นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1025

เฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าตนเองอยู่ในถ้ำลึกลับดังกล่าวมานานแค่ไหนแล้ว รู้แค่เพียงเวลานี้นางทั้งหิวและกระหายน้ำ ร่างกายของนางร้อนสลับหนาว รู้สึกทรมานเป็นอย่างมาก......

นี่มันไม่ต่างอะไรกับการทรมาน!

น้ำตาไหลออกมาเต็มใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉิน แม้ว่าคนที่จับนางมาไม่ได้ต้องการเอาชีวิตนาง แต่ความหนาวเย็นอันรุนแรงเช่นนี้มันทรมานเสียยิ่งกว่าความตาย ไม่ได้กินไม่ได้ดื่ม ไม่ว่าจะถ่ายหนักหรือถ่ายเบา นางก็สามารถทำได้เพียงอยู่ในถ้ำแห่งนี้เท่านั้น

“โชคดีที่ข้ามีกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะอยู่ ไม่อย่างนั้นหากต้องรอให้ใครมาช่วย ข้าคงหิว กระหาย หรือไม่ก็ป่วยตายก่อน” เฟิ่งชิงเฉินเปิดกระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะออกด้วยความระมัดระวังอีกครั้ง นำน้ำและอาหารสำเร็จรูปออกมาจากด้านใน

ตอนแรก เพื่อไม่ให้เป็นการดึงดูดความสนใจของผู้อื่น เฟิ่งชิงเฉินไม่คิดที่จะนำสิ่งของเหล่านี้ออกมา แต่เวลานี้นางไร้ซึ่งเรี่ยวแรงและทนต่อไปไม่ไหว เฟิ่งชิงเฉินไม่สนใจเรื่องพวกนี้ หยิบแจ็คเก็ตออกมาสวมเพื่อสร้างความอบอุ่นและลุกขึ้นยืน

“ได้โปรด ต่อให้ไม่มีใครมาช่วยข้า แต่อย่างน้อยก็มาบอกข้าสักคนว่ายังมีคนจดจำถึงการมีชีวิตอยู่ของข้าได้” เฟิ่งชิงเฉินแขวนไฟฉุกเฉินไว้บนผนัง บนกำแพงมีรอยกระสุนอยู่หลายรู ทั้งหมดคือลูกปืนที่เฟิ่งชิงเฉินยิงออกไป

ก่อนหน้าร่างกายของนางไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แต่นางก็ไม่อาจนั่งรอความตายเช่นนี้ตลอดไป ต่อให้ไม่สามารถหาทางออกได้ แต่......จะให้นางรออยู่เช่นนี้ก็คงหงุดหงิดตายไปเสียก่อน แต่ความจริงก็คือความจริง ไม่ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะให้ปืน ใช้มีด หรือพยายามด้วยวิธีการใด ทั้งหมดมันก็เปล่าประโยชน์

“นี่คิดจะขังข้าจนตายเลยหรืออย่างไร?”

เฟิ่งชิงเฉินนั่งกอดเขาพร้อมกับหลั่งน้ำตา “เสด็จอาเก้า เหตุใดเจ้าจึงยังไม่มา หาเจ้ายังไม่มา ข้าอาจจะต้องตายจริง ๆ ก็ได้”

“หนาวเหลือเกิน!”

เมื่อความสิ้นหวังเข้ามาเยือน เป็นเรื่องธรรมดาที่จะทำให้สูญเสียความปรารถนาที่จะมีชีวิต หากไม่ใช่เพราะเฟิ่งชิงเฉินเชื่อว่าเสด็จอาเก้าจะมาช่วยนางเป็นแน่ นางคงนอนอยู่บนพื้นเพื่อรอความตาย

ในถ้ำลึกลับแห่งนี้ แม้ว่านางจะให้กระเป๋าเครื่องมือแพทย์อัจฉริยะได้ แต่มันก็ไม่สามารถยื้อชีวิตได้นานถึงเพียงนั้น ไม่ว่าจะอดตายหรือขาดอากาศหายใจ หากคิดจะออกไปด้วยตัวคนเดียวก็ไม่มีทางเป็นไปได้

แรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลังและส่งผลให้เฟิ่งชิงเฉินยังมีกำลังใจในการเอาชีวิตรอดก็คือเสด็จอาเก้า เสด็จอาเก้าเป็นผู้ประคองให้เฟิ่งชิงเฉินมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ หากไม่มีความคิดที่ว่าเสด็จอาเก้าจะต้องมาช่วยนางอย่างแน่นอนเป็นตัวค้ำจุน เกรงว่าเฟิ่งชิงเฉินคงไม่อาจอยู่ได้นานมากไปกว่านี้แม้แต่วินาทีเดียว......

นอกถ้ำ คนของเมืองไถจงก็กำลังพูดถึงเรื่องของเฟิ่งชิงเฉิน “คุณชายเหย่ นี่มันก็ผ่านมาสองคืนหนึ่งวันแล้ว พวกเขาจับเฟิ่งชิงเฉินไปขังไว้ที่นั่นโดยไม่สนใจ หากนางตายขึ้นมาพวกเราจะทำอย่างไร?”

ถ้ำลึกลับดังกล่าวมีอยู่มากมายในเมืองไถจง ปกติแล้วมันมีไว้เพื่อคุมขังผู้ที่ก่ออาชญากรรมร้ายแรง หากถูกขังอยู่ด้านในสามวันโดยไม่ได้ออกมา ทุกคนก็จะตายอยู่ในนั้นอย่างไม่ต้องสงสัย ตายไปพร้อมกับความสิ้นหวัง

“ถ้าตายก็มอบศพของนางไปให้เสด็จอาเก้า ข้าแค่บอกว่าจะคืนเฟิ่งชิงเฉินให้กับเสด็จอาเก้า จะเป็นหรือตายมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับข้า” ผู้ที่ถูกเรียกว่าคุณชายเหย่ก็คือชายที่สวมชุดสีเทาผู้นั้น หรือก็คือเจ้าเมืองไถจง ไทเชา

“คุณชายเหย่ หากทำเช่นนี้มันจะไม่ทำให้เสด็จอาเก้าขุ่นเคืองมากเกินไปงั้นหรือ” ผู้อาวุโสจูเก๋อกล่าวออกมา

“ขุ่นเคืองก็ขุ่นเคืองไป ตงหลิงใช้กำลังในการครอบครองเหมืองทองคำของพวกเรา พวกเราก็แค่ฆ่าใครสักคนเพื่อระบายความโกรธแค้นเท่านั้น” ไทเชาขมวดคิ้ว เขาไม่สนใจความเป็นความตายของเฟิ่งชิงเฉินเลยแม้แต่น้อย

เขาเพียงแค่ต้องการใช้ประโยชน์จากเฟิ่งชิงเฉินในการแลกเปลี่ยนกับเสด็จอาเก้าเพื่อให้ได้สิ่งที่เขาต้องการ ส่วนเฟิ่งชิงเฉินจะเป็นหรือตาย เขาจะสนใจไปเพื่ออะไร

“คุณชายเหย่ เสด็จอาเก้าผู้นั้นให้ความสำคัญกับเฟิ่งชิงเฉินเป็นอย่างมาก หากเฟิ่งชิงเฉินเป็นอะไรไปจริง ๆ ข้าเกรงว่าเขาอาจจะมีปัญหากับเมืองไถจงของพวกเรา” ผู้อาวุโสจูเก๋อกล่าวออกมาด้วยความกังวล