถเหล่าไท่ไท่

เหล่าไท่ไท่เอาโถในบ้านของตนมาให้โจวกุ้ยหลานหนึ่งอัน โจวกุ้ยหลานบอกว่าไม่พอใส่ เหล่าไท่ไท่เตรียมที่จะไปยืมบ้านโจวต้าซาน

“แม่ ข้าไปพร้อมกับเจ้า”โจวกุ้ยหลานพูดพร้อมกับเดินตามโจวเหล่าไท่ไท่ไป

เหล่าไท่ไท่เช็ดมือตรงชายกระโปรง ก้าวเท้าอันเล็กน้อยเดินออกไป พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าไม่ชอบไปบ้านลุงใหญ่ของเจ้าไม่ใช่หรือ?”

“ครั้งนี้ข้าต้องการไปยืมของ หากไม่ไป ป้าใหญ่จะไม่ว่าข้าเสียมารยาทหรือ?”โจวกุ้ยหลานพูดตอบ

ครั้งนี้ยังไงนางก็ต้องไป ไม่อย่างนั้นจะรู้ได้อย่างไรว่าเป็นฝีมือหวังหยู่ชุนหรือเปล่า?

เหล่าไท่ไท่แปลกใจ แต่ก็เห็นว่าลูกสาวตนพูดถูก จึงพาโจวกุ้ยหลานไปที่บ้านโจวต้าซาน

อยู่ด้านนอกลานบ้าน เหล่าไท่ไท่ก็เริ่มตะโกนพูดขึ้นว่า “พี่สะใภ้ใหญ่อยู่บ้านไหม?”