นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1064

เสด็จอาเก้าเตรียมพร้อมสำหรับช่วงเวลานี้มานานแล้ว เขาจะยอมให้องค์ชายสามปฏิเสธได้อย่างไร หลังจากได้รับความยินยอมจากองค์ชายสามเสด็จอาเก้าก็สังหารนักปราชญ์ขงจื๊อชุดเขียวโดยไม่ลังเล...

แผละ... เลือดกระเด็นไปบนกำแพงและนักปราชญ์ขงจื๊อเสื้อเขียวล้มลงไปที่พื้นเสียงดังตุ้บ ในตอนที่เขาตาย เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเสด็จอาเก้าถึงต้องการฆ่าเขา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้รู้สึกถึงเจตนาการฆ่าของเสด็จอาเก้าเลย

“น้องเก้า เจ้า...” องค์ชายสามยังไม่เข้าใจว่านักปราชญ์ขงจื๊อเสื้อเขียวซึ่งเป็นคนสนิทของเขา แล้วต้องมาตายต่อหน้าเขาเช่นนี้ แน่นอนว่าเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องเอ่ยประโยคไหนออกมา

เสด็จอาเก้าวางดาบในมือลงบนโต๊ะหินแล้วพูดอย่างใจเย็น "พี่หวาง ข้านี้ไม่ได้บอกว่าข้าต้องการคุยกับท่านพี่องค์ชายสามเป็นการส่วนตัว คนผู้นี้ช่างเป็นส่วนเกินสำหรับที่นี่เสียจริง"

ห้องลับนี้สามารถสื่อสารกับผู้คนภายนอกได้ เขาสามารถหยุดมันได้เพียงครั้งเดียว แต่ไม่สามารถหยุดมันได้สองครั้ง เขาแค่ฆ่าคนคนนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาในอนาคต

“น้องเก้าพูดถูก จักรพรรดิกำลังคิดเรื่องนี้อยู่” องค์ชายสามโกรธมาก แต่เขาก็ยังยิ้มอย่างเป็นมิตร ราวกับว่าเขาไม่ใช่คนที่สั่งให้เผาเสด็จอาเก้าและเสด็จอาเก้าเองก็ไม่ได้หยิบเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก

"ลาก่อนซานตง ข้ากับเจ้าไม่ได้เจอกันหลายวัน ท่านพี่องค์ชายสามน้ำหนักลด ช่วงนี้ข้าเองก็ต้องอยู่อย่างหวาดกลัว มีปัญหาในการนอนและการกิน น้ำหนักข้าจึงลด" เสด็จอาเก้าพูดอย่างเย้ยหยันที่องค์ชายสามมองไม่เห็นแสงสว่าง

“เจ้าเทียบน้องเก้าไม่ได้ น้องเก้าเจ้าหน้าซีดเช่นนี้ เป็นอะไรไปหรือ โกรธท่านพี่จักรพรรดิอยู่หรือ” องค์ชายสามเยาะเย้ยเสด็จอาเก้าที่ถูกจักรพรรดิดุ

แม้ว่าเขาจะไม่เห็นด้วยตาของเขาเององค์ชายสามก็มั่นใจได้ว่าเสด็จอาเก้าต้องได้รับความยากลำบากจากจักรพรรดิ ท้ายที่สุดเขาก็ถูกเสด็จอาเก้าหลอกจนได้

"ขอบคุณท่านพี่องค์ชายสามสำหรับความห่วงใย ข้าไม่เป็นไร ท่านพี่องค์ชายสามไม่ได้พบจักรพรรดิเป็นเวลานาน และเขาอาจไม่รู้สถานการณ์ปัจจุบันของจักรพรรดิ นางสนมที่รักของจักรพรรดิเสียชีวิตเมื่อวานนี้ เขาจึงมัวยุ่งอยู่กับการไว้ทุกข์นางสนมที่รัก ไม่มีเวลามาจับผิดข้านี้แล้ว” เสด็จอาเก้ากำลังบอกองค์ชายสามว่าจักรพรรดิไม่มีความสามารถที่จะขยับพระองค์ได้

ความมั่นใจในตัวเองและความเย่อหยิ่งในคำพูดทำให้องค์ชายสามประหลาดใจ เขารู้เสมอว่าแม้ว่าตงหลิงจิ่วจะเป็นเพียงเจ้าชาย แต่พวกเขาสามารถแข่งขันกับจักรพรรดิสูงสุดเก้าสิบห้าคนได้เดิมทีคิดว่าทั้งสองแบ่งส่วนแบ่งที่เท่าๆกัน แต่ก็ไม่ได้คาดหวังว่าโดยส่วนตัวว่าตงหลิงจิ่วจะมีอำนาจเหนือกว่า *

ในระหว่างการล่อลวงไปมา เสด็จอาเก้าแสดงให้เห็นถึงความเฉียบแหลมของเขา ไม่เหมือนในซานตง แม้จะอยู่ในถ้ำเก่าขององค์ชายสาม เสด็จอาเก้าก็ยังแข็งแกร่งไม่ถอยและแสดงความแข็งแกร่งของเขาอย่างไร้ร่องรอย

องค์ชายสามเหงื่อเย็นหยด นครหลวงเป็นสนามรบหลักของตงหลิงจิ่วที่พึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาคือการซ่อนตัวในความมืด แต่เมื่อฐานที่มั่นของเขาถูกเปิดโปง เขาก็ไม่มีความสามารถในการแข่งขันกับเสด็จอาเก้าและจักรพรรดิในพระนคร

เขารู้ว่าด้วยความไร้ยางอายของเสด็จอาเก้า ถ้าเขาไม่ประนีประนอมเสด็จอาเก้าจะขายเขาให้กับจักรพรรดิเมื่อเขาหันกลับมาในซานตงเสด็จอาเก้ากลับเคยทำมาแล้วครั้งหนึ่ง

องค์ชายสามถูกเสด็จอาเก้าต้อนจนจนมุม ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากริเริ่มพูดว่า "น้องเก้า อยากให้ท่านพี่จักรพรรดิทำอะไรในซานตง พี่จักรพรรดิได้มอบคนในมือให้เจ้าแล้ว แต่เจ้ายังคงปฏิเสธที่จะปล่อยจักรพรรดิไป เจ้ายังไม่เต็มใจปล่อยท่านพี่จักรพรรดิไปหรือ"

เมื่อองค์ชายสามพูดเช่นนี้ เขายอมรับความพ่ายแพ้ต่อเสด็จอาเก้าอย่างไม่ต้องสงสัย

น่าเสียดายที่เสด็จอาเก้าไม่ได้ชื่นชมมันเลย และพูดด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย "ท่านพี่องค์ชายสาม ข้ารู้ว่าเจ้าฉลาดมาก แต่อย่าถือว่าข้าเป็นคนโง่เลย ในสายตาของท่านพี่องค์ชายสาม ข้าผู้นี้ช่างโชคดีจริงๆ ผู้คนห้าหมื่นคนต้องการส่งข้านี้ไป ท่านพี่องค์ชายสาม เจ้าช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน”

ดำเนินธุรกิจมานานกว่าสามสิบปีและด้วยการสนับสนุนของตระกูลหลูแม้ว่า แม้ว่าจะไม่เชื่อเรื่องการฆ่าเสด็จอาเก้า องค์ชายสามมีเพียงห้าคนนี้อยู่ในมือ

เนื่องจากองค์ชายสามกำลังจะสิ้นพระชนม์ ในฐานะพระอนุชา พระองค์จึงต้องขุดคุ้ยอำนาจทั้งหมดที่อยู่ในมือขององค์ชายสามเพื่อออกแรงให้ได้ผลมากที่สุด

ตงหลิงจิ่วของเขามีความอยากอาหารที่ดีและคนเพียงห้าหมื่นคนคนไม่เพียงพอที่จะอุดฟันของเขา

ธนาคารซิงหยวนเป็นทรัพย์สินที่ใหญ่ที่สุดในมือขององค์ชายสาม และแม้แต่ตระกูลหลูก็ยังไม่รู้เรื่องนี้

“เป็นโชคดีของเจ้าที่ได้เป็นรัฐมนตรี” เสด็จอาเก้าพูดอย่างไม่เข้าใจ ทำให้ชัดเจนว่าเขาจะไม่แก้ปัญหาความสับสนให้กับองค์ชายสาม

“ข้าแก่แล้ว ข้าแก่แล้ว ข้าแก่แล้วจริงๆ” องค์ชายสามถอนหายใจเฮือกใหญ่ และเริ่มเล่นไพ่ตระกูล “น้องเก้า พี่จักรพรรดิไม่ได้ตัดสินเจ้าผิด เจ้ามีความสามารถจริงๆ เจ้าก็เช่นกัน รู้ว่าเวลาของพี่จักรพรรดิว่ามีไม่มากนัก พี่จัดรพรรดิในซานตงได้วางแผนที่จะมอบอำนาจทั้งหมดในมือให้กับเจ้าแล้ว แต่... เจ้าจงระวังตัว เจ้าหันกลับมาและส่งเจ้ามาพาข้าลง ถ้าเจ้าไม่ทำ เจ้าคงได้รับสิ่งเหล่านี้ไปนานแล้ว เจ้าอยู่ไหน ต้องใช้เวลาทำงานมาก”

“ท่านพี่องค์ชายสาม อย่าพูดแบบนั้นอีก ในอนาคตข้ารู้สึกขยะแขยงที่ได้ยินเช่นนั้น” เสด็จอาเก้าเปิดโปงคำโกหกขององค์ชายสามโดยไม่ตั้งใจ

"ท่านพี่องค์ชายสาม อย่าพูดว่าไม่มีความเป็นพี่น้องกันในตระกูลเทียน แม้ว่าจะมีความเป็นพี่น้องกัน ก็ไม่มีความเป็นพี่น้องระหว่างพี่กับข้า เมื่อเจ้าหายไป น้องชายยังอยู่ในวัยทารก ครั้งแรกที่เราพบในซานตง ข้าไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่าท่านพี่องค์ชายสามจะมอบพลังที่เขาเพียรพยายามจัดการมาหลายสิบปีให้กับคนที่เขาพบเป็นครั้งแรก”

และคนผู้นี้ที่ยังคงแข่งขันกับพี่ชายต่างมารดาของเขาเพื่อชิงบัลลังก์ จะไม่เชื่อว่าแม้ว่าเขาจะฆ่าอาของจักรพรรดิองค์ที่เก้า แต่องค์ชายสามก็สูงส่งมาก เจ้าต้องรู้ว่าพี่น้องในตระกูลของพวกเขาไม่เคยสูงส่ง และบางคนก็ไร้ยางอายและร้ายกาจ

“น้องเก้า เจ้าเข้าใจพี่จักรพรรดิผิดจริงๆ พี่จักรพรรดิคิดที่จะมอบอำนาจทั้งหมดในมือให้เจ้าจริงๆ พี่จักรพรรดิเป็นคนต่ำเตี้ย และคนเหล่านั้นไม่มีประโยชน์สำหรับข้า เรามีศัตรูร่วมกัน ข้า ข้า เชื่อว่าเจ้าจะใช้อำนาจในมือของข้าอย่างสุดฤทธิ์เพื่อโค่นล้มฮ่องเต้” องค์ชายสามดูจริงใจ ตั้งใจแสดงความรักต่อเสด็จอาเก้า

จากความสัมพันธ์ระหว่างเสด็จอาเก้าและเฟิ่งชิงเฉิน องค์ชายสามสามารถมั่นใจได้ว่าเสด็จอาเก้าเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรักและความชอบธรรม เขาไม่ต้องการอะไรมาก ตราบใดที่เสด็จอาเก้าเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย...

หลังจากการหลบหนีครั้งนี้ แม้ว่าเขาจะต้องตาย เขาก็ต้องเผชิญหน้ากับจักรพรรดิตัวต่อตัว เพื่อไม่ให้ตกไปอยู่ในมือของตงหลิงจิ่วอีก

ต้องรู้ว่า เขาไม่มีอำนาจมากพอที่จะขาย และถ้าเขาตกอยู่ในเงื้อมมือของตงหลิงจิ่วอีกครั้ง เขาอาจต้องแลกความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหัวใจของเขากับความปลอดภัยของตัวเอง...