นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1032

น่าเสียดาย พลาดซะแล้วกลายเป็นผิดพลาดแล้ว ไม่ว่าจะเสียใจมากเพียงใด เสด็จอาเก้าจะไม่พาเฟิ่งชิงเฉินวิ่งออกไปข้างนอกเพื่อถูกฆ่า

หลูซานเซาคนที่สามพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อสงบความโกรธในใจของเขา ยืดเสื้อผ้าของเขาให้ตรง และกลับไปที่ลานด้านในเพื่อเชิญตระกูลหลูให้เป็นหัวหน้าครอบครัว เขากำลังจะไปเมืองฮวาหยวนเพื่อสารภาพผิด มีการมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับตระกูลหลู ซึ่งเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ที่ทำให้ตระกูลหลูรู้สึกไม่สบายใจ!

เกิดอะไรขึ้นในงานเลี้ยงวันเกิดของเฟิ่งชิงเฉิน เสด็จอาเก้าค้นพบในคืนนั้น แต่ในมุมมองของเสด็จอาเก้า การลงโทษฆาตกรที่อยู่เบื้องหลังมีความสำคัญมากกว่าการไม่ช่วยเฟิ่งชิงเฉิน ตราบใดที่เฟิ่งชิงเฉินยังปลอดภัย เขามีเวลาอีกมากที่จะ ชำระบัญชีกับคนเหล่านั้น

สำหรับพันธมิตรนักฆ่าหรืออะไรสักอย่าง เสด็จอาเก้าให้คนตัดนักฆ่าทุกคนที่สังหารเฟิ่งชิงเฉินในวันนั้น ช่วยชีวิตพวกเขา และโยนพวกเขาพร้อมกับหนังไปยังสถานที่ที่พันธมิตรนักฆ่าข้ามาทำธุรกิจ

ไม่เป็นไรที่จะฆ่าเฟิ่งชิงเฉินแต่จะดีกว่าหากมีความมั่นใจที่จะไม่ตกอยู่ในมือของเขา คนเหล่านี้จะจบลง

แม้ว่าการเคลื่อนไหวของลุงเก้าจักรพรรดิจะดูนองเลือดและรุนแรงเล็กน้อย ซึ่งทำให้สมาชิกของพันธมิตรนักฆ่าโกรธมาก คิดว่าศักดิ์ศรีของพวกเขาถูกยั่วยุ แต่มันก็ขัดขวางคนจำนวนมาก และทำให้นักฆ่าบางคนที่ต้องการโจมตีเฟิ่งชิงเฉินทันทีให้ ขึ้นความคิดนี้

ทองหลายแสนตำลึงนั้นดึงดูดใจจริงๆ แต่หลักฐานคือคุณมีชีวิตที่จะสนุกกับมัน และพวกเขายังคงยอมรับคดีทั่วไปอย่างตรงไปตรงมา อย่างน้อยคุณก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการตาย

มีนักฆ่าไม่กี่คนที่มีความคิดแบบนี้ อย่างไรก็ตาม พันธมิตรนักฆ่าเป็นเพียงองค์กรหลวม ๆ และนักฆ่ารายใหญ่ ๆ ก็ไม่เคยรวมตัวกันภายในเวลาอันสั้นไม่ได้วางแผนที่จะทำอะไรเลย

ฮองเฮาเหนียงเนียงหรืออะไรซักอย่าง... นี่มันค่อนข้างลำบากนะ เพราะยังไงซะนางก็ไม่ได้อยู่ในคอกม้า และในกรณีของกระทรวงกิจการภายใน เสด็จอาเก้าก็ไม่ต้องการรบกวนรัฐบาลของตงหลิงในช่วงเวลาสั้นๆ ดังนั้นเขาจึงต้องปล่อยฮองเฮาไปชั่วคราวหลังจากชำระบัญชีเรียบร้อยแล้วก็ยังคงต้องคำนวณ

วันนั้นมีคนสี่กลุ่มที่ลงมือ ไท่เฉิงสอนบทเรียนให้เขาก่อนและเหลือเพียงตระกูลหลูในฐานะตระกูลหลูที่ยั่วยุปัญหาของเสด็จอาเก้าจะหันกลับมาและขอให้ผู้คนเตรียมเขาให้พร้อมได้อย่างไร ทันทีที่พวกเขามาถึงเมืองฮวาหยวนก็มีการส่งของขวัญมากมายมาให้

ของขวัญมากมายชิ้นนี้ไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกจากกระดูกของสาวใช้สองคนที่โจมตีเฟิ่งชิงเฉินในวันนั้น สาวรับใช้สองคนนี้ถูกฝังในฮวาหยวนโดยตระกูลหลู

การส่งศพของสองคนนี้ไปยังตระกูลหลูเป็นการบอกตระกูลหลูว่าเขารู้เรื่องนี้แล้วและเขาจะไม่ปล่อยมันไป ขณะเดียวกัน เขากำลังบอกทุกคนในซานตงเกี่ยวกับสิ่งที่ตระกูลหลูทำที่ งานเลี้ยงวันเกิดของเฟิ่งชิงเฉิน

ไม่นานหลังจากที่กระดูกของสาวใช้ทั้งสองถูกส่งออกไป หัวหน้าตระกูลเฉินก็พาทั้งครอบครัวไปที่ฮวาหยวน พวกเขาไม่ได้ขอพบเสด็จอาเก้าแต่คุกเข่าที่ประตูของฮวาหยวนอ้อนวอนขอบาปเหมือนเสด็จอาเก้า

ผู้คนทั้งหมดหกสิบห้าคน ตั้งแต่มารดาอายุแปดสิบปีจนถึงเด็กอายุไม่เกินหนึ่งขวบ ล้วนคุกเข่านอกสวนด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน...

เกิดอะไรขึ้นกับงานเลี้ยงวันเกิดของเฟิ่งชิงเฉิน ตระกูลกูลรู้สึกกระวนกระวายใจมากที่สุดเพราะคนรับใช้ทั้งหมดในฮวาหยวนถูกจัดโดยตระกูลเฉินและสาวใช้สองคนที่โจมตีเฟิ่งชิงเฉินก็เป็นคนรับใช้ของตระกูลเฉินทุกคนกำลังมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก และพวกเขากลัวว่าเสด็จอาเก้าจะโกรธ แต่พวกเขาไม่กล้ามาที่ประตู ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่รอด้วยความกังวลใจเพื่อดูว่าเสด็จอาเก้าจะจัดการกับพวกเขาอย่างไร หลังจากได้รับ "ของขวัญชิ้นใหญ่" ผู้เฒ่าตระกูลเฉินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก และนำทั้งครอบครัวไปสารภาพผิดทันที

"ตระกูลเฉินฉลาดจริงๆ" เสด็จอาเก้าไม่แปลกใจเลยเมื่อได้ยินข่าว แต่เฟิ่งชิงเฉินที่นอนอยู่บนเตียงรู้สึกงงมาก "เจ้าไม่ได้ส่งศพไปให้ตระกูลหลูหรือ ตระกูลเฉินถามหา?”

“หากนายจ้างไม่สอบสวน ข้านี้ก็ไม่ควรลงโทษเขาหรือ?” ถ้าไม่ใช่เพราะสาวใช้สองคนนั้น เฟิ่งชิงเฉินคงไม่ถูกชาวไท่เฉิงพรากไป นับประสาอะไรกับความเจ็บปวดนี้

"เจ้ากำลังระบายความโกรธ มาคุยกันเรื่องนี้กันเถอะ เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเฉินจริงๆ" ในทางกลับกัน เฟิ่งชิงเฉินมีความประทับใจที่ดีต่อผู้เฒ่าตระกูลเฉิน เขาเก่งในการเจาะ ขยิบตา และหนักแน่นพอ ตัวละครเช่นนี้น่าชื่นชม และแน่นอนว่าเขาเป็นฮีโร่ในช่วงเวลาที่มีปัญหา

ผ่านเหมืองทองคำภูเขาเสี่ยวฉีและไท่เฉิง เสด็จอาเก้าเชื่อว่าตระกูลหลูเป็นคนกลุ่มหลัง ตราบใดที่ตระกูลหลูได้รับโอกาส ตระกูลหลูจะกระโดดขึ้นมากัดเขา

"ดังนั้น ฉันจึงตั้งหน้าตั้งตารอคอยที่ตระกูลหลูจะมาสารภาพผิด" เฟิ่งชิงเฉินเม้มริมฝีปากของเธอเล็กน้อย และแสงที่มีเสน่ห์ส่องประกายไปทั่วใบหน้าอันงดงามของนาง

"เร็ว ๆ นี้ ... " ทันทีที่เสด็จอาเก้าเปิดปาก คนรับใช้ก็พูดนอกประตู "นายท่าน ผู้เฒ่าแห่งตระกูลหลูพาตระกูลหลูลุกขึ้นและคุกเข่าข้างนอกเพื่อสารภาพผิดต่อท่านเจ้าเมือง "

"มันมาเร็วมาก"

"ดูเหมือนว่าตระกูลหลูเตรียมพร้อมมานานแล้ว"

เสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินพูดทีละคำ จากนั้นพวกเขาก็มองหน้ากันและยิ้มพร้อมกับมีแสงที่คาดเดาไม่ได้ส่องเข้ามาในดวงตาของพวกเขาพร้อมกัน

เสด็จอาเก้ากระพริบตา สงบสติอารมณ์ ยืนขึ้นและพูดกับเฟิ่งชิงเฉิน "ไปกับข้าเพื่อพบกับตระกูลหลู พวกเขาทำร้ายเจ้า และพวกเขาควรคุกเข่าแทบเท้าเจ้าเพื่อสารภาพผิด"

"ขอโทษ?" เฟิ่งชิงเฉินเยาะเย้ย "ถ้าการคุกเข่ามีประโยชน์ แล้วกฎหมายจะมีประโยชน์อะไร แต่เนื่องจากตระกูลหลูชอบคุกเข่า เราไปดูกันดีกว่า..."

ตระกูลหลูมีความอดทนสูงมาก นางต้องการเห็นว่าใครคือผู้รับผิดชอบตระกูลหลู และนางต้องการเห็นว่าหัวหน้าตระกูลหลูนั้นหล่อเหลาเพียงใด คนที่ฆ่าพ่อของนางทางอ้อม...