นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 1083

เมื่อเสด็จอาเก้ารีบไปที่จวนเฟิ่ง เขาไม่เห็นเฟิ่งชิงเฉินเพราะเฟิ่งชิงเฉินถูกประกาศในวังและผู้คุมความลับไม่ทราบเหตุผล มีเพียงขันทีตัวน้อยที่จักรพรรดิส่งมากระซิบกับเฟิ่งชิงเฉินหลังจากพูดไม่กี่คำ เฟิ่งชิงเฉินรีบเข้าไปในวังพร้อมกับกล่องยาในมือ

เสด็จอาเก้ายืนอยู่นอกบ้านของเฟิ่งชิงเฉินครู่หนึ่งจากนั้นก็หายไปในตอนกลางคืนอีกครั้ง

เมื่อพูดถึงมันเป็นเรื่องบังเอิญที่เฟิ่งชิงเฉินเพิ่งกลับมาที่จวนเฟิ่งในวันนี้และลูกชายของสนมเอกเซี่ยไม่ค่อยสบายเพราะซิงจือมีอาการป่วยที่ซ่อนอยู่จักรพรรดิไม่ต้องการเปิดเผย มีเพียงหนึ่ง หมอใบ้ในวันธรรมดาให้ซิงจือ ไปพบแพทย์อย่างเงียบ ๆ

ทักษะทางการแพทย์ของหมอใบ้นั้นธรรมดามาก ซิงจือป่วยมาสองสามวันแล้วและยังไม่หาย ต้องรู้ว่าซิงจือประสบอาชญากรรมเมื่อเขาเกิด เขาอ่อนแอมาก เขาต้องดูแลเขาอย่างดีในวันธรรมดา ถ้าเด็กเล็กป่วยไม่กี่วันก็จะตายจริงๆ

นางสนมเอกเซี่ยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตามหาเฟิ่งชิงเฉิน ซิงจือป่วยมาหลายวันและไม่ฟื้นตัว หมอใบ้สั่งยา แต่เด็กเล็ก ๆ นั้นไม่สามารถให้ยาได้เลย

นางสนมเอกเซี่ยสั่งให้คนวางยาบนหัวนมของพี่เลี้ยง แต่ซิงจือปฏิเสธที่จะแตะต้องจากนั้นจึงขอให้พี่เลี้ยงดื่มยาเองเพื่อที่จะสามารถป้อนเข้าสู่ร่างกายของซิงจือผ่านนม แต่ยาไม่ได้ทำงานเร็วมาก

อาการของซิงจือร้ายแรงขึ้นเรื่อย ๆ และนางสนมเอกเซี่ยก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอให้จักรพรรดิปล่อยให้จักรพรรดิเลือกเฟิ่งชิงเฉินเข้าวัง

หากไม่ได้รับการเตือนจากนางสนมเอกเซี่ยของจักรพรรดิ จักรพรรดิคงเกือบลืมไปแล้วว่ามีคนน้อยกว่าหนึ่งคนที่ทำให้เขาเงียบในวันนั้น และดวงตาของจักรพรรดิก็มืดมัว บ่งบอกถึงเจตนาฆ่า

แสงเทียนบดบังสายตาของจักรพรรดิ และนางสนมเอกเซี่ยไม่เห็นอะไรเลย นางกังวลแต่เรื่องลูกชายของนาง ไม่อย่างนั้นนางคงไม่มาอ้อนวอนจักรพรรดิระหว่างถูกคุมขัง

จักรพรรดิเห็นด้วยหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง และสั่งให้เฟิ่งชิงเฉินเข้าวังในชั่วข้ามคืน และขันทีน้อยที่ส่งคำสั่งก็เตือนเฟิ่งชิงเฉินให้นำกล่องยาเฟิ่งชิงเฉินมาด้วย

หลังจากมาถึงวัง เฟิ่งชิงเฉินถูกพาตรงไปที่โถงจ้าวหยาน โถงจ้าวหยานไม่มีความงดงามเหมือนในอดีตอีกต่อไป และมีความรู้สึกหดหู่อยู่ทุกที่

นี่คือการเปรียบเทียบระหว่างนางสนมฉวนนางสนมที่โปรดปรานและนางสนมที่ถูกทอดทิ้ง ในวังหลัง ความโปรดปรานของผู้หญิงมาจากฮ่องเต้โดยที่ฮ่องเต้ไม่สนใจไม่ว่าสถานะของนางจะสูงส่งเพียงใดก็ไม่มีประโยชน์

เฟิ่งชิงเฉินแอบถอนหายใจโดยไม่คิดมาก รีบเข้าไปในห้องด้านใน

เมื่อนางสนมเอกเซี่ยของจักรพรรดิเห็นเฟิ่งชิงเฉินก็เหมือนกับว่านางเห็นผู้ช่วยชีวิต "ชิงเฉินเจ้าอยู่ที่นี่ มาเร็ว ดูลูกชายข้า เขามีไข้ต่ำ ๆ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา และเขาก็พ่นนมออกมาเรื่อยๆ”

"แม่นาง ไม่ต้องกังวล ข้าจะดูให้" เฟิ่งชิงเฉินถอยหลังหนึ่งก้าว เดินไปรอบ ๆ นางสนมเอกเซี่ยและเดินไปที่ด้านข้างของซิงจือ

ซิงจือนอนอยู่ในเปลเหมือนลูกแมว ร้องไห้ ฮือ.. ฮือ.. เสียงของเขาอ่อนแอเกินไป และริมฝีปากของเขาเต็มไปด้วยเสี่ยวชิง ซึ่งคล้ายกับตอนที่เขาเพิ่งเกิด

เฟิ่งชิงเฉินไม่ได้แสร้งทำเป็นชอบธรรมและดุว่า เจ้าดูแลซิงจือได้อย่างไร แต่วางกล่องยาและวางช้อนส้อมทีละชิ้น

มีหลายสิ่งหลายอย่างในกล่อง มียาเพียงไม่กี่ตัวที่เด็กสามารถใช้ได้ภายใต้พระจันทร์เต็มดวง เฟิ่งชิงเฉินได้นำมาให้ทั้งหมด

เฟิ่งชิงเฉินเป็นเพียงแพทย์ธรรมดา ดังนั้นนางจึงไม่สามารถกำจัดโรคได้ด้วยเวทมนตร์ หลังจากที่เฟิ่งชิงเฉินเทยาลงบนซิงจือแล้ว ซิงจือก็ผล็อยหลับไปอย่างเชื่อฟัง เมื่อเห็นใบหน้าที่หลับใหลของซิงจือ นางสนมเอกเซี่ยก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาซิงจือร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้มากจนนางเจ็บปวด

“ฝ่าบาท ป้อนยาซิงจือทุก ๆ สามชั่วโมงเหมือนที่ข้าเพิ่งทำไป อย่าวางยาที่หัวนม มันจะทำให้ซิงจือกลัวที่จะดื่มนม” เด็กน้อยเช่นนี้ ความต้านทานอ่อนแอโดยเนื้อแท้ มันแย่ ถ้าจ้ากินไม่พอ โรคนี้จะคร่าชีวิตเด็ก และอัตราการเสียชีวิตของเด็กก็สูงมากในทุกวันนี้

“ข้าเข้าใจแล้ว ขอบคุณชิงเฉิน” นางสนมเอกเซี่ยพูดอย่างเหนื่อยล้า