นางสนมแพทย์อัจฉริยะ นิยาย บท 178

ตงหลิงจิ่วยังไม่เข้าใจความคิดของตน แต่เฟิ่งชิงเฉินก้าวถอยหลังและกล่าวว่า "ขอให้เสด็จอาเก้าสุขภาพแข็งแรง" จากนั้นนางก็จากไปพร้อมซุนเจิ้งเต้า

ทันทีที่พวกเขาออกจากคุก ทั้งสองก็ถูกขันทีพาไปที่ห้องโถงข้าง เพื่อตรวจค้นแล้วจึงจากไปได้

เมื่อตอนเข้าวัง ได้ทำการตรวจสอบแล้ว แต่ไม่เคร่งเท่าไหร่นัก แต่การตรวจใสครั้งนี้เคร่งครัดอย่างมาก เฟิ่งชิงเฉินปล่อยให้นางกำนัลตรวจต่อไป

เมื่อเห็นท่าทีดุร้ายของนางกำนัลแล้ว นางขำอยู่ในใจ ของที่เฟิ่งชิงเฉินจะเอาออกไป ไม่มีใครตรวจเจอหรอก

เป็นไปตามคาด นางไม่พบอะไร

นางกำนัลและขันทีมองดูเฟิ่งชิงเฉิน พวกเขามิได้ตั้งใจเอาผิดนาง ทั้งสองจึงออกจากพระราชวังได้อย่างปลอดภัย

ภายในห้องทรงพระอักษร ฮ่องเต้กำลังอ่านสารกราบทูล มีขันทีรีบเดินเข้ามา ยืนข้างจักรพรรดิ และรับสารกราบทูลที่ฮ่องเต้อ่านเรียบร้อยไป จากนั้นก็เปลี่ยนสารใหม่ ขณะที่เปลี่ยนนั้น เขากล่าวว่า "ฝ่าบาท หมอหลวงซุนและเฟิ่งชิงเฉินมิได้นำกระไรออกไปจากเรือนจำพ่ะย่ะค่ะ"

"สืบต่อไป ของในตระกูลซูเป็นสิ่งของใดกันแน่" จักรพรรดิไม่เงยหน้าขึ้น และดูสารกราบทูลต่อไป "ส่งคนจับตาดูเฟิ่งชิงเฉิน ดูว่าออกจากพระราชวังแล้วนางไปพบใคร"

"พ่ะย่ะค่ะ" ขันทีรีบออกไป

หลังจากที่จักรพรรดิตรวจสารกราบทูลจนครบ วางพู่กันลงและนวดที่ขมับ เอากายลงที่เก้าอี้ ท่าทีดูเหนื่อยล้าอย่างมาก

"น้องเก้านะน้องเก้า เจิ้นจะคอยดูว่าเจ้าจะทนได้นานแค่ไหน"

หลังจากที่พูดจบ ดวงตาของท่านเป็นประกาย จากนั้นท่านได้ออกคำสั่งว่า "เชิญแม่ทัพหลินมาเข้าเฝ้าเจิ้น"

แม่ทัพหลิน ผู้บัญชาการองครักษ์ส่วนพระองค์ มีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของพระราชวัง และแน่นอน รักษาความปลอดภัยของคุกหลวง

จักรพรรดิควบคุมตงหลิงจิ่วโดยวิธีเช่นนี้ เพื่อไม่ให้เขาได้ติดต่อกับภายนอก และไม่สามารถวางแผนกระไรได้

ปล่อยให้เฟิ่งชิงเฉินเข้าไป เพราะเขาต้องการทดสอบตงหลิงจิ่ว ว่าเขาได้ของอะไรจากตระกูลซูมา มีค่าถึงขั้นที่ให้เขาไปแย่งมันมาโดยไม่คำนึงถึงอันตราย

แต่สุดท้าย เฟิ่งชิงเฉินกลับไม่สำคัญเท่าที่เขาคิดเอาไว้

หากเป็นกรณีนี้ เช่นนั้นก็เฝ้ารออย่างระมัดระวัง เพราะน้องเก้าแพ้กลิ่นหอมฉุน เขาจะคิดหาวิธีออกไปอย่างแน่นอน และเขาจะรอดูว่าตงหลิงจิ่วจะหนีออกไปอย่างไร

…….

เฟิ่งชิงเฉินออกจากพระราชวังและตรงกลับไปที่จวนซุนพร้อมกับซุนเจิ้งเต้า เมื่อมาถึงหน้าประตูจวนซุน นางพบว่ารถม้าของตระกูลหวังรออยู่ที่นั่น

"คุณหนูเฟิ่งขอรับ คุณชายใหญ่ขอพบ" สารถีของตระกูลหวังเห็นเฟิ่งชิงเฉินปรากฏตัว ก็เข้าไปกล่าว

เฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าหวังจิ่นหลิงหาตนต้องมีเรื่องกระไรอย่างแน่นอน นางจึงกล่าวต่อซุนเจิ้งเต้า

"ไปเถิด วันพรุ่งข้าจะให้ลูกชายข้าไปกราบขอเจ้าเป็นอาจารย์ที่จวนเฟิ่งเอง" ใบหน้าที่เคร่งขรึมของซุนเจิ้งเต้าเผยรอยยิ้มออกมา

เฟิ่งชิงเฉินรู้ตนไม่สามารถปฏิเสธซุนซือสิงได้ ยังไงก็ตาม นางต้องการผู้ช่วยด้านการผ่าตัด ฉะนั้นนางจึงพยักหน้าทันที แต่ได้กล่าวเอาไว้ว่า " นำศพของนักโทษประหารมาด้วยสองศพ ข้ายังต้องทดสอบคุณชายอีกสักหน่อย"

เฟิ่งชิงเฉินกำลังแก้แค้นที่ซุนเจิ้งเต้าทดสอบนางในก่อนหน้านี้

"จะเอาศพไปทำการใด?" ซุนเจิ้งเต้ามองจ้องไปที่เฟิ่งชิงเฉินด้วยสายตาตำหนิ หญิงคนนี้ช่างไม่รู้ดีชั่วเสียจริง ลูกศิษย์ดีๆ อย่างลูกชายของเขา หายากยิ่งกว่ากระไร

"เพราะจำเป็นต้องใช้ หากหมอหลวงสนใจ วันพรุ่งนี้มาด้วยกันได้" เฟิ่งชิงเฉินแสร้งทำเป็นลึกลับรอยยิ้มในดวงตาของนางมีเลศนัย