นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1062

การคาดเดาของเสด็จอาเก้าไม่ผิดเลย องค์ชายสามเริ่มสงสัยแล้ว แต่เมื่อเขาได้ยินรายงานจากผู้สอดแนม องค์ชายสามก็ยิ่งสงสัยการตัดสินใจของตัวเองมากยิ่งขึ้น

"มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆเหรอ?" ถ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ คนสองคนนี้ก็น่ากลัวเกินไป คำพูดและการกระทำของพวกเขาก็เป็นธรรมชาติจนผู้คนอดสงสัยไม่ได้

“องค์ชายสาม บางทีอาจเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้” นักปราชญ์ขงจื๊อในชุดสีเขียวพูดขึ้นว่า “เสด็จอาเก้าแห่งจวนเฉิง เขาไม่สามารถซ่อนข้อบกพร่องของเขาได้ แต่ไม่ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะทรงพลังเพียงใด นางก็เป็นเพียงเด็กสาวอายุสิบหกปี ไม่ว่านางจะมีความสามารถเพียงใด เป็นไปไม่ได้ที่นางจะไม่เปิดเผยข่าวแม้แต่น้อย ตามที่ผู้ใต้บังคับบัญชาของข้ากังวล ความกังวลของนายที่สามมากเกินไปที่จะกังวล "

องค์ชายสามไม่สามารถปล่อยวางความคิดของเขาได้ แต่ภายใต้สถานการณ์ปัจจุบัน เขาไม่สามารถผลีผลามได้ เขาถอนหายใจและพูดว่า "ข้าหวังว่าราชาองค์นี้จะคิดมากเกินไป ให้ไล่ทุกคนจิ้งซินออก และอย่าให้เสด็จอาเก้าหาว่าเราสอดแนมเขา”

“ผู้ใต้บังคับบัญชาของเจ้าปฏิบัติตามคำสั่ง” นักวิชาการขงจื๊อในเสื้อสีเขียวแสดงรอยยิ้มที่มั่นใจ

เขากลัวจริงๆ ว่าเสด็จอาเก้าไม่รู้เรื่องนี้ แต่ผู้เฝ้าดูเหล่านี้แสดงเท้าของพวกเขา ซึ่งทำให้เสด็จอาเก้าสงสัย

ต้องรู้ว่าเสด็จอาเก้าไม่ใช่คนเกียจคร้าน เขาสามารถบินเข้าไปในดอกไม้โดยไม่ต้องสัมผัสใบไม้แม้แต่ใบเดียว ซึ่งแสดงว่าศิลปะการต่อสู้ของเขาค่อนข้างสูง และคนธรรมดาไม่สามารถดูเขาได้เลย

องค์ชายสามและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเห็นด้วยกับมาตรการตอบโต้ เสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉินก็กลับไปที่ห้องเช่นกัน คนรับใช้ก็ขยิบตาไปข้างหน้า เอาน้ำมาให้เฟิ่งชิงเฉินและเสด็จอาเก้าล้างมือ และเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าชุดที่สะอาดในเวลาเดียวกัน

ทันทีที่หยิบมันขึ้นมา แม่ชีจิ้งซินผู้ซึ่งถูกเฟิ่งชิงเฉินดูหมิ่นก็มาที่ประตูและพูดด้วยคิ้วต่ำ "เสด็จอาเก้า แม่นางเฟิ่ง อาหารมังสวิรัติพร้อมแล้ว เจ้าสองคนควรกิน ในห้องหรือไปที่แท่นรับชม "

เพื่อให้สตรีผู้สูงศักดิ์และซิ่วเพลิดเพลินกับดอกไม้ได้ง่ายขึ้น วัดหวางเยว่มีศาลาด้านนอกซึ่งเจ้าสามารถนั่งและรับประทานอาหารได้ ไม่เพียงแค่เจ้าจะเห็นดอกกุหลาบทั่วทั้งภูเขาเท่านั้น แต่เจ้ายังสามารถได้กลิ่นหอมอีกด้วย ของดอกไม้ที่ลอยอยู่ในอากาศ

"ไปที่แท่นรับชม" เสด็จอาเก้ากล่าวข้างหน้าเฟิ่งชิงเฉิน

เฟิ่งชิงเฉินมองไปที่เสด็จอาเก้าด้วยความประหลาดใจ จากนั้นรีบดึงกลับอย่างรวดเร็ว แต่ปรมาจารย์แม่ชีจิ้งซินไม่เห็น และอวยพรร่างกายของนางและพูดว่า "แม่ชีผู้น่าสงสารจะจัดการให้เดี๋ยวนี้"

หลังจากที่จิ้งซินจากไปแล้ว เสด็จอาเก้าก็ก้าวไปข้างหน้า หันหลังไปที่ประตู และชี้ไปที่ท่อทองแดงที่ซ่อนอยู่ตรงมุม เฟิ่งชิงเฉินก็แสดงแววตาแบบเดียวกัน

วัดหวางเยว่แห่งนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

เมื่อรู้ว่ามีคนแอบฟังเฟิ่งชิงเฉินจึงไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระ ดังนั้นนางจึงพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อที่ไม่มีคุณค่าทางโภชนาการ แต่นางไม่ต้องการให้เสด็จอาเก้าไม่ตอบการสนทนา แต่นำหัวข้อไปที่ทุ่งกุหลาบ

"ชิงเฉินเจ้าคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับทุ่งกุหลาบนั้นจริงๆ เหรอ?" เสด็จอาเก้ากำลังพูดอยู่กับใครเฟิ่งชิงเฉินไม่รู้ว่าเสด็จอาเก้าคิดอะไรอยู่ในใจ แต่เขาก็ยังคงใช้หัวข้อนี้

“เมื่อก่อนเคยเห็นกุหลาบแต่ไม่เคยเห็นกุหลาบบานสะพรั่งในที่ใดเลย รู้สึกแปลกๆ เสมอพอจากไปก็ขนดินกลับมานิดหน่อย อยากศึกษาว่าดินที่นี่มีความพิเศษอย่างไร มิฉะนั้นดอกไม้ที่สะดุดตาเช่นนี้จะบานสะพรั่งได้อย่างไร" เฟิ่งชิงเฉินพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่ใส่ใจเรื่องการถูกตรวจสอบ และแสดงความสงสัยของนาง แต่ก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องการรดน้ำด้วยเลือด

เสด็จอาเก้ายิ้มอย่างเห็นด้วยที่เฟิ่งชิงเฉินและพูดต่อ "ข้านี้ได้ยินมาว่าทุ่งดอกไม้นี้พิเศษมาก ดังนั้นข้าจึงอยากพาเจ้าไปดู แต่ไม่คิดว่าเจ้าจะมีอะไรให้ทำมากกว่านี้"